Ræktin rokkar og mér er íllt í buddunni - eða kannski frekar í Visakortinu

Það gerðist margt hjá mér í dag en ekkert merkilegt. Ég sá að Visareiningurinn er ekki kominn upp í nema 39 þúsund. Og miðað við hvað langt er liðið á mánuðinn þá finnst mér það harla gott. Reyndar vantar sukk síðustu helgar þarna inn. Les: Átveisluna sem var bloggað um í gær.

Ég tók síðan endanlega ákvörðun um að við núverandi slen og letilíf má ég ekki lengur búa og var strunsað niður í Laugardal og beiðst endurnýjunar á árskorti. Ég þóttist fá áfall þegar ég sá hvað það kostaði. Þurfti reyndar ekkert að þykjast en bar mig aumlega. Sérstaklega þar sem ég hafði séð einhvers staðar staðgreiðsluafslátt upp á 10% sem núna var hvegi minnst neitt á. Stelpan sem var að afgreiða hafði ekki mikinn skilning á þessum miðaldra karli sem veinaði eins og stunginn grís og hún hafði ekki vit á því að benda mér á að staðgreiðsluafslátturinn sé bara kominn inn í verðmiðann því ég held að þessi upphæð sem ég borgaði hafi verið afsláttarverðið sem ég átti von á að borga. En lága Visa upphæðin sem ég var búinn að sjá í hillingum sem sem sagt horfinn út í buskann.

Síðan þegar inn kom. Þetta var fínt en á dauða mínum átti ég von en ekki að það gæti verið svona skelfilega margt fólk þarna í einu. Ég held að ég hafi ekki séð jafn mikið af fólki síðan á menningarnótt. Það var reyndar hægt að komast á hlaupabretti og þetta var bara ágætt. Maður þarf að minnsta kosti ekki að vera einmanna á svona stað!

Síðan komst ég að því á hlaupabrettinu að ég er ekki enn orðinn að algjörum aumingja þó það nálgist nú reyndar. Vigtin þarna í er síðan meira biluð en venjulega. Svo ég ljóstri upp leyndarmáli, þá heldur vogardrusslan því fram að ég sé 93,9 kg og það á typpinu *roðn*

....