Í skólanum... í skólanum... er skemmtilegt að vera...

... eða hvað?

Þetta er hálf þreytt hjá mér núna þarna í hinum stórmerku jarðvísinum Háskóla Íslands. Það vantar eiginlega fleiri Hreggviða til að gera þetta allt nógu áhugavert. Núna eru kennararnir margir hverjir dálítið þannig að ég er bara farinn að þegja þunnu hljóði og skoða þess vegna Facebook eða hvur veit hvað. Á meria að segja að vera í tíma núna en fannst ekki taka því að hlusta á einn kennarann þusa glærurnar sínar. Þeir eru dálítið ef maður opnar munninn:

• Taka spurningunni eins og truflun á kennslunin og óþarfa tímaeyðslu.
  
• Fara í óskaplega vörn út af spurningu af því að kannski vita þeir ekki svarið nógu vel.
• Rangtúlka það sem maður segir, leggja manni orð í munn og byggja fyrirlesturinn sinn á því að sýna fram á hvað maður hafi haft rangt fyrir sér... þannig að manni finnst eða finnst að manni eigi að finnast að maður sé auli.
  

Svo eru það fögin sem maður er í. Það dó dálítið af mér í gær þegar ég fékk það undarlega hlutverk að greina götunga í víðsjá eftir myndum sem ég hafði aldrei séð áður og fékk bara að bera með við hliðina á mér svona stundum. Götunga sem ég veit ekkert um, hef ekkert kynnt mér og enginn hefur í raun sagt mér frá... og verst er að ég hef engan áhuga á! Kannski fer þetta að verða gott og maður ætti bara að fara að fá sér einhverja vinnu aftur!

Annars á ég að vara að klára eina herjarins ritgerð um jarðsögu Grænlands. Er svona semi ánægður með hana en ekkert allt of samt. Aðal vandamálið er að gera grein fyrir jarðsögu Grænæands á 6 blaðsíðum og fá svo að flytja fyrirlestur um þessa fjögurþúsundmilljónára sögu á 5 mínútum. Mér telst til að jarðsaga Íslands yrði sögð á svona einni sekúndu miðað við sömu tímamörk.

Annars þá má halda því til haga að það er víst ár og dagur síðan mínar aðstæður breyttust hvað mest.