Ístruflanir

Klakahröng á Þjórsá fyrir neðan Urriðafoss

Ístruflanir er skemmtilegt orð. Það má segja það eins og á að segja það, þannig að það skiptist í atkvæði sem ís-trufl-an-ir en svo má líka segja það alveg kolrangt sem ístru-flanir eins og eitthvað semn er að flana að ístrum. Eftir langan frostakafla er ekki við öðru að búast en að það sé komin einhver klakamyndun í öllu vatni, hvort sem það rennur eða ekki.

Þegar maður er að þvælast með vatnamælingasérfræðingum þá verður auðvitað að nota hvert tækifæri til að vakta vöktunarbúnaðinn. Í Þjórsá rétt fyrir neðan þjóðveginn er foss sem er núna helst frægur fyrir það að hann á hugsanlega að virkja en þar er einnig eitthvert umfangsmesta ísmyndunarsvæði í íslenskum straumvötnum. Skv. því sem vatnamælingasérfræðingurinn sagði mér þá byrjar áin að krapa fyrst og svo frýs hún á meðan rennsli er enn í yfirborðinu og það veldur því að klakastykkin hrannast upp eins og sést á myndinni að ofan. Meðfram bakka árinnar að vestan verðu var örmjótt íslaust eða hálf íslaust belti, einungist örfáir metrar ef það þá náði því allst staðar. Þar utar hafði ísinn hrannast upp. Þetta þykir skoðunarvert og hefur myndavél verið komið upp til að skrá upplýsingar um fyrirbærið. Eitthvað stóð símasambandið við myndaélina á sér og var reynt að skoða hvað olli því. Orsök ekki ljós og komst ekki í lag en myndavélin tók mynd fyrir okkur á meðan við vorum þarna. Jafnvel spurning hvort maður hafi verið á myndinni!


Urriðafoss í klakaböndum

Á bakaleiðinni litum við á Urriðafoss. Hann er ekki allur í klakaböndum en sérkennilegt var að sjá allt vatnið í ánni fara undir ís rétt fyrir neðan fossinn. Eins og sést á myndinni að ofan þá nær vatnstunga að ísnum og þar hverfur öll áin undir ísinn. Ágætt er að hafa í huga að þetta er ekkert smáræðisrennsli því rennslinu í ánni er stýrt til að tryggja jafna rafmagnsframleiðslu og því er ekki þarna um neitt takmarkað rafmagnsrennsli að ræða heldur umtalsvert vatnsmagn, þó ég kunni ekki að segja til um rúmmetrafjölda á sekúndu.

Tvennt til sérstakrar ánægju og gleði í dag

Það kom jólakort inn um bréfalúguna í dag. Sá sem sendir yfirleitt engin kort fær ekki mörg kort sjálfur. Flest kort er gaman að fá en þetta kort fannst mér einhvern veginn sérstaklega gaman að fá. Þarf líklegast að hringja eða senda kort til baka á Egilsstaði. Hvur veit.

Svo birtist allt í einu eitt stykki einkunn. Prófin voru farin að hafa þvílík hræðileg áhrif á mig að það kom iðulega fyrir að mig dreymdi einhverjar ægilegar steindir eða einhver dularfull jarðlög. Núna er einkunnabiðin farin að hafa sömu áhrif á mig. Dreymdi að ég hefði fengið 10 í einu fagi. Það gekk ekki alveg eftir og einkunnin ekki einu sinni í sama fagi. En má líklegast vera glaður með að þetta er hæsta einkunn sem ég hef fengið í háskólanámi.

Aðfentuferð á Fellsmörk

Í skóginum stóð kofi einn

Það fóru bræður í Fellsmerkurferð á aðventu eins og oft áður. Gunninn hafði kíkt inn í Fellsmörk fyrr í vikunni í einni af sínum yfirreiðum og þá séð sér til mikillar undrunar að framkvæmdir voru komnar á fullt. Meistarinn í Álftagróf ekki að baki dottinn. Búinn að semja við Suðurverk um að gera herjarinnar varnargarða og litur út sem þar fari saman bæði stór framkvæmd og mikið af skynsemi og má því hugsanlega vonast til þess að þarna sé verið að leysa vandamál til frambúðar.

Þegar við komum var myrkur að skella á en það aftraði ekki ýtukörlunum við að hamast í sinni jarðvinnu. Var ein risajarðýt að ýta upp efni varnargarðinn og önnur bara stór að slétta úr uppi á garðinum. Svo voru trukkar á fleygiferð og skurðgrafa að setja út grjótvörn.

Framkvæmdir í skjóli myrkurs

Daginn eftir gátum við skoðað betur og séð yfir framkvæmdasvæðið eins og sést á myndinni hér fyrir neðan. Þetta er herjarinnar garður sem búið er að gera þarna en reyndar með takmarkaðri grjótvörn. Gunni sem talaði meira við karlana skildi þá þannig að það ætti svo að gera annan garð sem myndi ná ofar og hann yrði grjótvarinn mun betur og ætti þá að standa áhlaup ánna af sér. Er óskandi að þetta gangi eftir þannig að vegavandræð Fellsmerkur séu þá þannig séð úr sögunni.

Séð yfir framkvæmdasvæðið. Hægt að smella á myndina til að fá hana stóra

Í skóginum okkar var hins vegar allt á kafi í snjó. Þurfti að moka upp bæði grillstæði og arinstæði. Ágætlega gekk að kveikja upp í grillinu og hellusteinarnir sem voru settir þarna í haust virkuðu bara mjög vel. En það var annars alveg ljóst að ef grillstæðið hefði ekki verið merkt með einhverju priki hefði verið erfitt að finna það. Var rekið niður steipujárn eitt og stóð bara lítið af því uppúr snjónum. Ef snjór hefði verið svona þriðjungi meiri þá hefði járnið verið horfið!

Logar glatt í grillinu

Og þá hefst biðin eftir einkunnunum

Prófin mín búin þetta misserið. Þarf að ákveða hvaða fög og hvað mörg verða tekin eftir áramótin. Úttektavinna á morgun og svo eitthvað meira í næstu viku. Þarf líklegast að gera einhvern skurk í vinnumálum ef ég ætla ekki að verða gjaldþrota!

Prófið gekk annars bara svona og svona. Spurningarnar frá uppáhaldskennaranum voru frekar snúnar sumar og eiginlega dálítið fúlt að ég skildi ekki allt sem átti að gera. Eitthvað skrambans jarðfræðikort sem ég botnaði ekkert í þannig að ég varð bara að skálda eitthvað. Hinn kennarinn sem er ekki alltaf jafn mikið uppáhalds var hins vegar bara með fínt próf. Ég get annars kvartað undan hvorugum. Það þýðir víst ekki mikið að kvarta yfir því sem maður skilur ekki. Maður á bara að skilja hlutina.

Verst að það var ekkert spurt um bergormana sem ég kalla alltaf gorma ;-)

En afslappelsi í kvöld, vinna á morgun og hinn og svo vonandi Fellsmörk um helgina.

Síðasta prófið í dag og hálf sprunginn á limminu

Greinileg ummerki eftir bergorma, svokallað gorma sem fyrirfinnast í bergi ímyndunaraflsins

Síðasta prófið í dag og verð að játa að ég er hálf sprunginn á limminu. Hafði eiginlega of mikinn tíma til að lesa fyrir þetta síðasta próf sem er reyndar líka með frekar miklu efni til að lesa. Er ekki alveg sáttur við allt í því fagi, kemur kannski eitthvað um það í öðru bloggi ef þannig liggur á mér.

Það væri síðan skemmtilegt ef ég fengi að segja frá bergormunum, hinum svokölluðu gormum sem ég fann ummerki um í gömlu grjóti við Hagavatn. Einhverjir myndu segja að þetta væru einhverjar gamlar gasfylltar blöðrur í grjótinu en það sést þó vel á myndinn að þetta eru för eftir orma sem hafa verið í kvikunni og hafa svo skriðið út. Heita þeir fullu nafni bergormar en eru í samræmi við það að weblog er kallað blogg, kallaðir gormar sjálfir.

Jájá... greinilegt að maður er hálfnaður eða rúmlega það við að lesa yfir sig!

Ein skíðaferð á dag kemur skapinu í lag

Reyndar bara nær fjögurra ára gömul mynd úr páskaferð 2008 í Lakagíga - en samt eitthvað samskonar og skíðin sem hafa verið brúkuð síðustu tvo dagana... þetta eru víst annað hvort Palla- eða Rósuskíðaprik sem eru á myndinni sko en mín eru eitthvað svipuð.

Á skíðum í Heiðmörk tvo daga í röð Kannski ekki alveg að slá slöku við en það verður að nota eitthvað þennan snjó og þennan kulda. Búinn að fara núna tvo daga í röð í Heiðmörkina með Gunnanum. Próflesturinn eitthvað slakari núna en fyrir síðasta próf. Bæði að núna hef ég lengri tíma og svo líka að almennu jarðfræðina kann ég eitthvað betur en steindafræðina... held ég. Er annars ekki allt of viss lengur og síðan líka ljóst að það er alveg hálfur annar hellingur sem þarf að lesa fyrir þetta próf. Og Ármanninn sem gerir helming prófsins nokkuð líklegur til að spyrja út í einhver smáatriði sem erfitt er að hafa reiður á. En svo sem kannski ágætt... það á enginn að fá 10 nema hann kunni þetta alveg upp á 10!

Going skiing for two days I had one whole week to prepare for the next exam and also that's something I'm (was) supposed to know a lot about. So I took the opportunity and went skiing to Heidmork (Nordic skiing) for the last two days. No not the whole days but several kilometers each evening with my brother. That area in Heidmork is fantastic for skiing. Walking in the forrest in the snow and in the frost is something everybody has to do some day! What the walking path in Heidmork can look like you can see the photo below from a walking tour there (not skiing) new years day 2010.

Anna María walking on a path in Heiðmörk - new yeras day walking 2010

Steindafræðin drap mig ekki... alveg

Veit ekki alveg hvernig það próf gekk. Fáar krossaspurningar, með mikið vægi en efnismiklar ritgerðarspurningar giltu helst til lítið og prófið þá í heildina gríðarlega efnismikið. Eftir gríðarmikil skrif á prófinu þá líklegast náði ég að gera öllu einhver sæmileg skil en hálfpartinn vorkenni ég Snæbirninum að þurf að fara yfir þetta allt. Mín svör voru í það minnsta flest hver ekki í styttra lagi. Hann fær svo plús fyrir að hafa ekki verið með of mikið af utanbókarlærdómssteindaspurningum. Í öllu falli þá lærði ég ekkert um efnaformúlur og nöfn einhverra steinda sem ég taldi ekki skipta miklu máli og komst upp með það held ég algjörlega á prófinu. Síðan mun ég aldrei fyrirgefa honum að vera að spyrja út í hleðslur einhverra jóna sem ég hef aldrei heyrt um og get ekki séð að skipti nokkru einasta máli.

Annars með þessar steindir. Ég fór eitthvað að segja einum annáluðum nörd frá einhverjum amfíbólum og reyna að skýra út fyrir honum hvernig hraun storknar og hvernig steindir myndast. Hægt og rólega varð nördinn tómur í framan og þá líklegast fattaði ég hvað jarðfræði og að minnsta kosti steindafræði er dásamlegt nördafag. Getur jafnvel yfirkeyrt alvöru tölvunörd!

Prófið að öðru leyti bara flott hjá honum og ekkert of mikið verið að spyrja út úr leiðinlegum utanbókarlærdómi. Og gekk líklegast bara ágætlega einkum ef miðað er við það að ég mætti almennt ekki nema í annan hvern tíma því ég lét setlagafræði á sama tíma ganga fyrir.

Svo þegar heim kom var ástæða til að halda uppá. Keypur kjötbiti í Krónunni og held ég í fyrsta skipti drukkið fullklárað rauðvin frá Toskana af árgerð 2008. Það haust kólnaði helst til snemma þannig að líklegast náðist ekki öll uppskeran í hús en vínið var hins vegar samt alveg fyrirtak!

Næsta próf er hins vegar jarðfræðin hjá þeim félögum Hregga og Ármanni. Þarf helst að massa það all rosalega! Má ekki valda Hregga vonbrigðum og þarf að sína Ármanni að ég kunni víst eitthvað í jarðfræði!

Að skilja eða að læra utan að

Ólivín í plagíóklasi vinstra megin en falleg "ís-steind" hægra megin

Ætlar steindafræði að drepa mig?

Hann Snæbjörn sem kennir steindafræði leggur mikla áherslu á það að það á ekki að leggja áherslu á að læra hluti utanað. Samt kemur hann með lista yfir meira en 50 steindir sem á að kunna skil á og þar af yfir 30 sem á að kunna efnaformúlur fyrir. Ég veit ekki alveg hvað á að kalla utanbókarlærdóm og hvað ekki. Mér gengur yfirleitt ekki mikið að kunna hluti almennilega utanað eins og páfagaukur en ef ég get sett þá í samhenig við eitthvað annað þá gengur það eitthvað skár.

Mér gengur svo sem ágætlega að muna það sem máli skiptir á þessu stigi fræðanna einmitt fyrir eitthvað eins og Ólivín og Plagíóklas sem myndast í blandröðum og ekki blandröðum, silikat sem er svona eða hinsegin og þróast á ákveðinn hátt. Hins vegar að muna einhverjar 5 gerðir af oxíði og aðrar 5 gerðir af súlfíði ásamt einhverjum haug af veðrunarsteindu, það er eiginlega ekki tebollinn fyrir minn heila. Þó ég kannski geti þulið það upp á prófinu þá mun ég flýta mér að eyða þeirri þekkingu út úr heilanum eins fljótt og hægt er því þannig þekking hefur ekki tilverurétt í mínum heila.

Það er annars undarlegt að alltaf skal maður á einhverjum tímapunkti próflestrar gjörsamlega vera hættur að læra fyrir sjálfan sig og þekkingarinnar vegna heldur eingöngu til að fá einhverja almennilega einkunn. Og þar sem einkunnirnar mínar síðasta vor fóru fram úr flestum upphaflegum væntingum, þá hafa væntingarnar verið uppfærðar miðað við það. Það er því best að standa sig!

Ólivín-plagioklas myndin er úr Þjórsárhrauni frá því síðasta vor en ískristallinn var í gær innan á aftur-hliðarrúðu í honum Ventó. Það er nefnilega ennþá frost úti.

Bjargað því sem bjargað verður

Kofinn ennþá dálítið siginn... reyndar eftir viðgerðina!

Í garðinum Það var reyndar fyrir einhverjum árum, líklega bara fyrsta veturinn okkar Hönnu Kötu í Hæðargarðinum að kofaræfillinn í garðinum fór að láta aðeins á sjá. Þakið fór að síga og hinir voldugu þakbjálkar sem eru rúmlega tommulistar fóru að gefa sig. Ég man að minnsta kosti að einhvern tíman kom viðgerð á þakinu til tals þegar Ólöf af neðri hæðinnni var að tala við okkur Hönnu Kötu. Talinu var auðtivað bara eytt og sagt að ég myndi laga þetta einhvern tíman þegar vel lægi á mér. Síðan eru liðin mörg ár og þá líka margir vetur og stundum hefur snjóað töluvert. Þakið hefir sigið meira og meira og þakbjálkinn gríðarlegi brotnað meira og meira. Núna um daginn ákvað ég að við svo búið mætti ekki búa lengur. Byrjaði sjálfur á að pjakka eitthvað undir þakið en fékk síðan lánaðan glussatjakk frá pápanum mínum og bróðirinn kom því það er ekkert áhlaupaverk að að lyfta brotnu þaki! Þetta varð heilmikið at en eins og sést á myndinni til hliðar þá er kominn nokkuð öflugur stólpi til að halda þakinu uppi og geri ég ráð fyrir að viðgerðin haldi í vetur. Það þarf svo eitthvað að laga þetta varanlegar næsta vor. En það er langt þangað til!

The small hut in my garden The roof on my small garden house has been going down for some years now. Now when we have all the snow here in Iceland I decided something had to be done. My brother came to help me and we managed to build something to keep the roof in the proper place.

Að ná samt að fara út að leika sér aðeins í próflestri

Í ullarsokkum og hjólabrókum. Smekklegt eða hvað?
wearing wool socks and running pants on my bike... nice or what?

Jájá... komst aftur út að hjóla svona smá í dag. Annars eitt að frétta að það var farið út í garðkofa og settar upp einhverjar stoðir til bráðabirgða til að koma í veg fyrir að þakið hrynji. Mænissperran sem er óttalegt drasl er brotin og núna þegar snjór er kominn á þakið þá er þetta eiginlega að hruni komið. Ætla að versla mér einhverjar spýtur og fá lánaðan glussatjakk til að bjarga því sem þá kannski bjargað verður.

Well - yes, I was able to go out on my bike again today... just as I did yesterday. Before the short bike tour I had to do some fixing in my tiny garden house. The roof on the garden house is falling down. I started to break down couple of years ago in heavy snow. Now it is almost falling down. I'm very much afraid if I do nothing it will fall down completely if it starts raining and the snow will get wet. But I’m crazy. I should be reading some sedimentigraphy stuff for my final exam in one course tomorrow... but istead I just started blogging again and even in Egnlish!

Frost og fallegt veður í próflestri

Í elliðaárdal í góðri peysu og með góða húfu

Það er ekki einleikið hvernig veðrið leikur mann þegar maður ætlaði sér að vera bara að lesa fyrir próf. Þetta á reyndar að vera gaman og ég ætla ekki að fara að verða einhver einkunnaþræll þannig að það er kannski bara eins gott að hafa farið aðeins út undir bert loft. Fór í smáhjólatúr í frostblíðunni í henni Reykjavík.

En það var kalt. Kallt eins og Óli Ingólfs myndi hafa það. Veður fyrir lopapeysu, trefil og ullarhúfi og eitthvað enn meira. Þetta er reyndar veður alveg verulega mér að skapi en samt kom kuldaboli og beit mig í tærnar og kleip mig í kinnarnar. En það var nú bara gaman samt.

Tók einhverjar Reykjavíkurlegar myndir sem ég svona þessa fyrri hér fyrir neðan rugglaði alveg í keing í photoshop. Sá einhverjar svona myndir á Flickr um daginn og fór sem sagt að herma. Ekki nógu gott.

Svo skondið að konan á myndinni neðst ætlaði varla að fást af stað. Hún var alveg handviss um að hún væri að eyðileggja fyrir mér myndina. Ég tók reyndar mynd án þess að nokkur væri á brúnni en sú mynd varð ekkert sérstök. Á svo líka mynd af hjólreiðamanni á brúnni.

Sólheimablokkirnar skakkar og skældar í frostinu

Gengið yfir brúna

Próflestrarraunir

Þrír snillingar að skoða setög Markarfljóts í september 2011

Jæja... kominn tími til að blogga þar sem maður er kominn í próflestur. Loksins búinn að klára með tveimur öðrum miklum snillingum verkefni í setlagafræði. Fórum um áhrifasvæði Markarfljóts og tókum sand með steinvölum í plastpoka. Héngum utan í snarbröttum skriðum inn við Gíggjökul og mældum upp hvern einasta stein. Og viti menn, steinarnir bentu á jökulinn hér umbil allir sem einn.

Verkefnið er annars hér.


Er núna að lesa fyrir þetta skrambans próf og er eiginlega alveg að missa þolinmæðina yfir sumum ónákvæmum vísindum. Ásýndarlyklar sem vísa hver á annan og dularfull setlög sem bara blandast einhvern veginn saman á torskilinn hátt. En jújú í það heila þá er þetta ágætt.

En verð að játa að ég er farinn að hlakka strax til próflokanna þó þau séu eiginlega ekki byrjuð ennþá blessuð prófin!

Svo velti ég töluvert fyrir mér af hverju einn nágranni minn þarf endalaust að vera að slípa parketið sitt eða guð má vita hvað... sérstakelga ef miðað er við það að ég veit ekki betur en að hann hafi lagt parketið nýtt fyrir svona hálfu ári. Og svo er annar nágranni með sinn sígeltandi hund. Það eina sem ég get þó prísað mig sælan með er að það er ekki lengur verið að spila Celin Dion eða hvað sá poppari heitir alveg endalaust.

En ég er í öllu falli að fara að kaupa mér eyrnatappa.

jæja - ritgerðarsmíð lokið í bili

Jarðsaga Grænlands

Loksins búinn að klambra saman ritgerðinni, skila og flytja fyrirlestur.
Herlegheitin eru hér.

Alveg teygt sig í það ítrasta. Viðmiðið var 6 bls. og línubil ekki 2 heldur 1,5. Svindlaði línubilinu niður í 1,25 og svo eitthvað ekki jafn stór spássía og flestir voru með. En ritgerðin mín leit þá frekar út eins og grein í tímariti því þar tíðkast ekki 12 pkt letur eða stórt bil á milli dálka. Endaði víst í tvöföldum orðafjölda annarra sýnist mér. Ég fæ vonandi frekar gott fyrir en vont.

Fyrirlesturinn er hér. Hann átti að verða 5 mínútur en Esther sá held ég aumur á mér og hann fór upp í eitthvað rúmar 6 mínútur án þess að mér væri vikið af velli.

Er annars búinn að vera eitthvað of upptekinn við að snúast held ég í kringum sjálfan mig. Búinn aðv era að humma fram af mér að fara til tannlæknis og ekki fundist ég hafa tíma sem er hið versta mál. Fer loksins á mánudaginn. Vona að tönninni sem brotnaði í sumar sé viðbjargandi og að ég sé ekki heldur búinn að drepa alla í kringum mig með skemmdratannaandfýlu.

Í skólanum... í skólanum... er skemmtilegt að vera...

... eða hvað?

Þetta er hálf þreytt hjá mér núna þarna í hinum stórmerku jarðvísinum Háskóla Íslands. Það vantar eiginlega fleiri Hreggviða til að gera þetta allt nógu áhugavert. Núna eru kennararnir margir hverjir dálítið þannig að ég er bara farinn að þegja þunnu hljóði og skoða þess vegna Facebook eða hvur veit hvað. Á meria að segja að vera í tíma núna en fannst ekki taka því að hlusta á einn kennarann þusa glærurnar sínar. Þeir eru dálítið ef maður opnar munninn:

• Taka spurningunni eins og truflun á kennslunin og óþarfa tímaeyðslu.
  
• Fara í óskaplega vörn út af spurningu af því að kannski vita þeir ekki svarið nógu vel.
• Rangtúlka það sem maður segir, leggja manni orð í munn og byggja fyrirlesturinn sinn á því að sýna fram á hvað maður hafi haft rangt fyrir sér... þannig að manni finnst eða finnst að manni eigi að finnast að maður sé auli.
  

Svo eru það fögin sem maður er í. Það dó dálítið af mér í gær þegar ég fékk það undarlega hlutverk að greina götunga í víðsjá eftir myndum sem ég hafði aldrei séð áður og fékk bara að bera með við hliðina á mér svona stundum. Götunga sem ég veit ekkert um, hef ekkert kynnt mér og enginn hefur í raun sagt mér frá... og verst er að ég hef engan áhuga á! Kannski fer þetta að verða gott og maður ætti bara að fara að fá sér einhverja vinnu aftur!

Annars á ég að vara að klára eina herjarins ritgerð um jarðsögu Grænlands. Er svona semi ánægður með hana en ekkert allt of samt. Aðal vandamálið er að gera grein fyrir jarðsögu Grænæands á 6 blaðsíðum og fá svo að flytja fyrirlestur um þessa fjögurþúsundmilljónára sögu á 5 mínútum. Mér telst til að jarðsaga Íslands yrði sögð á svona einni sekúndu miðað við sömu tímamörk.

Annars þá má halda því til haga að það er víst ár og dagur síðan mínar aðstæður breyttust hvað mest.

Æfintýri á gönguför

Já, æfintýrin á gönguför gerast enn. Farið var með "Einu fjalli Ferðafélagsins á mánuði" á Hvalfell. Skemmtileg ferð.

Gúmmíraunir dekkjavikunnar ógurlegu

vikan sem var fyrir einhverjum vikum síðan

Það var fyrir tveimur vikum eða þremur að allt snérist um dekk og slöngur. Það var frost og ég ákvað að kominn væri tími á nögladekk undir antilópuna gráu (sem er reiðhjól ef einhver skyldi ekki vita það) og þetta var gert í snarhasti á sunnudagskvöldi og ég í leið í mat til pa og mö. Framdekkið fyrst og afturdekkið svo. Pumpað í og farið í einhver hjólavæn föt sem hæfðu hitastiginu utandyra. Lopipeysa, hjólahanskar og ullarvettlingar utan um hjólahanskana, ullarsokkar og hjólaskór... líklega hjólabuxur. Hef eflaust litið út eins og ég veit ekki hvað. En skipti ekki máli því úti var auðvitað myrkur og skipti svo enn minna máli þegar ég ætlaði að snarast á hjólið þar sem það var orðið alveg vita loftlaust afturdekkið. Ég fór því bara akandi til Breiðholtsins hvar soðin svið biðu mín.

Vanndræði númer 2
Svo leið einn dagur og annar og fari var að gera grín að mér í skólanum fyrir að kunna ekki að skipta um dekk. Það var þá tekið sig saman í andlitinu og afturdekkið tekið undan og þar voru tvö örlítil göt eftir einhvern skrambans klaufaskap mann sjálfs. Það var bætt í snarheitum, slangan sett inn á og inn í dekkið og dekkið á gjörðina alveg eins og lög gera ráð fyrir. Svo pumpað í og... mínútu seinna var allt lekið úr aftur.

Vandræði númer 3
Það var því ekkert um annað að ræða en að skoða þetta aftur. Núna voru engin klaufaskapargöt en þess í stað hafði ég greinilega ekki vandað bótavinnuna nógu mikið þar sem það lak með bótinni. Bótin rifin af og önnur sett á í staðinn og núna vandað til verksins. Öllu svo komið aftur fyrir á gjörðinni og pumpað í. Ég reyndar orðinn svo kvekktur að dekkið var ekki sett undir hjólið strax. Ætlaði að sjá hvort þetta hefði ekki heppnast.

Vandræði númer 4
Þetta virtist ætla að ganga og ég bara farinn að dunda mér eitthvað og hinn ánægðasti. Heyrðist þá skyndilega byssuskot ótrúlega nálægt. Engin frekari læti og ég skyldi ekki alveg hvað var að gerast. Hélt að það væri einhver að berjast eða eitthvað. En hvað beið mín þá á borðstofuborðinu (sem er notabene líka verkstæðisborð þar sem ég er löngu hættur að bjóða nokkrum manni eða konu í mat) annað en illilega kvellsprungið dekk, slangan rifin og tætt blasti við og dekkið farið af gjörðinni að hluta til! Eitthvað virðist ég hafa klúðrað þessu fjórða sinni. Átti það ekki að vera allt er þegar þrennt er?

Vandræði númer 5
Ég bölvaði dálítið og fann til nýja slöngu þar sem sú gamla var komin í hengla. Setti þá nýju undir og byrjaði að pumpa varlega í. Heyrðist þá eitthvað skrýtið hljóð og fór dekkið að renna af gjörðinni þó ekki væri mikið loft komið í. Virtist dekkið vera orðið eitthvað skrýtið. Ég hleyptí því sjálfur úr þessu sinni og tók dekkið af.

Vandræði númer 6
Eftir mikið vandvirkniverk kom ég dekkinu aftur á og var að reyna að fá dekkið til að tolla á og þurfti að beita einhverjum verkfærum við það. Endaði það auðvitað bara á einn veg. Ég reif gat á slönguna eina ferðina enn!

Vandræði númer 7
Nú var ég við það að gefast upp og fara bara með hjólið á verkstæði. Óttaðist samt of mikið grín starfsmanna Arnarins að ég herti upp hugann og reyndi einu sinni enn. Og viti menn. Dekkið komst á og slangan innaní og það var hægt að pumpa... mjög mjög varlega og ekkert gerðist. Og dekkið fór á hjólið og það var hægt að hjóla!

Jammsul.... nokkuð ljóst að ég á ekki að leggja hjólaviðgerðir fyrir mig!

Og merkileg tilviljun
Þessa sömu viku gerðist einnig tvennt annað sem tengist dekkjum. Annað var að auglýstur var markaður fyrir notuð dekk og hitt var að einher var líklega í lagersöfnun fyrir þá dekkjasölu og kom við í mínum foreldrahúsum hvar ég geymdi nagladekk Ventósins. Þau á ég ekki lengur utan eitt sem rummungunum þóttu ekki nógu fín!

Fellsmerkurferð í rigningu...

... með trjáflöskum, haustlaukum og skóflubroti einu all svakalegu

Rigning og súld var búið að lofa okkur en það átti að verða nokk þurrt fyrir hádegi á sunnudeginum. Það var haldið til Fellsmerkur. Veðurguðirnir sáu aumur á okkur og ráku okkur ekkert á fætur á sunnudagsmorgninum með brakandi blíðviðri. Það var vart hundi út sigandi. Enda við ekki með neinn hund. Sýndum samt að sjálfsögðu af okkur almenna kæti og settum flöskur yfir tré og Gunninn setti niður lauka. Tók heldur betur á því og braut eitt skipti skóflu í tvennt!

Vorum með spýtur í þak kamarkukhússins. Þær höfðu átt að vera sagaðar af Húsasmiðjunni í 240cm en það reyndust bara vera 230cm og þær því of stuttar. Meira spýtnabrak þarf til og lengd 240cm takk og alls breidd sem er eftir 96cm... svo svona einhverju sé haldið til haga. Og jú annars, það vantar eldspýtur í Fellsmörkina og uppkveikilög - en eitthvað til af kolum.

Gruggugt?

Ármót Lambár (vinstra megin) og Hafursár (hægra megin) á áreyrum neðan Fellsmerkur

Dálítið skondið, en ég komst að með krókaleiðum að Lambá, ein af miðlungslitlu ánum frá Mýrdalsjökli hafi þótt frekar gruggmikil núna í sumar og sést það ágætlega mynd sem ég tók í sumar þar sem Lambáin rennur í Hafursá en þær sameinast seinna Klifanda og renna svo saman til sjávar. Myndin hafði ekki verið mikið skoðuð á vefnum þangað og alls höfðu ekki nema um 10 kíkt á myndina þangað til í gær. Þá bættust 10 áhorf við og í dag eru þau komin yfir 40. Dálítið skondið finnst mér. Einhver hefur farið að skoða ána á vefnum!

Grænland og fleira

Sit núna við og hamra ritgerð um jarðsögu Grænlands. Það er mart sem maður þarf að gera ef maður ætlar að vera að gera eitthvað allt annað en maður hefur verið að gera. Jarðsaga Grænlands er svona að verulegu leyti saga af gömlu grjóti og svo er þarna jökull. Það sem er kannski dálítið undarlegt til að hugsa er að elsta berg í Grænlandi er nær 4 milljarða ára gamalt. Núverandi ísaldarjökull fór að myndast á Grænlandi einhvern tíman síðustu 4-5 milljón árin. Þar á undan var bara þokkalega hlýtt á Grænlandi eins og annars staðar á jörðinni líklega heil 500 milljón á á undan og þá var Grænland líka allt annars staðar á jarðarkúlunni. Einhvers staðar nálægt miðbaug kannski en þó frekar fyrir sunnan miðbaug. Það hefur því ekki verið jökull á Grænlandi nema svona 0,1 til 0,2% af þeim tíma sem Grænland hefur verið til.

Byrjaði á að skoða elsta bergið á Grænlandi sem er í kringum Nuuk. Er ekki enn kominn að því bergi sem er á myndinni að ofan. Og raunar ekki alveg klár á því hvort það telst frekar til Ketilidian beltisins eða myndurnar sem er kennd við Garða. Sú fyrrnefnda er eitthvað nálægt 2 milljarða ára gömul en sú síðarnefnda ekki nema rétt rúmlega eins milljarðs ára. Það mun vera 100 sinnum eldra en elsta berg á Íslandi.

Það er kannski ekki erfitt að hugsa í svona miklum fjarlægðum í tíma en það er frekar mjög undarlegt!

Varðandi myndina að ofan þá man ég að sú jarðfræði sem ég kunni þá var öll frekar íslensk og öll einkennd af því að berg myndaðist fyrst og fremst í eldgosum. Þetta dularfulla X á myndinni ákvað ég þarna á staðnum að væru berggangar en skildi ekki alveg svo sem hvernig þeir gátu legið í svona X. Ég er reyndar enn alls ekki með á hreinu hvernig þetta hefur myndast en tel berggang frekar mjög ólíklegan.

Leyndardómur stuttra skrefa

Fór hlaupandi í fyrragær. Stuttan hring en aðallega var verið að prófa speki hinnar stuttu skrefa sem mig minnir að ég víst sá hjá Karen Axels þríþrautarkonu þar sem hún gefur lítið fyrir þá hlaupara sem hlunkast áfram á tröllaskrefum. Þar sem ég hef einhvern veginn tamið mér frekar löng skref á göngu þá hafa þau auðvitað heimfærst beint yfir á hlaup og þegar ég ætla að hlaupa hraðar þá hafa skrefin frekar lengst en að þeim hafi fjölgað. Núna ákvað ég að einbeita mér að stuttum skrefum og vita hvernig gengi.

Og viti menn. Ég gat í það minnsta haldið út 12 til 13 km/klst hraða í eitthvað mun lengri tíma en áður og fór sem sagt bara nokkuð létt með að hlaupa hraðar en áður með því einu að hreyfa lappirnar ótt og títt frekar en að spyrna almennilega í og taka mín eðalfínu flugskref. Kannski maður nái þá einhvern tíman 10km á innan við 50 mín. Það væri gaman!

Ljósufjöll um helgina

Eitt fjall á mánuði... kemur skapinu í lag... a.m.k. þann daginn sem gengið er og jafnvel daginn eftir

Hópurinn í hádegisstoppi og Ljósufjöll bíða á bakvið hin spökustu. Miðtindur lengst til hægri en Bleikur í miðju. Gráni svo lengst til hægri en þangað fórum við reyndar ekki... enda sá tindur lægri en hinir!

Hin allra skemmtilegasta ganga með félögum mínum leiðsögumönnum og góðum ferðalöngum Ferðafélags Íslands. Kannski sérstakt en þó ekki að við leiðsögumenn höfðum ekki gengið fjallið mikið. En það kom ekki að sök þar sem sumir höfðu kynnt sér jarðfræði svæðisins og svo voru ágætir þátttakendur sem kunnu skil á helstu þjóðsögum Snæfellsness og gátu varpað ljósi á hinar dularfullu Skyrtunnur sem eru þarna á víð og dreif. Við hins vegar fórum á Miðtind og Bleikan að auki.

Reyndar höfðu þrír af fimm fararstjórunum þá sérstöku reynslu að hafa farið upp og áleiðis í gegnum Ljósufjöll að sunnanverðu þegar flugslysið varð þar fyrir áratugum.

Síðustu metrarnir upp á Miðtind

Málningarvinu utandyra á gluggum lokið

Þetta átti fyrst að vera allri málningarvinnu lokið en fattaði svo að það á eftir að gera eitthvað við útidyrnar og svo á eftir að mála glugga að innanverðu einhvers staðar. Svo þyrfti að mála þvottahúsið og stigaganginn. Það er svo sem nóg að gera en ég er ánægður með verk gærdagsins sem var að þrífa glugggana, altsvo glerið að utanverðu og reyndar innan líka. Núna sést út. Það er svo undarlegt að fyrir einhverjum árum eða áratugum var einhver spastískur að mála gluggana eða kannski einhver sem misskildi þetta að mála glugga og málaði gluggana í orðsins fyllstu merkingu. En núna hefur gömul málning (og reyndar líka örlítið ný) málning verið skafin af þannig að út sést!

Reykjavíkurmaraþon á dögunum

Já eins og oftast áður. 10 km lítið sem ekkert æfður og tíminn svona lala eftir þ´vi. 58 mínútur. Líklega bara ágætt miðað við að síðustu máuniðina hafði ég hlaupið tvisvar. 3 og 4 km og var alveg að drapast úr harðsperrum eftir seini hlaupatúrinn sem samt var sá styttri.

Og ekki sérlega gott fytrir sjálfstraustið þegar einhver í hjólastól fer fram úr manni og svo vitandi af einfættri mannsekju að hlaupa tvöfalt maraþon. Svo ekki mjög gleðjandi að sjá einhverja aðra hlaupara liggjandi utan brautar nær dauða en lífi og komnir undir umsjón sjúkrabílstjóra.

En gaman samt allt!

Verð bara að æfa mig meira.

Gunni og einhver kaddl í Hörpu

Svo var verið daglangt og rúmlega það á menningarnótt Reykjavíkur sem hefur reyndar breyst hægt og rólega í menningardag með útihátíð um kvöldið og drykkjuhátið fram á nótt. Ég fór hins vegar bara spakur heim fyrir miðnætti og var reyndar bara með hléum í bænum. Hjólaði víst þrisvar sinnum í bæinn þennan dag - og geri aðrir betur með því að hlaupa þessa 10 km!

Hápunktur menningarnætur var svo auðvitað þegar ljósin á Hörpunni voru tendruð. Undruninni yfir blikkandi díóðuljósunum mun aldrei renna þeim úr minni sem upplifðu. Það er svo skemmtilegt að láta koma sér undarlega á óvart!

Fúasprek í húsi mínu!

Kom mér í dag loksins í það sem hefði átt að vera forgangsverkefni sumarsins... eða reyndar fyrsta sumarsins manns hér í Hæðargarðinum og e.t.v. einhvers fyrri ábúenda... að mála gluggana að utan. Það var sem mig grunaði. Fúi hér og þar en samt ekki svo rosalega mikið. Nokkrir gluggalistar ónýtir en karmar og póstar aðallega skemmdir í einum glugga. Veit ekki hvað á að gera við karminn og póstinn en það verður skipt um þessa lista.

Annars ótrúlegt að þurfa að skafa málingu af rúðunni heila tommu inn á gluggann sums staðar. Sá sem málaði hefur annað hvort verið drukkinn, verið með parkinson eða verið óviti... nema viðkomandi hafi verið allt þetta!

Hagavatn, Jarlhettur og Fellsmörk

Gunni, Hagafellsjökull og Jarlhettur

Fór í nokkurra nátta ferð í Hagavatn og í Fellsmörk.
Þar er Hafursá af skömm sinni búin að rústa hluta varnargarðanna nýju og komin læna úr henni að Fellsmörkinni.

......

....

Rauða eldingin gerð klár eftir magalendinguna

Fyrir þá sem ekki vita er rauða eldingin reiðhjól af Racer kyni af tengundarheitingu Trek einnkommafimm. Bara svona ágætur byrjendaracer. Fyrir einhverjum vikum tók ég upp á því að fljúga á hausinn á hjólinu. Brákaði rifbein og er að verða bara nokkuð góður. Rauða eldingin var hins vegar enn sprugnin.

Framdekkið raunar ónýtt og var eldra dekk sett að aftan en dekkið að aftan sett að framan en framdekkinu ásamt slöngunni þar komið í farveg til Sorpu. Þegar ég ætlaði að fara að hjóla tók ekki allt gott við. Sætið eitthvað rammskakkt og var ég kominn á fremsta hlunn með að að fara bara Arnarveg niður í Skeifu til að fá nýtt sæti... eða hnakk eins og á víst að kalla þetta.

En ég beyglaði eitthvað til baka þannig að ég gat í það minnsta setið fákinn góða.

Það voru þá farnir svona rúmir 30km á meðalhraða um 25 sem er ekkert of slæmt miðað við það að helvítis rok var alls staðar. 40km hraði í aðra áttina en 20 í hina!

Annars þá þarf ég líklegast að fara að vera eitthvað duglegri við spriklið og latari við átið þar sem ég fékk eitthvað hálf óþægilegt komment í fyrradag um holdafar sem því miður hitti nokkuð beint í mark.

Blogg sólóferðalagsins

Reitir hár sitt.

Stundum gerir maður eitthvað sem maður hefur aldrei gert áður. Ég fór í ferðalag einsamallur. Hafði reyndar lengi langað í einsamalt ferðalag og það var núna sem tækifærið var komið gargandi á mig. Enginn til að fara með manni í ferðalag - reyndi reyndar ekki mikið að draga neinhverja með en var svo sem líka með svo ákveðnar skoðanir á hvernig ferðalagið ætti að vera að það voru eiginlega ekki margir sem komu til greina til að koma með.

Dagur eitt: 26. júlí 2011

Ég ætlaði bókstaflega aldrei að koma mér af stað. Hafði meira að segja ætlað að fara á mánudeginum og jafnvel sunnudeginum. En þeir dagar liðu án þess að ég drullaði mér af stað. það er einhvern veginn þannig að það er mjög auðvelt að semja við sjálfan sig um það að allt í lagi sé að fresta brottför fyrst til hádegis, svo fram að og yfir kaffi og fljótlega eftir það þá tekur því varla lengur að fara af stað.

En loksins á þriðjudeginum komst ég af stað og það sem kannski rak á eftir mér var einhver mikil rokveðurspá sem kallaði á það að ég kæmist sem allra fyrst af stað til að vera búinn að aka Kjalarnes og undir Hafnarfjalli áður en fjólublái og rauðu liturinn myndi raungerast á vindakorti Veðurstofunnar.

Og það tókst. Í Borgarnesi var lítill vindur en reyndar þeim mun meiri rigning. Eða í öllu falli það var rigning. Eitthvað nestiskyns keypt í Bónus, Hagkaup og líklega Nettó auk pulsunnar í Hyrnunnni. Svo var halt af stað.

Stoppað í Staðarskála til að skoða veðurspána með nýju fínu 3G tengingunni minni sem virkaði líkelga ekki af því að ég kunni ekkert á hana ennþá. Hitti einhvern, ætli það hafi ekki verið Guðmundur sem vann með mér en ómanngleggni minni er við brugðið þannig að ég var ekkert of viss. Ætli það sé ekki hægt að fá einherjar pillur gegn þessari ómanngleggni?

Á leið upp á Öxnadalsheiðina kom loksins almennilegt rok og fór hjólið á toppnum að skekkjast. það var lagað og svo var komið til Akureyris. Var búinn að gæla við hugmyndina um að gista einhvers staðar inni þar sem það var ennþá rigning en aumingjaskap var sagt stríð á hendur og ég fór því á tjaldstæðið á Akureyri hvar ég tjaldaði á gamalkunnum stað inn á milli trjáa.

Dagur tvö: 27. júlí 2011

Ventó í skógarferð í Fnjóskadal með Gráu Þrumuna á höfðinu

Eftir miklar verslunarferðir á Akureyri þar sem meðal annars var gerð mikil leit að ferðahandklæði (því Gunninn hafði víst útdeilt mínu til Sigþórs fyrr í mánuðinum) var loks halt af stað. Eins og allt annað í þessari ferð var það ákveðið um leið og það gerðist. Fór inn Fnjóskadal og áfram inn Bleiksmýrardal eins og druslan dróg og eiginlega aðeins lengra en það því Ventó ræfillinn var kominn í algjör vandræði þegar honum tókst að sannfæra mig um að komið væri meira en nóg. Það var einhver fyrirstaða og hann lét bara snuða á kúplingunni og hótaði því að bera bara beinin þarna í dalnum, sem mér leist ekki mikið á. Eftir smá samningaumleitanir urðum við ásáttir um að fara aðeins til baka og hann fengi að hvíla sig í skóginum á meðan ég hjólaði eitthvað lengra á Gráu Þrumunni. Lofaði honum hátíðlega að koma aftur til baka daginn eftir eða alls ekki seinna en daginn þar á eftir.

Ekki gekk nú hjólaferðin vel til að byrja með. Var að vígja frambögglaberann og hann var svona eiginlega dottinn af eftir um hálfan kílómeter. Veit ekki hvort ég var of bráður að taka hjólið þegar ég tók það í Markinu en það var alveg ljóst að þessi áfesting þeirra Marksmanna var alls ekki kláruð. Það átti eftir að herða allar skrúfur töluvert. Kom þessu raunar ekki í lag fyrr en um kvöldið en þar sem frumviðgerðin fór fram var ég fyrir stöðugum mýflugnaárásum sem voru svona frekar heiftúðlegar!

Það var síðan dálítið rok og ekki var farið neitt rosalega langt. Hvað eitthvað um 15 km eða svo. Tjaldað og hitað kakó á Jet boil. Af því að ég er blönk nánös þá var bara flatkaka í kvöldmat en þurrmaturinn var geymdur til betri tíma.


Jetboil að gera sig að malla handa mér kakó og flatkakan bíður eftir að verða étin líka.

Dagur þrjú: 28. júlí 2011

Gangnamannakofinn Bleikur.

Ég hafði ætlað mér að vakna eldsnemma og fá sólina inn í tjaldið til mín og geta notið einverunnar með að dansa nakinn í morgundögginni en það varð ekki af því. Morgundöggin fékk liðsauka úr rigningardropum og svo var líka ennþá þetta fjárans rok endalaust. Það var sunnanátt þannig að ég gerði ráð fyrir að bakaleiðin yrði þægileg. Hélt samt aðeins áfram og ætlaði kannski að fara eins langt og vegurinn var merktur á eitthvert kortið sem ég var með. Það var annars dálítð ósamræmi í því hvað vegurinn náði langt frá byggð og áleiðis á Sprengisand og einnig hvað hann náði langt frá Sprengisandi og niður í dalinn. Ég var kominn upp fyrir það sem vegurinn átti að ná skv. kortiniu í GPS tækinu að ég held en átti enn rúman kílómetra eftir á 1:50þús kortinu. Það var pakkað niður en bara ein taska sett á hjólið auk framtöskunnar og svo haldið áfram aðeins lengra.

Eftir ekki langt hjól birtist mér hús bara allt í einu si svona. Hefði líklega getað skoðað kortin betur og þá þess vegna gist í húsinu sem er gangamannakofinn Bleikur. Hann er hinn vistlegasti sem slíkur og vel hæfur til gistingar jafnvel þó maður sé ekki kominn í mikla hrakninga.


Kaffilögun í honum Bleik... sem var voandi ekki brugðið ;-)

Í Bleik var upplagt að hella upp á kaffi en þar sem fjölmenninu var ekki fyrir að fara þá lét ég mér nægja að hella upp á kaffi í eina krús. Stal reyndar kaffinu eins og ég var langur til, gasinu líka og kvittaði fyrir í gestabókina.

Fór eitthvað örlítið lengra en kom þá að Heimari-Lambá sem ég nennti ekki að fara að sullast í þar sem ætlunin var í sjálfu sér ekki að fara neitt mikið lengra. Það var því bara haldið til baka og reyndar kíkt inn í Skarðsdal. Hann fannst mér jarfræðilega frekar áhugaverður þar sem í honum eru miklir jökulruðningar taldi ég ofan á hraunlögum. Svo hefur Skarðsá grafið skarð í jökulruðningin og er komin nær rofmörkum með skarðinu sem hún hefur grafið þar í hraunlagastaflann. Hraunlögin eru líklegast frá því löngu fyrir ísöld en jökulruðningurinn líklegast frágenginn síðast eftir síðasta jökulskeið.


Skarðsá og Skarðsdalur, Gönguskarð til hægri

Ég hafði ætlað alla leið inn í botn á Skarðsdal þar sem skv. kortum er jökull sem heitir Heimari jökull. Mér fannst eitthvað langt þar inneftir og þegar ekkert bólaði á jöklinum eftir heillangt labb (hjólið var skilið eftir þar sem slóðanum í Skarðsdal sleppti) sneri ég við. Enda var mig farið að langa til að fara í heitan pott í sundlauginni á Mývatni.



Brúin á Skarðsá

Ég naut mikið góðs af brúnni á Skarðsá en hún hefur líklegast verið sett upp til að auðvelda rekstur á fé til byggða og þess vegna til fjalls. Fín fyrir reiðhjól líka en bílandi verða víst að aka yfir ána aðeins neðar.


Gráa-Þruman fulllestuð á leið til byggða

Dagur fjögur: 29. júlí 2011

Sgígurinn til Dimmuboprga... byrjaði sem malarstígur en varð fljótlega hin skemmtilegasti troðningur

Þetta er nú skráð inn eftir dúk og disk og meira að segja komið nýtt ár. En haldið var af stað á Ventó ef ég man rétt með Gráu þrumuna á þakinu. Ekið áleiðis að Hverfjalli og bara farið eins og vegurinn leyfði. Einhver stóreflis pollur á miðjum vegi rétt áður en ég kom að Hverfjallinu og þar var stigið á sveif. Fann fljótlega einhvern forvitnilegan slóða sem lá niður í Dimmuborgir og var hann hinn skemmtilegasti. Mátulega torfær þannig að yfirleitt var hægt að hjóla en það þurfti aðeins að hafa fyrir því.



Leiðin sem var farin sést á kortinu að ofan, rauður ferill. Totan sem liggur inn í hringinn er þess til Dimmuborga.


Í Lúdentaborgum.

Ég fór ekki alla leið í Lúdent enda hjólaði ég þar með systkinunum mínum fyrir marg löngu. Núna var hins vegar haldið á vit Lúdentsborga sem er gígaröð frá


Vegarslóðinn frá Lúdentaborgum (Þrengslaborgum) og til byggða.

Tjaldstæðið á Bjargi, lympulega tjaldið mitt og gallaði sólstóllinn þarna næst.

trallalala


Mývetnskt kvöld: Vindbeljarfjalla handan vatnsins.

trallalala trallalala

Dagur fimm: 30. júlí 2011

Rimlahlið á Lúdentsborgaslóða.

trallalalatrallalala


Stuðlabergið í Seljahjallagili.

trallalalatrallalalatrallalalatrallalalatrallalalatrallalala


Ummerki mótorhjólarudda.

trallalalatrallalalatrallalalatrallalalatrallalala


Erfitt!

trallalala trallalala trallalalatrallalala trallalala


Mývetnskt sólarlag.

trallalala trallalala trallalalatrallalala trallalalatrallalala trallalala trallalalatrallalala trallalala

Dagur sex: 31. júlí 2011

Hverir kalla þeir þá hveri.

Skráð eftir dúk og disk einhvern tíman á árinu 2012

Þar sem þetta er skráð meira en hálfu ár seinna þá er nú ekki ósennilegt að eitthvað hafi skolast til. En hvað ég man þá gekk ég upp á hólinn fyrir ofan hverasvæðið sem kallast bara hverir. Ekkert sérstaklega merkilegt um þann göngutúr að segja annað en að útsýnið þaðan ofanaf var skemmtilegt. Heldur er kannski þó í frásögurnar færandi að þegar ég kom niður var þar enginn annar en Hanna Kata komin á leið í Lindir held ég. Í talstöðinni eitthvað með vesen eins og alltaf en verulega gaman að hitta hana þarna. Held þetta hafi verið háfltíma spjall eða meira.


Aldeyjarfoss séður austan frá.

Líklegt að ég hafi komið við í búðinni í Reynihlíð og svo var haldið í áttina að Goðafossi. Var eitthvað að hugsa um að taka Helgu Kvams lega mynd af Goðafossi en gerði það ekki, ætlaði að gera það seinna en var svangur þannig að ég ók eitthvað inn með ánni áður en ég kom að henni. Ætlaði bara að aka stutt, fá mér eitthvað pulsudrasl að borða en fann engan stað sem ég vildi stoppa á fyrr en eftir einhverja marga kílómetra. Það var stoppað og pulsur steikar á prímus. Þá allt í einu datt mér í hug að gaman gæti verið að fara áfram inneftir að Aldeyjarfossi og sjá hvort hægt væri að skoða hann "öfugum megin frá". Það var ekið eins og druslan dróg og eiginlega aðeins lengra. Var hálfpartinn kominn í alverleg vandræði þegar torfærur létu bara snuða á kúplingunni. Það var að lokum farið hjólandi að fossinum.


Bloggarinn að pósa í nýju peysunni sinni.


Sum tjaldstæði eru bara flottari en önnur!

Villtist svo eitthað hálfpartinn á bakaleiðinni frá fossinum að bílnum og var þá skyndilega kominn á einhvern stað sem ég sá að ekki væri sérlega leiðinlegt að tjalda á. Það var og gert.

Man ekkert hvar þessi lopapeysumynd var tekin af mér en hún er að minnsta kosti til. Ætlaði alltaf að taka einvherjar lopapeysuseríumyndir en er eitthvað of latur við það. Ennþá latari myndasmiður en prjónari. En hvað um það. Tjaldstæðið var algjörlega ozom eins og einhver myndi segja en ekki skrifa svona.


Kólestrolveislan ógurlega.

trallalala trallalala trallalalatrallalala trallalala


Foss í ónefnda læknum.

trallalala trallalala trallalalatrallalala trallalalatrallalala trallalala trallalalatrallalala trallalala

Dagur sjö: 1. ágúst 2011 - Frídagur verslunarmannanna

Séð til Syðra-Vallholts.

Skráð eftir dúk og disk um vor 2012 þegar ég átti að vera að lesa fyrir próf í bergfræði

Mér varð það á að heyra gamalt Abba lag í útvarpinu og þá kom mér í hug þessi ókláraði kafli í þessari löngu bloggfærslu. Hljómsveitin Abba og nokkrar fleiri frá áttunda áratugnum eiga það til að kalla fram minningar um Syðra-Vallholt. Sumurin þegar fjölskyldan fór norður og við vorum einherja daga í Vallholti. Yfirleitt í tjaldi en samt ekki alltaf. Ég var litli strákurinn og einhverjar stelpur líklega eithvað skotnar í mér og ég í þeim án þess að vita hvað það þýddi yfir höfuð enda var ég bara 10 eða 11 ára eða hvað. Það var verið úti á engi að raka yfir daginn og svo var hlustað stundum á Abba eða einhverjar aðrar áttundaáratugsgrúppur. Þetta voru skemmtilegir tímar en svo bara dó Heiða frænka mín og hérubil alveg jafnaldra á bæði hroðalegan og óskiljanlegan hátt. Og allt breyttist.


Leiði Heiðu, afa míns og fleiri ættingja í Víðimýrarkirkjugarði.


Ég fór ekkert í Vallholt í þessari ferð minni frekar en undanfarið, held að ég hafi ekki komið þangað síðan Gunni í Vallholti var jarðaður fyrir um 10 árum síðan. Það var e.t.v. lokin á þessari raunasögu en samt er nú Ninna væntanlega í Vallholti núna. Ég lét mér nægja að fara í kirjugarðinn í Víðimýri þar sem Heiða og aðrir ættingjar eru grafnir. Eftir að hafa rölt um kirkjugarðinnn í þungum þönku yfir fortíðinni og hvernig nútíðin er og kannski hvernig framtíðin verður og af hverju hún er og verður eins og hún er þá datt mér í hug að setjast inn í kirkjuna í ró og næði.

Tók þá á móti mér glaðhlakkalegur kirkjuvörður sem hafði verið að halda einhverja tölu um kirkjuna og sögu hennar fyrir einhverja túrista. Hann sá mig sem einsamlaðan túrista í stuttbuxum og lopapeysu, stöðvaði mig strax og benti mér á að ég fengi ekki að fara inn í kirjuna nema að borga fyrir "the guided tour about the history of the church". það kom svo mikið á mig að ég varð gjörsamlega kjaftstopp. Hafði nú reyndar ekkert verið að kjafta neitt en spurði ó forundram hvað það ætti að vera mikið. Ég hafði gjörsamlega engan áhuga á að heyra einhvern vaðal um sögu kirkjunna rsm ég áleit vera kirkjuna mína, frá einhverjum kirkjuverði presti eða hvað maðurinn var. Hefði kannski verið til í að borga honum fyrir að þegja. Fyrir svona 35 árum hélt ég 10 ára gamall fyrirlestur í Árbæjarsafni um kirkjuna sem var í sveitinni minni og skautana hans pápa míns sem voru þar í byggðasafninu - reyndar ruglaði ég þá saman dálítið Glaumbæ og Víðimýrarkirkju en hvað um það, ekki hafði ég í hyggju að borga einhverjum fyrir að trufla mig í mínum þungu þönkum.

Reyndar sá ég dálítið eftir þessu eftirá því það hefði verið gaman að hafa þegið kynninguna, talað bara ensku við kirkjumanninn og svo ef hann hefði í lokiin farið að spyrja hvaðan ég væri, þá hefði ég bara sagst vera úr Vallholti. En hvað um það. Þessi kirkjumaður hugsaður fyrir hinn niðurdrepandi fjöldatúrisma fær negatífa einkunn frá mér.


Víðimýrarkirkja.


Varðandi Vallholt þá fannst mér sérstakt að sjá þangað heim og allt breytt: engi og tún óslegin og brún að sjá. Engar beljur í brekkunni niður að mýrinni og enginn að draga saman bólstra nú eða bagga sem er víst það sem er stundað í sveitunum nú til dags. En það var eflaust búið að slá engin og ef ekki er of mörgum skeppnunum fyrir að fara þá þarf kannski ekkert að heyja svo mikið.


Gangnamannakofinn við Bugavatn

Eftir að hafa reynt að finna eitthvað ætilegt á viðráðanlegu verði í kaupfélaginu í Varmahlíð (sem tókst ekkert of vel) var haldið til fjalla. Ekið með Mælifell á vinstri hönd upp úr Skagafirði áleiðis að Bugavatni sem aðrir en Skagfirðingar kalla víst Aðalsmannavatn og upp á Kjöl. Hvað ég man helst þarna er að það hvessti einhver ósköp og þegar ég er að komast upp til fjalla og þarf að komast í gengum hlið á girðingu og er enn að hugsa um þennan ömurlega kirkjuvörð sem í raun meinaði mér að setjast inn í kirkjuan þá lenti ég í basli með hlið. Það var ekkert mál að opna hliðið en vandamálið var að láta það haldast opið. það fauk alltaf aftur til baka. Að lokum var ég farinn að hlaða vörðu til að halda því opnu. Er þá einhver örlítið skárri fjöldatúrisma spekúlant líklega á vegum einhverrar hestaferðamennsku kominn út úr bílnum sínum sem var þarna hjá og hélt hliðinu opnu fyrir mig. Jæka, þeim er ekki alveg allsvarnar þessum fjöldatúrisma gaurum.

Þó ég sjálfur sé ekki alveg saklaus af því að taka þátt í því að vinna með fjöldatúrismann þá finnst mér frekar súrt í broti að það er eiginlega ekki lengur gert ráð fyrir því að neinn sé á hálendingu lengur nema þeir sem ástunda þennan fjöldatúrisma annað hvort þyggendur eða gefendur. Þ.e. annars vegar þeir sem vinna við hann og hins vegar þeir sem kaupa þjónustuna. Heiðarleg ferðamennska sem felst í því að taka sjálfur ábyrgð á því sem maður gerir, án þess að veita öðrum atvinnu af að þjóna manni eða að vera að vinna við það að þjóna öðrum, virðis ekki eiga mikið upp á papllborðið lengur. Hef kannski aldrei átt neitt upp á pallborðið þar sem í gamla daga var hér um bil enginn á hálendinu miðað við þau ósköp sem nú eru.


Blessuð sé minning Blöndu.

Ók yfir Blöndustíflur og má farvegur Blöndu muna sinn fífil fegurri. En hvað um það, hér er allt gert í nafni framfara. Kom svo á Hveravelli undir kvöld. Þar var eitthvað búið að lægja og ég gekk einn hring um hverasvæðið. trallalala trallalala trallalalatrallalala trallalalatrallalala trallalala trallalalatrallalala trallalala



Stígar Hveravalla.

trallalala trallalala trallalalatrallalala trallalala



Ventó á réttum Kili.

trallalala trallalala trallalalatrallalala trallalala

Dagur átta: 2. ágúst 2011

trallalala trallalala trallalalatrallalala trallalalatrallal ala trallalala trallalalatrallalala trallalala trallalala trallalala trallalalatrallalala trallala latrallalala trallalala trallalalat rallalala tralla lalatralla lala trallalala trallalalat rallalala trallalalatrallalala trallalala trallalalat rallalala trallalalatrallalala trallalala tral lalalatrall alala trallalala






....





....

......

trallalala trallalala trallalalatrallalala trallalala