Það voru hér um bil æfintýr !

Eftir að hafa unnið alla vikuna alveg upp í kok var haldið austur um sveitir og ekki numið staðar fyrr en komið var í mörk þá er Fellsmörk heitir. Þar er fagur lítill kofi og þar er gott að sofa og grilla sér hamborbara um miðja nótt. Þetta var sannareynt aðfaranótt laugardags. Klukkan hvað veit enginn því klukkur voru vandlega faldar. Það var samt að minnsta kosti komið myrkur og rúmlega það.

Þrátt fyrir allt klukkuleysi kom sólin upp á sínum tíma. Merkilegur andskoti þetta að sólin geti komið upp án þess að maður líti á klukkuna fyrst. Við vorum annars ekkert að ónáða sólina of mikið og vorum í leti kasti eitthvað fram eftir degi. Reyndar var sólin heldur ekkert mikið að ónáða okkur þar sem hún faldi sig bakvið skýjabakka allt um kring. En einhvern tíman lögðum við að stað í göngutúr.
Og gengum af stað um Fellsmörlina og inn með Lambá þar sem heitir hvorki meira né minna en Fjallgil. Þar fundum við hinn herlegasta hellisskúta grafinn inn í móbergið og heitir þar reyndar ekki neittt en lítur einhvern veginn svona út:
Nú svo var gengið áfram og gerðist gilið æði draugalegt á köflum. Mjög hugðum við að uppgöngu en allt kom fyrir ekki. Þrátt fyrir mikla tilbuðri til uppgöngu tókst það ekki enda efri brúnir gilsins tryggilega varðar með klettasnösum ógurlegum mjög!
Voru þar og bardagar hinir mestu tröllanna millum!
Loks var til baka haldið hina mestu háskaför þar sem fljótið ógurlega var vaðið margsinnis. Var þar tekið hraustlega á og ekki hirt um smábleytu vætlandi niður i skæði vor.

Nú, er til kofa var komið hafði sólin náðarsamlegast látið sig hverfa og gerðist nú myrkvað mjög. Það létu æfintýrafarar samt sem vindu um eyru sín þjóta og réðust í grillveislu hina mesta. Var annar meira inni að stýra veisluföngum á meðan hinn var meira úti að stýra eldglæringum. Var reyndar einhver leki endalaust úr himinum þannig að brugði var á það ráð að grilla undir borði. Reyndist það hið mesta snjallræði og að lokum var étinn grillaður lambavöðvi.

Að áti loknu var lagst í þungar hugsanir skákþrautarmanna þar sem bókstaflega rauk úr heilasellunum.
Varð undirskrifaður að lokum að játa sig mátaðan af Hönnu Kötu hinum roslega skákþrautarmanni. Var loks lagst til hvílu með húfutetur enn um haus því íslensku veðurfari er hvergi neitt að treysta sem allir með vit á vetlingi eru fullnuma um.
Klukkan hvað var ekki vitað svo gjörla og reyndar skiptar skoðanir um. Sagði annar að klukkan væri langt gengin í fjögur en hinn taldi hana vera eitthvað nær miðnætti. Sá hófsamari í þeim efnum hafði réttar fyrir sér og raunar tölvert rétt sem reynar kom í ljós strax um nóttina því það virtist aldrei ætla að fara að birta af næsta degi. Var undirritaður jafnvel farinn að hafa áhyggjur í alvöruni af því að sólin hefði sofið yfir sig.

Um nóttina rigndi all mjög mikið og endaði það með því eins og sagði í vísunni að vatnið óx og óx!

Morguninn eftir þegar sólin hafði sýnt sig á bakvið skýin varð síðan allt í einu vart mannaferða. Var þar kominn Sigurjón bóndi á Eystri-Pétursey í björgunarleiðangur einn mikinn til að bjarga turtildúfunum tveimur sem voru orðnar innlyksa án þess að vita það almennilega. Hafði hann dráttarvél eina ferlega með skóflu mikilli og réðist hann í alls kyns vegalagningu, stýflugerð og vatnaframkvæmdir aðrar til að bjarga okkur tveimur og vesalings Ventó úr prísundinni sem komin vorum við í.

Verður saga sú ekki höfð lengri að sinni en sjá má fleiri myndir hér

híhíhí - þetta er of fyndið!

You scored as Engineering. You should be an Engineering major! Philosophy 67% Engineering 67% Art 67% Sociology 67% Anthropology 58% Mathematics 58% Dance 58% English 50% Biology 50% Journalism 50% Theater 50% Chemistry 42% Psychology 33% Linguistics 25% What is your Perfect Major? (PLEASE RATE ME!!<3) created with QuizFarm.com

En af hverju í ósköpunum fann prófið út verkfræði sem var bara eitt af þessum fjórum jafnhæðstum. Þeir sem mig þekkja annars gætu vitað að niðurstaðan úr þessu er næstum því of rétt! Það er annars bara eitt sem vantar og reyndar eitt sem er e.t.v. ofaukið þarna á topp 4 listanum... en annars - það sem vantar er ekki á listanum sýnist mér og flokkast þá líklegast bara sem verkfræði líka!

....

Afmælishelgi afstaðin

Það gekk mikið á. Herjarinnar Hafdýskt afmælispartý á föstudagskvöld. Matseðillinn nokkuð stórbrotinn. Bjótt var upp á hörpudisk, kanínur og kengúrur. Reyndar var þarna eitthvað naut líka fyrir matvanda eða ekki nýjungagjarna. Kengúran smakkaðist roslega vel verð ég að segja.

Nú svo var ekki mikið afrekarð á laugardegi enda annað afmæli í uppsiglingu. Mamman farin að eldast líka. Hún bauð upp á þorramat. Ekki slæmt heldur.

Núbbs. Svo í gær var minn bara í rólegheitunum enda skilinn eftir einn heima á meðan HK æddi á fjöll með skátum og sigraði Skessuhorn í heví ísklifri á meðan minn bjó til beikonvafða kjúklingasteik. Þetta minnti mig annars eitthvað á einhverja auglýsingu um eitthvað kjöt.

Þar sást fyrst einhver kona á skíðum. Held hún hafi nú bara heitið Alda og hún var svona útivistartýpa. Svo sást maðurinn hennar hann Ragnar og hann var inni í einhverjum sumarbústað að elda mat. Hann var nefnilega svona meira einhvers konar innitýpa. Svo endaði auglýsingin með því að þegar Alda kom svöng og þreytt heim af skíðum og það beið hennar einhver edilons steik að hún spurði: "Nú til hvers að eiga meistarakokk fyrir eiginmann ef maður fær ekki almennilegt að éta þegar maður kemur svantur heim af skíðum?"

Já HK fékk örugglega almennilegt að éta þegar hún kom svöng og úppgefin heim úr ísklifri.

....

Mitt heilsusamlega líferni í súkkulaði sósu

Mitt líferni var dregið inn á heilsusviðið í dag. HK sættir sig ekki lengur við að skrokkur minn þurfi að innbyrða bras úr smiðju Tobba á hverjum degi og var því haldið á lífræn mið í hádeginu.

Það er sem ég segi "Maður lifandi" að þar komst ég loksins í kynni við himnaríki. Upp á var nefnilega bjótt kjúkling í súkkulaðisósu. Ég segi og skrifa KJÚKLING Í SÚKKULAÐISÓSU!!!

Við höfðum nú reyndar vit á að panta sitt hvort þannig að það var ekki bara súkkulaði kjúlli í matinn. Enda kannski eins gott eða kannski var það einmitt það ráðabrugg sem rústaði þessu. En í öllu falli. Ekki aftur kjúlla í súkkulaði fyrir mig!

Annars var þetta ágætt eða rúmlega að og bara gaman að hleypa svona aðeins heimdraganum í hádeginu.

....

Skammt stórra högga á milli...

það var skammt stórra högga á milli hjá manni. Í kvöld [máudagskvöld alt svo] var aftur ætt á skíði og núna með brójanum Gunna. Hann fór víst í Heiðmerkurferð í gær og núna slóst ég með í för. Það var mikið fjör. Sérstaklega fyrir hann Vento sem loksins fann ofjarl sinn. Var þar fyrir snjoskafl einn mikill. Æddi ég út í hann eins og einhver andskotans auli og gaf bara allt í botn. Það var bara gaman, sérstklega þegar við áttuðum okkur á því að öll fjögur hjólin voru komin á flot og fríhjóluðu bara eins og þeim sýndist. Þetta endaði með því að ég sneyptist upp á þjóðveg gangandi og veifaði eins og brjáluð halakarta.... ætli halakörtur annars veifi eitthvað sérstaklega jafnvel þó þær séu brjálaðar? Það veit ég svo sem ekkert um. Hitt veit ég að flestir sem fóru þarna um álitu mig einhvern brjálaðan þjóðvegamorðingja og hægðu varla á sér þó ég veifaði öllum öngum af lífs og sálar kröftum. Annars undarlegt að það voru bara fólksbílar sem stoppuðu... lengi vel. Alveg þangað til bjargvætturinn Ford Econline á risadekkum með spil kom og dróg bara aumingja Ventó út úr skaflinum eins og einhvern mjölpoka frá bakaríi Sandholts.

Svo var farið á skíði og það var bara stuð. Reyndi að vísu dálítið á en hvað um það... eru skíðaferðir ekki til þess? Nú, svo þegar heim var komið þá beið HK með þessa dýrindis pizzu handa mér. Og það var sko alls engin úldin pizza frá 67! Jamm þaldénú!

....

Helgi til að muna!

Ég held að bloggið mitt sé barsta að breytast í dagbók. Kannski ágætt fyrir mann en ekki alltaf áhugaverðast fyrir alla aðra, nú nema þá auðvitað sem verða á manns vegi.

Eins og allt fólkið sem kom í matarboð og brjálað partý heim til mín á föstudagskvöldið. Matarboðið var undirbúið í þaula sem fólst t.d. í því að klósettið var þrifið á handahlaupum kl 6 um kvöld. Svo var verslað í Hagkaup í Smáralind á meðan búðin var að loka klukkan 7. Svo var ætt niður á Laugaveg og farið að lesa betur uppskriftina. Klukkan átta kom svo fyrsti matargesturinn reyndar heilum hálftíma of snemma. Á sama tíma komst kjúllinn í ofinn og þá loksins upptötvaðist að þetta var uppskrift að hægsteiktum kjúlla sem skyldi fá að dúsa tvo klukkutíma í ofninum. En með einvhverju ótrúlegu svindli þá bjargaðist þetta allt saman. Ég held að maturinn hafi bara verið frábær og svo þróaðist þetta í brjálað partý til klukkan fjögur um nótt með tilheyrandi hávaða, brothljóðum og látum.

Harmon Kardon í essinu sínu og villt partýlæti um miðja nótt

Á laugardeginum var ekki hægt að sofa mikið frameftir því við HK vorum í hlutverki passara Almars frænda frá Egilsstöðum sem var í bænum. Við hrisstum af okkur allt slen og aumingjaskap og vorum komin á fætur ekki mikið seinna en klukkan ellefu. Eða að minnsa kosti Hann Kata. Ég sjálfur var eitthvað aðeins seinni til enda ekki að fara að passa frænda minn.

En þetta var bara megastuð. Við fórum út um víðan völl og Almar á blárri snjóþotu sem hefur það helst sér til frægðar unnið að hafa farið yfir Vatnajökul þveran og endilangan. Nei ekki lítið afrek það fyrir eina litla bláa snjóþotu.

Á snjóþotu á laugardegi á Klambratúni

Á Klambratúni lentum við í hetjulegum bardaga við fríspilandi sjeffer hund. Reyndar ekkert sérlega illúðlegan en hann var svona hálf örvinglaður greyið.

Svo var haldið niður í bæ. Við fengum þá fáránlegu flugu í höfuðið að það væri snjallræði að fara á Pizza 67 og snæða svo sem eina flatböku. Það voru hin mestu mistök. Gráðaosturinn á pizzunni var meira en úldinn og bragðið eftir því. Það eina sem bjargaði þessu voru hinar sívinsælu jólasmákökur sem voru snæddar í tugavís.

Almar og HK nýbúin að fá sér nokkrar jólasmákökur!

Eftir pössunarstörf var ákveðið að leggja land undir fót eða að minnsta kosti land undir hjól... á Ventó sko. En áður en það var hægt þurfti að leggja sig smá... reyndar ekkert mikið. Ekki nema svona 3 tíma held ég. Eftir það þurfti að spá aðeins í málin og spekúlera í hvert væri skemmtilegas að fara og hvað væri best að gera. Úr því það var komið langt yfir miðnætti var ekki lengur neitt vit í að fara langnleiðis og því var farið skammleiðis. Það var sem sagt brennt upp í Holt eða já, ég meina farið í Brennholt. Það er uppi í Mosfellssveit rétt hjá þar sem Nóbelsskáldið átti bústað og reit sumar bóka sinna.

Þar tók á móti okkur eitthvað það dásamlegasta tunglskin sem nokkurt auga hefur nokkurn tíman barið og lýsti það upp ósnertanlega mjöllina allt um kring. Þarna í æfintýralandinu vorum við svo það sem eftir lifði nætur og eínhvern tíman fyrir birtingu var loksins gengið til náða...

Brennholt í tunglskini klukkan þrjú að nóttu

Þeir sem ganga ekki sérlega snemma til náða hafa einnig uppáskrifað leyfi til að sofa aðeins fram eftr. Að minnsta kosti ef það er kominn sunnudagur. Þetta leyfi nýttum við okkur óspart og einhvern tíman seint og um síðir var skrönglast af stað. Það var nu skundað á Þingvöll.

Þar keyrðum við ófæran Bolabásarveginn áleiðis inn að Meyjarsæti. Loks voru skíðin sett undir bífurnar og arkað af stað. Í punkti 27W 0499618 UTM 7130815 hjörsey 1955 var numið staðar og grillaðir hamborgarar sem smökkuðust betur en allir hamborgarar heimsins hafa smakkast.

Blásið á glæðurnar á Bláskógaheiði í kvöldrökkrinu

Nú svo var bara haldið heim á leið. Ég og HK á Ventónum með öllum hinum jepunum á Mosfellsheiðinni

....

Líklega ætti maður að blogga aðeins meira

Hef nefnilega verið að fatta að það er stundum dálítið gaman að skoða manns eigið gamalblogg. Svona eins og að geta séð hvað maður var að gera fyrir einu ári eða svo. T.d. að fyrir nákvæmlega einu ári fór ég mikinn yfir því að Umhverfisráðuneytið skyldi áfrýja til Hæstaréttar dómi um að Álver í Reyðarfirði skyldi í nýtt umhverfismat. Nú svo voru þarna einhverjar dularfullar pælingar um hvernig ég panta mér pulsu.

Jeg held nefnilega enga dagbók af viti nema þessa hér á vefnum og það getur verið gaman þegar ekkert er að gera að skoða hana. Núna er annars alveg fullt að gerast og ekki neinn einasti tími fyrir hangs við blogglestur. T.d. var í gærkveldi farið á skíði eða það stóð a.m.k. til. Við HK fórum upp í Heiðmörk. Ég á eldgömlum brautarskíðum þar sem ég treysti ekki alveg snjónum og tímdi ekki nýju eðal Fischer E99 skíðunum mínum enda enn sem komið er ekki mikið af rispum á þeim. Nú við komumst í hríðarbyl upp í Heiðmörk. Ég hafði áhyggjur á leiðinni af því að við myndum festa Ventó ræfilinn í einhverjum skafli en þær áhyggjur reyndust ástæðulausar. Á leið niður fyrstu brekkuna áttaði ég mig á að ekki var þetta allt að gera sig. Það voru steinvölur upp úr hér og hvar og maður eiginlega bara stoppaði á leiðinni niður. Ákveðið var að hlífa okkur og kannski sérstaklega skíðunum hennar Hrafnhildar við þessum ósköpum en í staðinn farinn vandretúr án skíðanna um Mörkina. Var það bara meget fínt.

Þegar heim var komið var eitthvað af afrakstri kvöldsins af myndadóti sett á vefinn. En ég komst í skönnunarham og fann m.a. þessa mynd hér af óþekktum strák á gömluborgartorginu í Prag frá 1989. Gaman að því!

Núbbs. Skyldan kallar en einhvern tíman verður bloggað eitthvað meira eins og um tónleikabröld og gleði síðustu helgar sem er í frásögur færandi.

DV - skamm