Jólakveðjan

betrarar er seint en aldreigi

Búinn að eiga hin ágætustu jól sem hafa verið meira í mannheimum en tölvuheimum. Jólakveðjan á blogginu því eitthvað sein fyrir.

Mynd frá páskum annars úr minni heittelskuð Fellsmörk þar sem ég vaknaðim ásamt minni heittelskuðu HáTá einn morgunn í tjaldi sem hafði nær fennt í kaf!

Það var Fellsmörk um helgina

Og laufabrauðsbakstur

Jamms, föstudagur og í Fellmsörk skyldi haldið. Þar er lítill kofi kallaður hús og kenndur við mýs. Þar er alltaf gott að vera fyrir menn og jú... líklega mýs.

Þetta var annars sett þarna inn einhvern tíman en svo átti alltaf að setja einhvern texta inn en einhvern veginn er tíminn alltaf á hlaupum frá manni og maður bara hleypur ekki nógu hratt!

En sum sé. Það var farið austur í Fellsmörk. Eins og oft þá var komið myrkur þar austur frá. Ekki rigning eins og einu sinni þegar við lentum í hálfgerðum vandræðum á ónýtum slóðunum heldur smá svona snjófjúk. Þá vorum við líka bara á Ventó en ekki eins og núna á honum Cesurari. Hann iðaði í skinninu að sýna hvað í honum byggi. Það var bara spaugað með þetta þegar við komum að læknum þar sem vegurinn var í sundur.

Ég: "Líst þér eitthvað á þetta?"
HK: "Veit það ekki, hef aldrei komið hingað áður" - sem er bara bull því við vorum að grínast sko...

Og svo var bara látið vaða út í!

Það gekk auðvitað ljómandi vel því þetta var bara smá lækjarlæna sem lá þarna út frá jökulsánni. En við bara héldum áfram án þess að hafa of miklar áhyggjur af þessu. Nú er það svo að yfirleitt þegar maður ekur yfir á þá er það einhvers staðar þar sem vað er á ánni og einhver hefur lagt veg að ánni og metið það svo að á staðnum sem vaðið er þá sé gott að fara yfir. Og vaðið gjarnan skipulag þannig að hægt sé að aka niður undan straumi, úr hvorri áttinni sem maður er að koma! Þessu er ekki að heilsa þegar komið er að á sem hefur sópað einhverjum vegi í burtu.

Þetta var svo sem ekkert rosalega mikið vatn en hins vegar all nokkuð djúpt og góður straumur því breiddinni var ekki fyrir að fara þarna. En við út í. Fljótlegra sáum við þrjú, þ.e. ég sem var að stýra, Cesar sem var að keyra og HK sem veitti okkur báðum andlegan stuðning að þetta var allt saman eins og þetta á ekki að vera. Djúpur áll og þungur straumur sem flæddi upp á húdd. Frekar óhugnanlegt svona í niðamyrkri að sjá bílljósin lýsa í gegnum vatnið. En við þrjú tókum á honum stóra okkar og komumst yfir. Það rauk hressilega úr inniflum Cesars en hann hóstaði hvorki né stundi. En þar sem framhaldið var bara annar eins áll framundan þá var nokkuð auðveld ákvörðun að snúa bara við. Ferðin til baka yfir álinn djúpa gekk vel enda undan þungum straumi!

Nú. Maður gefst ekki svo auðveldlega upp eða hvað? Við fórum áfram eftir bakkanum og komumst framhjá þessi svæði sem áin rennur í vegarstæðinu. Þurftum bara að fara út í einn lítinn poll og svo komast upp á veginn og þá væri leiðin greið áfram. Við létum á þetta reyna. Reyndar var klaki yfir og ekki gott að finna bílinn sunka niður um ísinn en þetta var grunnt þannig að Cesar bara öslaði áfram. Svo fór hann að krafla sig upp á veginn og það gekk nú ekki nema bara svona og svona og endaði með þeim ósköpum að hann var kominn upp á farþegamegin en eitthvað ofaní polli (sem mér var seinna sagt að væri kviksyndisppollur) hægra megin. Hliðarhalli á að giska 45 gráður. Nú kom hin ágætasta setning frá HK: "Nú förum við ekki lengra, nú skulum við leita okkur aðstoðar".

Þó Fellsmörk sé ekki á fjöllum þá er þar ekki GSM samband og við þvi að arka af stað upp brekku og upp á hól til að komast í eitthvað samband. Bjargvætturinn er Sigurjón sem býr í Pétursey og hann kom þarna undir miðnættið á sínum eðal risa traktor með taug og allar grægjur. Var Cesar dreginn frekar lúpulega til baka og slapp þar með fyrir horn. Svo ókum við honum bara til baka þar sem öll ósköpin byrjuðu og parkeruðum honum þar. Gengum svo bara þessa nokkur hundruð metra sem við áttum eftir og komum okkur fyrir í kofanum. Einhverjar hugmyndir um að tjalda og vígja VE-25 fuku út í veður og vind og var sest að tafli og spilamennsku fram undir morgunn. Þá loks farið að sofa á meðan dagurinn sem sést á myndinni að ofan hóf innreið sína.

Norðurljós og Cesarur kominn með kraft í kroppinn

Það var fullt tungl í vikunni og það var að vera komið miðnætti þegar ég ákvað að svefn væri einhver skammtímaánægja og miklu viturlegra að steðja út og ná myndum af tunglskini, norðurljósum og alls kyns. Þetta var reyndar eitthvað á ljósmyndakeppni.is sem ég sá að það væri góð norðurljósaspá og einn búinn að fara út og taka alveg edilons fínar myndir.

Ég fór af stað. Sá engin norðurljós en hélt áfram og sló ekki af fyrr en einhvers staðar á afleggjaranum upp að Skálafelli. Sá reyndar bara svartan himininn og hélt þetta yrði ekkert flott. En reyndar var tunglskinsbirtan alveg ágæt.

En svo byrjaði norðurljósabíóið og það var bara rúmlega ágætt. Myndin er hér að ofan. Glöggir geta líka séð þarna Karlsvagninn!

Svo hélt ég áfram til Þingvalla og ætlaði að fanga meiri ljósagang á Almannagjárbrún. Það var víst eitthvað búið að deyfa ljósin í sýningunni þannig að ég fékk ekki meira svoleis en það var ekki slæmt að mynda sjálfan mig sem tvípersónu og Orion sjálfan að fylgjast með öllu saman!

Og fréttir af Cesari

Cesar er merkilegt ökutæki eins og sumir hverjir vita en eitthvað er honum búið að vera íllt í maganum sínum síðustu vikurnar eða alveg síðan hann fékk þessa rosalegu vindverki og fretgang fyrir einum og hálfum mánuði. Helstu sérfræðingar Ingvars Helgasonar í bílalæknastétt kváðu upp sinn dauðadóm án þess að svo mikið sem líta á sjúklinginn. Hann er með alvarlega inníflasýkingu sögðu þeir og þarf að skipta flestum inníflunum meira og minna út. Líklega best áð kaupa bara nýtt inníflasett sem kostar eitthvað rúmlega milljónkall þegar það er komið í hann. Ekki leist mér nú mikið á það.

Svo fann ég eitthvað gamalt úrsér gengið inníflasett sem átti ekki að kosta nema svona 200 þúsundkall. Veit ekki hvort mér leist nokkuð betur á það en loks ákvað ég að fara með hann á læknamiðstöðina í Kistufelli sem ku vera nokkuð úrræðagóð í svona málum. Þá allt í einu fóru sérfæðingarnir hjá honum Ingvari að muldar eitthvað um að þetta gæti nú bara verið í ábyrgð.

Þá kom heilt stórt humm frá mér en niðurstaðan varð sú að þetta væri ekki ábyrgðarverk því lögguvitleysingarnir sem áttu Cesar einu sinni hér í dentíð vildu ekki leyfa alminlegu verkstæði að gera við einhverja botnlangabólgu sem hann var einhvern tíman með. Gátu snillingar Ingvars þá ekkert gert fyrir mig og fór hann Cesarur við svo búið til Kistufellsins með aðstoð hennar Vöku. Nú, þeir tóku þennan dauðadóm ekki sérlega trúanlegan og prófuðu að bara setja Cesarinn í gang og viti menn, hann fór bara í gang og gekk alveg ágætlega. Reyndar þurfti að skipta um eitt og annað í maganum á honum og endaði reikningurinn yfir tvöhundruðþúsundkall... en hvað um það. Tvöhundruðþúsundkall er dálítið betra en milljónkall og það er gott að vera kominn á þann bláa gæðing aftur!

Það er verið að rífa hús hjá mér...

Klink og bank er að hverfa hægt en örugglega, hvort sem manni líkar það betur eða verr...

Það er dálítið undarlegt að búa við hliðina á því sem einu sinni eða eiginlega ennþá er kallað Klink og Bank en einhvern tíman áður hýsti Hampiðjuna. Hús sem var kveikt í svona einu sinni í hverri viku í haust. Reyndar stundum á hverju kvöldi. Þá var slökkviliðið orðið fastur gestur hér fyrir utan og löggubílar meira og minna staðsettir á bílastæðinu hér fyrir utan. Núna eru komnar stórar vinnuvélar sem sjá um herlegheitin. Ég fyllist undarlegum tilfinningum en fer svo bara út með myndavélina mína og tek myndir af herlegheitunum.

Ég er ekki viss um hvað mér finnst. Ég sakna Klinks og Banks en ekki sérlega þessum reglubundnu heimsóknum slökkviliðsins síðasta haust. Annars var það bara farið að venjast. Við vorum bara hætt að kippa okkur neitt sérstaklega upp við það að einhverjir útigangsmenn hefðust við í næsta húsi og svo kæmi einhver skríll og kveikti reglulega í öllu saman. Nei það var bara partur af tilverunni að finna mismunandi mikla brunalykt í loftinu á hverjum morgni.

En þetta er dálítið merkilegt að fylgjast með en skiptir kannski ekki svo miklu máli þar sem við sjálf erum á förum héðan eftir ekki svo margar vikur. Húsnæðisleit stendur yfir. Verst að það er ekki lengur hægt að fá inni þarna í gamla Hampiðjuhúsinu. Einhvers staðar verður maður samt að fá að vera í framtíðinni.

En ég er bara ágætlega ánægður með myndirnar. Það er hægt að smella á þessar renningslegu panoramamyndir til að fá þær í alminlegri stærð!



Úti í porti eða innaní maganum á Klink og bank...

...hægt að smella á myndirnar til að fá þær risastórar!

Lopipeysutaup

Núna ætti manni ekki að verða kalt

Þrátt fyrir annálaðan dugnað í prjónaskap lét ég undan því áðan að endurnýja mína eðalfögru rennilásalopapeysu með að kaupa nýtt eintak... það gamla var sko nebblega komið í hengla á olnbogunum. Þessi nýja er svakaflott en ekki eins og þessi gamla auðvitað enda mesta eðalflík sem um getur. En hún er samt svo sem alveg ágæt. Núna vantar mig reyndar dáltið einhvern handlaginn til að gera við þessa gömlu og þá ætti maður bara tvær.

Sú gamla til vinstri en sú nýja til hægri...

....En nóg um það...

Sunnudagsbíltúr í Fellsmörk

Það var farið austur fyrir Fjall og reyndar lengra í austur...

Hvers konar sunnudagur er það þegar maður og kona vakna fyrir allar aldir - mér er spurn. Það gæti verið ef fara á í ferðalag í dagsbirtu um miðjan vetur. Við hefðum alveg getað vaknað svona snemma en það var bara mikið meira gaman að vera dálítið seinn af stað. Fyrirheitið var að leggja af stað klukkan 10 eða það minnir mig. Úr því við ætluðum að leggja svona seint af stað eða þannig var alveg ákveðið að vera ekkert að drolla heldur leggja af stað á tilsettum tíma. Það gekk eftir og ég held við höfum komist út fyrir bæjarmörkin einhvern tíman um ellefu leytið... vá - ég var næstum búinn að skrifa leitið svona eða gera grín að viljandi stafsetningarvillu með "y"... ég þarf að fara að rifja upp það sem Dunnar Gal kennti mér hér í dentíð... og, jú rifja er rétt en ég þurfti að kíkja til að vera alveg viss!

Það var sem sagt farið austur í Fellsmörk þar sem fegurðin ein ríkir ef ráðherrann og einhver annar leyfir. Ég brójinn Gúnni og HK meðferðis. Ventó var alveg gallvaskur sló ekki af fyrr en komið var á Hvolsvöll. Þar voru snæddar eðalpulsur og ein frönsk kattletta eða svo. Svo var brunað áfram.


Það datt á dúnalogn þegar komið var austur þar og þrátt fyrir skotbann á svæðinu var skotið í allar áttir. Minn nebblega undirbjó panoramamyndagerð á meðan Gúnninn reyndi að bjarga einhverjum biluðum mælaskömmum uppi á jökli. En það er ekkert hægt að lækna mæla í gegnum síma og við fórum því bara áfram inneftir... Panoramamyndin er annars bara nokkuð ágæt eftir að ég varð mér úti um nýtt og öflugra forrit til að gera svoleis myndir. Með að smella á renninginn hér að neðan er hægt að fá upp stærðarinnar panoramaborða yfir hálfan skjáinn eða svo!


Við vorum ekki að fara í neina hroðalega erindisleysu heldur var þetta stórmerkur könnunarleiðangur til að sjá hvort húsið bæri nafn með rentum eða væri bara að þykjast. Músahúsið kolféll og engar mýs sjáanlegar... en það var sko tilgangurinn að reka þær út ef einhverjar væru og loka eins og einu þekktu músagati. Mikil gleði ríkti í hópnum og var því bara sest að snæðingi. Það var alls kyns, helt upp á kaffi og alles.


Svo var prílað upp á stiga og gatinu lokað. Ekki var maður nú bundinn í línu þó hugsanlegt fall hafi verið alveg eitthvað á annan metra. Enda annálað hreystimaður sem maður er. HK mundaði ynidvélina af miklum móð og náði mér bara nokk vel verð ég að segja.



Svo var bara farið heimleiðis enda fljótlega komið myrkur í Fellsmörkinni góðu.


Þetta var annars fín helgi. Jólagleði Skýrrara á föstudagskvöldi og síðan árshátíð JÖRFÍ sem ég rétt kíkti á með göngutúr á eftir.

Dúllan Svanhildr Ýr átti svo ammimæli á laugardeginum (eða reyndar var hún þá bara að halda upp á það) og þangað var steðjað á laugardegi og þangað var auðvitað mætt með pompi og prakt!

....

Huldufólk á sveimi

Það var kvöldganga í gærkveldi

Isspiss, við þurftum ekkert að fara í þennan Reykjadal til að fara í göngutúr, þegar Heiðmörkin var við bæjardyrnar. Við vorum þrjú saman eða svo héldum við þangað til annað kom í ljós.

Það var ákveðið að leggja af stað strax eftir vinnu og auðvitað fjölmenna. Eitthvað fækkaði þó og eitthvað dróst þetta á langinn að komast af stað. Á endanum vorum við alveg þrjú sem ætluðum að fara og sakir skóleysis Örnujeppans og síðan almenns kæruleysis var ákveðið að stefna bara upp í Heiðkmörk og þar á Búrfellsgjá. Svo voru allir orðnir eitthvað svangir og þar sem það er óhugsandi að fara í góðan göngutúr með garnirnar gaulandi var eitthvað snætt áður og svo var bara farið af staðð eitthvað klukkan að verða níu eða þar um bil. Nei ekki alveg svo mikið.

Eftir langa króka fannst loksins Heiðmörk og þar var snjór en auðvitað ekki of mikill fyrir Ventó sem var sá eini farskjótanna sem var kominn í sæmilega skó. Og svo var loksins komið þar sem Búrfellsgjá byrjar. Þar reyndist hins vegar vera hið mesta myrkur þannig að erfitt var að átta sig á staðháttum. Einhver áhöld eru jafnvel um að gjáin hafi verið að færa sig en það skipti svo sem ekkert öllu máli því það var farið í fínan göngutúr. Sagðar sögur, rætt um mannheima og draugheima.

Svo einhvern tíman var komið til baka í bílinn. Þá var hafist handa við að mynda okkur myndarleg. Það gekk ágætlega. Fyrst var þetta bara svona eitthvað uppstillt mynd en síðan þóttumst við ætla að búa til draugagang á myndina. Eins og það væri eitthað nauðsynlegt... held ekki. Það var einhver smávaxinn með okkur!

....En hvað var þar á sveimi veit ég ekki svo gjörla...

Í dag var kalt

en samt var gert alls konar

Samt svo sem ekki allt sem ætlunin var að gera. Eitthvað átti að fara að vitja eigna sinna í Fellsmörk en það gerðist ekki. Svo hafði reyndar staðið til að plampa á Hekluna en einhverjar spurnir höfðu skipuleggjarar þeirrar ferðar af ófærð austur þar. það var því ekki farið neitt. Gert víðreist samt um Reykjavík og teknar myndir í kirkjugarði þar sem trén teygja sig til himins eins og að ofan sést. Svo farið í smáheimsókn til ma og pa. Síðan eitthvað bara svona myndastúss. Gaman að þessu öllu saman. HK að fara yfir próf, ferlega dúleg. Mýs og molar að fá bara fínar einkunnir held ég. Allir að gera það gott.

Í gærkveldi svo farið til memó og pa hennar HK. Það líka bara gaman. En áður en það var fórum við í kökuverslun IKEA. Það er nebblega búið að opna sérverslun IKEA með kerti og smákökur. Kertin brenna vel og smákökurnar smakkast það vel að ég fór aftur þangað í dag. Svo eru þeir líka með húsgögn en það er eitthvað meira svona auka!

....

Lasagna og alls konar

Bara svona eitt og annað

Var eitthvað að fikta í myndavél. Reyndar tók ég þessa undarlega undralegu undirhökumynd af mér einhvern tíman um daginn. En hún er kannski samt allt í lagi. það var sko á mánudaginn að við HK vorum eitthvað að bauka og vitði bara hvað. Við bjúðum okkur til lasagna úr grænmeti. Og það var gott, eiginlega bara ljómandi gott. Reyndar ætlaði ég ekki að skrifa ljómandi heldur eitthvað annað orð sem ég var ekki alveg klár á hvort ætti að vera með y eða bara i svo ég skrifaði bara ljómandi í staðinn því ég er nefnilega nokkuð viss um að það er ekki y í ljómandi. Ljómandy er svona eiginlega eitthvað sem kemur ekki til greina.

En þetta er nú bara svona bull en lasagnað var eldað með pompiog og prakt...

En ég gæti líka bloggað eitthvað um hitastigið hérna. Ef þetta heldur svona áfram hér á Laugaveginum þá fer að frjósa vatn í leiðslum í íbúðinni. Þá verður ekki lengur vatn í krönunum og þá verður maður að fara að drekka viskí í staðinn fyrir vatn. Og svo frýs það eflaust líka eða þá kannski að það klárast. Hver veit hvað.

Núna er maður sem sagt kominn í þykkustu lopapeysuna og dúnúlpan komin upp í hugann. Spurning hvort maður sofi í vetrarsvefnpokanum í nótt. Jæja, það er kostur að fljótlega flytur maður héðan. Kannski í VE-25. það endar þannig ef ekkert verður að gert.

En svo mætti líka alveg blogga eitthvað um það þegar Sigurjón og frændsystkinin voru hérna um daginn í vatnslitum og lummum. Það var ekki leiðinlegt að gera svoleis!

Almarinn með lummurnar og Svanhildur Ýrin með brauðmetið. Alveg ögilega gott allt saman

Og svo gerðum við þetta okkur að góðu en það varð að hafa hraðann á því þetta kvöld var farið á HSSR árshátíð en áður en af því gat orðið var búið að ákveða að fara í dödó. Sigurjón keyrði HK og krakkana í Kópavoginn þar sem þau tóku strætó til afans og ömmunnar og svo kom ég og sótti HK þannig að við kæmumst á árshátíð í tæka tíð. Já, þetta var þarna einhvern tíman um daginn.

Það var hopp og hí og trallalalla

Raunir fjallamennskunnar

Það var ekki legið í leti um helgina eða djammað og djúsað. Neibbs, það var farið á fjöll með minni heittelskuðu björgunarsveit.

Alls konar útbúnaður og tékk á M6 áður en lagt skyldi í'ann

Það var safnast saman á M6 þrátt fyrir að það væri náttúrlega verið að spá snarvitlausu veðri. Gamlar áhyggjur búnar að taka sig upp hjðá mömmunni sem fannst þetta hið mesta óráð og líklegast verður að játast að maður var svona hálf hugsi eitthvað yfir þessu. En hvað, hetja eins og maður sjálfur gat nú ekki verið að guggna eitt né neitt. Nú svo kom líka í ljós að forsprakki leiðangursins stýrði helgarveðrinu. [Reyndar komst ég ekkert að því fyrr en eftir helgina en það er alveg sama, hljómar mikið betur þannig.]

Eitthvað hafði svo spurst út til okkar nýliðanna að plön ferðarinnar væru breytingum undirorpin. Búið að afskrifa að fara beint í Landmannalaugar og ætlunin að hýrast í einhverjum gangnamannakofa í einhverjum Hólaskógi. Líklega músjettnum og lítt kræsilegm enda tilgangur ferðarinnar að ganga fram af okkur byrjendum eða svo hefði mátt halda.

Raggi, Laufey og Arna stinga saman nefjum á M6

Málin voru skeggrædd frá öllum hliðum og sitt sýndist hverjum en niðurstaðan varð sú að lagt skyldi af stað. Og það var heill bílafloti sem fór þar í ferðalag. Ein stærðarinnar rúta sem var fengin að láni og svo tjaldaði HSSR því til sem til var. Þrír reykir þ.e. tveir hvítir japanskir Patrolreykir og svo einn rauður af þýðverskum uppruna. Í myrkrinu var farið austur fyrir fjall sem reyndar er að verða hálf upplýst með alls konar borverkum hér og hvar og einhverjum upplýstum stórhýsum OR manna. Skyldi Skeggi vita af þessu. Það verður eflaust uppi fótur og fit þegar hann rumskar. En svo var komið í Hólaskóginn þar sem reyndar vex ekkert tré víst. Svona platnafn eins og Grænland. Svo var þessi gangnamannakofi líka algjört plat. Þetta var sko enginn kofi og enginn músagangur. Nei, tvær hæðir, kojur í massavís með svefnplássi fyrir eitthvað 100 manns eða guð má vita hvað. Klósett og sturta, eldhús og hvaðeins. Örugglega var þarna einhvers staðar gufubað þó það hafi ekki fundist.

En eftir að við frekir og frakkir nýliðar höfðum stolist til að slafra í okkur núðlusúpur og annað góðgæti var okkur hent út á guð og gaddinn. Ég var með fjófum öðrum í hópi að læra af heilum þreumur leiðbeinendum... næstum því einkakennsla já, ekki slæmt það!

En það var farið í rötunaræfingu og arkað eitthvað út í mykrið. Fólst þetta í ísaxarleit enda dæmigert fyrir undanfara að fá sér göngutúr í kolniðamyrkri á hjara veraldar og sáldra ísöxum út um allt. Kallast mættu það axarsköft!

En svo var farið að sofa og svo kom morgunn með kaffi og alls konar sniðugheitum. Eftir að hafa slafrað í sig hafragraut var skipt liði og skálinn þrifinn hátt og lágt.

Baddi og Dóri vígalegir með kústana á lofti í eldhúsinu fína

Síðan var gert ferðbúið og lagt í hann. Alls konar búnaður sem maður þurfti að hengja á sig, snjóflóðaýlar, áttavitar og hvers konar dinglumdangl. Maður var að verða eins og jólatré!

Allt að verða klárt!

Svo var safnast saman í morgunskímunni og tékkað á því tékka þurfti á, svona snjóflóðaýlum og einhverju dóti. Það var kannski ekkert vanþörf á að telja líka kjart í liðið þegar hetjur eins og Dóri voru farnar að naga neglur!

Dóri að naga neglurnar!

Nei, auðvitað bara grín og fíflagangur því eins og glöggari lesendur sjá þá er hann ekkert að naga nelgurnar heldur bara að taka sér gúlsopa úr kamelkryppunni í bakpokanum og Dóri auk þess ávallt svellkaldur eins og allir hinir enda allt góðum gír hjá okkur!

En inn á Dómadalsleið héldum við áleiðis til Landmannahellis. Þar skyldi gist, ekki í hellinum sko heldur í skála frekar. Skál fyrir því!

Ferðin sóttist hins vegar eitthvað hægar en einhverjir hefði kosið. Snjór á veginum en reyndar eiginlega bara þar. Dálítið kúnstugt að það voru tvö vandamál þarna að hrjá okkur. Allt of mikill snjór á veginum en síðan snjóleysi allt um kring. Þetta endaði svo með því að keðjum var brugðið um hjólbarðana.

Lambi að bjástra við keðjudótið

Keðjurnar komnar á!

En orkan í hópnum var helst til of mikil og var ákveðið að bregða frekar undir sig betri fætinum en að húka inn í farartækjunum sem komust auk þess ekki mikið áfram í þæfingnum.

Áfram gakk allir mínir nýliðar

Svo far rúntað eitthvað áfram en loks var ljóst a´rútuskömmin færi ekki lengra að þessu sinni. Var þá bara ferðbúist og arkað af stað, vaskur hópur. Reyndar var hér myndavélin Eirasans skilin eftir og því ekki fleiri mynda að vænta úr þeirri áttinni nema þennan svanasöng hér áður en lagt af í hann. [í svona svaðilförum er ekki hægt að vera að láta myndavélar þyngja pokann eða stela athyglinni frá manni!]

Að ferðbúast

Svo hófst nú gamanið fyrir alvöru og en aðal gaman ferðarinnar var auðvitað að taka þátt í alls konar bragðakeppni sem undanfarararnir voru að kenna okkur.

Fyrst skyldi okkur kennt á ísexina [reyndar þegar búið var að kenna okkur að gera snjó(flóða)prófíl svo öllu sé nú til haga haldið]. Það er svona skaðræðistól sem hægt er að nota til að verða sjálfum sér og öðrum að fjörtjóni en líka til að stoppa sig í brekku ef eitthvað fer öðru vísi en til er ætlast. Það var arkað upp í brekku og þar skyldi runnið af stað. Eitthvað lét nú rennslið standa á sér en þá var bara að kasta sér áfram og búa ti rennsli með skriðþunganum. Undirritaður sem þóttist auðvitað vera reyndari en flestir rann eins og hinir en var eitthvað klaufskur og vitlaus og snéri sér á kolranga hlið og var eitthvað ekki að gera sig í þessu. Annars gekk þetta svo sem ágætlega fyrir utan að erfitt var að komast af stað til að renna niður brekkuna þegar harðfennið var í raun ekkert.

En svo var bara haldið áfram og næst í þrautakónginum var að ganga í mannbroddum. Það var auðvitað bara barnaleikur fyrir reynda fjallafara. Sem varð nú ekki til annars en að yðar einlægur datt á hausinn í einhverri skaflaskömm og gerði gat á brókina sína. En það er svo sem allt í lagi. Maður verður þá bara bransalegri fyrir vikið!

Svo var það línulabbið. Það sem hlelst var gert sér til dundurs þar var að einn af öðrum þóttist detta á hausinn og þá áttu hinir að stöðva fallið. Þetta var allt hið besta nema að æfingin var svona meira á jafnsléttu og þá eiginlega svona meira til gamans. En jú það lærðu allir sitt og þetta var allt til gamans. Annars var eitthvað svo skítkalt þarna að maður var næstum dauður úr kulda.

Gamanið náði síðan hámarki þegar snjótryggingar voru æfðar. Ísaxir og alls konar dót var grafið niður og svo var togað og rykkt. Sumt var fastara en annað þó flest hafi nú losnað ef nógu mikið var rykkt í... en svo kom myrkur.

Þá var arkað heim í skála. Þar var þröng á þingi. Matarhópar slógust um eldavélina og hinir margvíslegustu pastaréttir voru eldaðir. Snjór var bræddur í kílóavís og allir undu sér glaðir við sitt. Eitthvað fréttist af úrbeinuðu lambalærisáti og kartöflustráum og jafnvel eftirréttum með mangó og rjóma í lítravís.

þar voru snæddir dularfullir ávextir
(From the tiny camera of Björk)

En það sem maður hefur ekki séð getur varla hafa gerst þó betra sé nú að hafa það er skemmtilegra reynist.

Það voru allir eitthvað hálf þreyttir og þrátt fyrir alls kyns læti og skemmtilegheit, svefngalsa og mikið fjör var eitthvað lítil orka eftir og allir svo bara sofnaðir. Úti fyrir breyttist skipaðist veður í lofti og var kominn þessi líka sallafíni snjóstormur einvhern tíman undir morgun.

Eftir hrikalegt hafragrautsát, tilekt í skálanum sem ætlaði engan endi að taka og einn hókírókípókí sem tókst reynar ekki alveg að klára var haldið af stað.

Lagt í'ann (Björk made this!)

Snjóstormurinn geysaði sem aldrei fyrr en hann varð að láta í minni pokann fyrir slyddunni sem var svo leyst af hólmi með þessari líka fínu irgningu.

Það voru blautir skátar í blautum búskum með jafnvel enn blautari bakpoka sem komust til baka í rúturnar. Sárir hælar, gott skap en kannski dálítil syfja ríkti í hópnum sem hélt heim.

Jamms, barasta hin fínasta ferð sem var allt í einu bara bjúin!

Og einnig. Ef einhver les þá má alveg koma fram að ferðin var fín og skipulögð alveg út í eitt, enda ekkert smáverkefni að fara með allan þennan hóp með mjög mismunandi reynslu út í óvissina til að fara í allan þennan þrautakóng sem farið var í og bara ekkert klikkaði sem hægt er að tala um!

Svo eru fleir myndir á myndasíðunnu bjork.ws.
Þar má t.d. sjá hetjulega tilburði með ísaxir og annan háskabúnað og líka sönnunargögn um meint hóglífi sumra sem fólst í áti úrbeinaðra lambalæra, kartöflustrá og allskyns!

Steikur var það
From the tiny camera of Björk...)

Allt í lagi, ég veit... það tókst engum að lesa í gegnum þetta allt - svo sem alveg skiljanlegt, aldrei myndi mér takast það... enda var þetta skrifað í alveg þremur ef ekki átta atrennum!

Drifstútarallý og tvær árshátíðir

Já, svona meðan maður man

Það var árshátíð raungreinakennara MK sem minn var á með sinni spúsu á föstudagskvöld. Mjög skettlegt.

Síðan bar ekki minna við á laugardag þegar árshátíð HSSR fór fram með pompi og prakt. Afrekskeppnin drifstútarallý um morguninn þar sem Isspiss kom, sá og sigraði. Ekki leiðinlegt það. Síðan mikið stöð á árshátíðinni sjálfri á Café Reykjavík!

....

Fasteignakaup og fleira

Það er staðið í stórræðum þessa dagana

Eftirfarandi tilkynning var send út af betri helmingnum til náinna vandamanna í gærkveldi:

Appelsína á borðstofuborðinu, appelsínugul servíetta rétt handan, appelsínugulur trefill á stólbakinu, appelsínugulur Plútó blýfantur, glittir í appelsínugular matreiðslubækur í bókaskápnum...og á gólfinu liggur...appelsínuGUL fasteign. Keyptum í dag, 25 króna kjarakaup. Höfum aflýst frekari fasteignaviðskiptum, munum leggjast út. Vildum leyfa ykkur að vita af þessu - en verið snögg ef þið ætlið ykkur!

Kv, HK og Ragginn

P.s. Þessi gulu eru flokkuð í 3 verðflokka: "Mjög góð" (40.000), "góð" (25.000 - hugsanlega stirðir rennilásar, bogin súla eða bót í botni) og loks "í lagi" (10-15.000 kall - allt að nokkur göt, stirðari rennilásar eða eitthvað).
---
Nánar má t.d. skoða auglýsingu ÍFLM á síðu ÍSALP

það var sem sagt skellt sér á eitt svona gott VE-25 tjald. Svona gula kúlu sem þolir flest ef ekki allt. Það vantar reyndar snjóskarir en þeim verður bara bætt við skulum við ætla. Vígsluathöfn fasteignarinnar verður e.t.v. um þriðju helgi héðan í frá. Hver veit. Kannski verður veðrið nógu vont fyrir okkur þá. Á eftir að koma í ljós. Annars fyndið að okkur skötuhjú hefur líklega langað í eins tjald í mörg ár án þess að hafa hugmynd um það. VE-25 skyldi það hafa verið.

Fyrir þá sem það ekki vita þá lítur svona
eðalfasteign út einhvern veginn svona:

Fyrsta hjálp kemur líklega á undan annarri hjálp...

Annars er það að frétta af þjálfunaráætlun Laggans að hann er núna kominn með gráðu í fyrstu hjálp. Búinn að læra alls konar dularfulla þríhyrninga og skammstafanir. Ef einhver slappur verður á manns vegi má búast við að spilaður verði OLSEN með A og svo gæti vel farið svo að í framhaldinu verði bara BROS. Vonum samt að það sé ekki eitthvað af ÞOLHRESS sem hafi gerst eða viðkomand skori eitthvað leiðinlega lítið á VÁSE. Já, það eru skammstafanir sem hjálpa manni að muna það sem maður þarf að muna ef einhver á bágt.

Annars verður þessu fyrstuhjálparnámskeiði aðallega minnst fyrir það sem fór inn í manns munn. Ætti þá kannski frekar að segja mynnst! Arna yfirkokkur tók að sér undirdeild Isspiss og eldaði fyrir 9 manns eða eitthvað, dýrindis kræsingar á hverjum degi. Bara frábært í alla staði!


Annars voru líka þarna helíllar björgunaræfingar og sjást Gulli og Kristín bera einn hérna stórslasaðann til byggða!


Og svo var okkur kennt að blása og kvása ofan í þá líflausu:


Meiri myndir hér og Isspiss blogg hans nafna míns hér.

Síðan er árshátíð með drifstútarallíi um helgina og svo fer að styttist í fjallamennsku 1 sem er um aðra helgi. Reyndar vonast ég til að það þurfi ekki að nota neitt af því sem var kennt á þessu námskeiði en allur er jú samt varinn góður!

Af aumingja Cesurari er síðan ekkert gott að frétta en meira um það einhvern tíman seinna.