Vígsla Rauðu Eldingarinnar

Það var komið að því!

Rauða Eldingin orðin eitthvað skítug þegar nokkuð var liðið á hjolatúrinn

Einhvern daginn rétt fyrir jólin réðist ég á budduna og verslaði mér hið svaðalegasta hjólfák ætlaðan til kappreiða. Hugmindin er að fara í einhvern 300 km sólarhrings hjólatúr í Svíþjóð í sumar og þá ku ekki vera sérlega brúklegt að vera á fjallahjóli jafnvel með grófum dekkjum og dempara.

Eftir einhverjar smá vangaveltur varð niðurstaðan í hjólakaupunum að verslað skyldi hjólfákur af amerísku Trek góðhestakyni og er nánari tegundar auðkenning 1.5 fyrir þá sem eitthvað þykjast hafa vit á amerískum hjólestum af hinu víðfræga Trek kyni. Fákurinn er hugsanlega eitthvað litföróttur hvítur og rauður eða myndi það ekki heita grár á hestamannamáli. Skiptir ekki öllu máli en hann litur eitthvað út eins og hér til hliðar.

Hjólfákurinn var ekki vatni ausinn en fékk nú samt sitt nafn, Rauða Eldingin, sem hæfir vel þvílíkum kostagrip. Heldur var nú veðurfar og þetta hvíta út um allt óhagstætt fyrir fótabúnað Rauðu Eldingarinnar en svo lét það undan síga enda láta gróðurhúsaáhrifin ekki að sér hæða og svo á fjórða degi jóla var komið að því.

Fyrst var klambrað á hjólið hraðamæli sem var tekinn af hinum aldna Leðju Láka. Sú aðgerð gekk ekki þrautalaust fyrir sig og er nú Rauða Eldingin orðin rúnum rist, þ.e.a.s. komin með eina rispu. En hún er nú bara lítil þannig að þetta er allt í lagi.

Svo var farið af stað. Rigningarlegt og minn því í regngalla. Hjólabrækur á maður engar en hlauparabuxur koma eitthvað í sama stað. Þóttist maður vera heldur betur vígalegur enda auk alls annars vopnaður gps tæki til að gera vísindalegar mælinga og með Kríli í vasanum til að geta fest herlegheitin á kubb.

Það voru farnir stígar í Fossvogsdal og alveg út á Seltjarnarnes og út að Gróttu og til baka aftur og alveg upp að Árbæjarlaug. Hægt og rólega varð bæði knapinn og hjólhesturinn skítugri og blautari útvortis en reyndar þurr innvortis þar sem svitinn bogaði af kappanum.

Hversu hratt?
Jú, eldingar fara á ljóshraða en ég verð nú að játa að ég náði ekki þeim hraða alveg... en koma tímar koma ráð!

Hjólaleiðin var út um allar trissur

Eins og sjá má þá fór Rauða Eldingin um á ógnarhraða

Já, svo er reyndar hægt að smella á myndirnar til að fá þær stórar.

Síðan er þetta hjól algjört dekurdýr. Það var þvegið hátt og lágt þegar það kom heim og svo fær það næstum því að vera inni í stofu!

....

Gleðileg jól

Almennur vesældómur manns sjálfs

Heiðmerkurfrost

Er hálfpartinn farinn að óttast að heilsan sé að gefa sig. Var reyndar í alveg þokkalegu lagi fyrri part helgar þegar ég fór í Heiðmörk og tók myndina að ofan sem ég er bara þokkalega sáttur með. Ætlaði raunar að vera eitthvað duglegur að vinna um helgina en það gæti þá beðið sunnudagsins. Það gekk ekki alveg eftir því magakveisur fóru að gera vart við sig og varð vesalingnum lítið úr verki.

Slappur mánudagur og svo skráður veikur á þriðjudeginum og aftur slappur á miðvikudegi. Almenn fúlheit farin að hrjá manninn og engin þátttaka í einhverju sem átti samt að gera eitthvað í eins og flugeldavinna HSSR. Það verður þá milli jóla og nýárs í staðinn.

En mig langaði nú reyndar aðallega til að láta þessa mynd að ofan birtast á blogginu mér til ánægju.

Matarblogg um ferkantaða pizzu

Einu sinni fyrir langalöngu bloggaði ég matarblogg á stundum. Reyndar þegar ég bý til lasgang þá finn ég uppskriftina í einhverri gammalli bloggfærslu. Í kvöld eldaði ég Pizzu. Það var bara gaman og nokkuð gott að slafra henni í sig. Í Pizzuna fór:

Eitt stykki spelt deig frá verðsluninni Hagkpaup. Það var reyndar spelt bara því það var ekki til neitt annað og mín leti varð til þess að ég nennti ekki að búa til deig sjálfur.

Eftir blóð, svita og tár var botninn orðinn það útflattur að orðið flatbaka gat átt að fara að eiga við.

Þá var einhverju hvítlaukstómatapizzasósuglundir úr dós frá Hunts ef ég man rétt slefað yfir botninn sem var kominn á bökunarplötu.

Svo var það El toro naut í þunnum sneiðum en reyndar bara úr áleggsbréfi...

Svo var það niðursneidd paprika...

Svo var það pizza ostur úr poka...

Svo var það gráðaostur af bakka...

Svo voru það furuhnetur ristaðar á heitri pönnu...

Svo var það eðalskinka frá Ali...

Svo voru það niðrusneiddir sveppir í bláu boxi frá Flúðum...

Svo var það slurkur af pasta kriddi úr stauk frá Pottagöldrumn...

Svo var það líka oreganó krydd úr öðrum frekar sambærlegum stauk og líka ungverskt paprikukrydd...

Svo held ég að þessu hafi verið hent inn í ofninn barasta.

Já.
Þetta smakkaðist alveg eðal vel og ég hef ekki enn fengið í magann út af þessu.þ

Já svona er að vera einhleypingur... þá þarf maður á stundum að elda pizzu fyrir mann sjálfan!

Undarleg helgi

Jólagleði og leit á sömu helginni

Frá æfingu með HSSR

Það var sofið á undarlegum tímum þessa helgina. Á föstudag stóð mikið til. Jólagleði Skýrr haldin með pompi og prakt. Örteiti á undan hjá Þórólfi og svo jólahlaðborð á Hótel Loftleiðum þar sem Helga Möller söng matinn ofan í okkur. Ætli hún sé ekkert að þreytast á þessu. Ég væri orðinn nokk verulega þreyttur ef ég væri hún.

Ég varð annars dálítið mikið þreyttur daginn eftir. Svaf fram yfir hádegi og fór ekkert í gönguferð laugardagsins sem mér hafði verið boðið í. Það kom sér reyndar vel þegar kallið kom yfir kvöldfréttunum. Týnd rjúpnaskytta á Skáldabúðaheiði. Ég hafði nú einhvern tímann heyrt um þessa heiði en varla séð og ekki breyttist það þarna í myrkrinu. Ég sá á korti reyndar áðan að ég fór þarna í gegn fyrir einhverjum 15 árum eða svo á mínum fyrsta jeppa.

En aðfararnótt sunnudagsins gekk ég og gekk og gekk. Kolniðamyrkur og nístingskalt. Ekki fann minn hópur eða aðrir hópar þann týnda en langt gengum við. Erfitt að leita í myrkri en öll áhersla á að finna manninn sem fyrst því kuldinn er erfiður. Var kominn í rúmið eitthvað um 10 leytið um morgun.

Núna er ég samt helst eftir mig á tungunni eftir frekar of heitt kaffið hjá Hlyni á leiðinni upp í Árnes á laugardagskvöldinu.

Leit haldið áfram á morgun mánudag en þá kemst ég ekki neitt. Er að halda námskeið í Endurmenntun og eiginlega ekki hægt að stinga af frá því.

En ætli maður fari ekki snemma að sofa núna í kvöld... það er kannski bara nákvæmlega núna!

Fyrsti dagur í sjósundi

Það er erfitt að vinna með brjáluðu fólki. Á miðvikudag í síðustu viku fór þetta brjálaða lið suður vestur eða eitthvað í Nauthólsvík og skvampaði bara út í þriggja gráðu heitan sjóinn eins og ekkert væri sjálfsagðara.

Þá hafði ég þá fínu afsökun að þurfa í mitt vikulega badminton. En þetta var víst stuð hjá þeim eins og má sjá á Andlitsbókinni. Ég mátti ekki vera minni maður eða hvað.

Maður eða mús sagði Stebbi og ég lét mig hafa það. Reyndar kom þessi fína afsökun til mín í gær í formi SMS frá Gaxel sem á snúinn pabba sem ætlaði ekki að komast í mánudagsbadminton. Ég búinn að segja já við þá badmintonspilafélaga en núna varð varaskeifan að lýsa yfir óvæntum forföllum. Það skyldi sem sagt í sjósund. Ég ákvað að vera maður en ekki mús.

Ég var nú ekkert alveg á tauginni allan daginn en einhver ónot var ég með þarna einhvers staðar. Fór svo skokkandi í hádeginu þannig að þegar komið var að hættutíma var ég enn hálf þreyttur og hálf óétinn eftir skokktúr hádegisins.

Greip svo í tómt í samlokubar mötuneytisins. Kom við í 10-11 á leiðinni og fékk mér feita samloku með róstbíf. Enda er ég þess nokkuð viss að sjóbað í köldum sjó á fastandi maga er ekki góð hugmynd. Eftir að hafa gúffað í sig samlokuna sem reyndar var langloka en skiptir ekki máli nemað til að gera þetta að samskonar, þ.e. langloku var ætt af stað í Nauthólsvíkina.

það gekk á með slagveðursslyddurigningarhryðjum (vá, villuleiðréttingin í boði Eldrefsins og Blogblettins samþykkti þetta rosalega orð!) þegar ég kom þangað þannig að mér leist ekkert of mikið á. Sá heldur engann sem ég kannaðist við. Einhver miðaldara kona á mínu reki spurði hvort ég væri að fara í sjósund. Ég játti en hún ætlaði að fylgjas með syninum sínum að drýgja þrekvirkið. Úr því aumingjadómur var ekkert í boði þá hélt ég bara áfram. Fann svo einhverja sem ég kannaðist við og svo tíndist einhver til, til viðbótar og svo var að stökkva út í.

Og það stórundarlega var að þetta var nú ekki alveg jafn kalt og ég hafði gert ráð fyrir. Reyndar skítandskotihelvíti kalt en samt saup ég ekki kveljur eins og ég hafði eiginlega gert ráð fyrir. Það var hægt að synda smá en ég var nú svona frekar með hausinn uppúr. Svo þurfti nú að taka einhverjar myndir og jafnvel vídeó sem kannski kemur seinna.

Svo var farið í pottinn og það var bara næs!

Það er ekki spurning að þetta verður prófað aftur sem fljótlegast aftur.

Svo má ég nú ekki láta mitt eftir liggja í svona æfintýramennsku og gerast einhver ættleri því mér skilst að mín móðir hafi nú stundað svona sundferðir sér til skemmtunar á sínum yngri árum í Skerjafirðinum. Það var nú í þá daga og enginn var þar heitur potturinn til að fara í á eftir. En reyndar held ég að hún hafi nú frekar stundað sjóböð að sumarlegi en í nóvember... Nóvember... þetta er klikkun þó ég segi sjáfur frá!

......

....

Esjuganga, heilsuefling, úldin svið og ljótubindadagurinn

Í Esjuhlðíðum

Það var farið í fjallgöngu í gær. Ég hafði reyndar ekkert ætlað heldur bara ætlað að vera duglegur og fara í vinnuna en spontant ákvarðanir eru oft bestar hafði ég heyrt einhvers staðar þannig að ég fór að taka mig til tíu mínútur fyrir 10 en gangan átti að byrja klukkan 10. Ég náttúrlega því eins og venjulega ekki mættur fyrr en allir aðrir farnir af stað. Eina huggunin að forstjórinn minn var ekki til að hneikslast á mér eina ferðina enn en nægir samt til þess. Og svo æddi maður af stað.

Hvort það var æðibunugangurinn þegar ég var að leggja af stað sem gerði út af við mig eða hvort það var það að ég var þyrstur og orkulaus eða hvort ég er bara almennt að verða að aumingja en þá varð þessi ganga þannig að ég varla náði að halda í við hópinn. Var bara alveg að gefast upp en náði nú samt upp að Steininum ekki áberandi síðastur.

Ég dæmdi sjálfan mig úr leik við að fara alveg upp en þeir reyndu tveir við það en frétti að þeir hefðu frá horfið sakir mannbroddaleysis.

Á niðurleiðinni hélt ég uppteknum hætti og var síðastur en það var nú kannski bara líka fyrir notalegheitin en ekki bara aumingjaganginn. Það er nú oft bara skemmtilegast að rölta í rólegheitunum síðastur niður.

Hópurinn á bílastæðinu, sá hluti hans sem var ekki bara farinn heim þegar ég kom niður

Nú, svo ætlaði ég að bulla eitthvað meira. Það var ljótubindadagur í vinnunni á föstudag. Kannski eitthvað meira um það seinna.

Allir með þokkalega ljót bindi

Æ, og svo bauð mamman í mat í gærkveldi. Sviðaveisla ein mikil en það var eitthvað undarlegur þefur af sviðunum og engum leist of vel á þau og það endaði með að pantaðar voru pizzur til að koma í veg fyrir yfirvofandi matareitrun.

En það var allt í lagi því litla frænkan mín var á svæðinu alveg sérstaklega til að sitja fyrir á ljósmyndum.

....

Hólmsárlón

Í Hólmsárbotnun sumarið 2007

Óláni Íslendinga verður allt að vopni. Núna eru einhverjir sem vilja fara að eyðileggja Hólmsárbotna. Orðið Hólmsárbotnar kveikir líklega ekki viðvörunarbjöllum hjá mjög mörgum. Rauðabotn þekkja ekki margir en einhverjir hafa jú heyrt um Strútslaug. Þar er heitt vatn en núna rann mér kalt vatn milli skinns og hörunds.

Það var líklega sumarið 1995 sem ég heyrði fyrst talað um einhvern undrastað sem hét Strútslaug og þangað langaði mig strax til að komast. Það gerðist þó ekki alveg strax. Reyndar komst ég langleiðina þangað á gönguskíðum um páska 1998 en það var ekki fyrr en sumarið 2000 sem ég kom þangað fyrst. Gekk þá af Laugaveginum yfir jaðar Torfajökuls og ofaní Hólmsárbotna þar sem Strútslaug er.

Sumarið eftir fór ég aftur og kom þá úr hinni áttinni með hóp af fólki með mér. Gengum þá upp á Torfajökul þrír saman í brjáluðu veðri og fórum í Hrafntinnusker. Það var gaman.

Besta ferðin var samt kannski þegar ég og HK fórum gangandi úr Landmannalaugum í Hattver, upp úr því og yfir Torfajökul miðjan og ofan í Strútslaug í Hólmsárbotnum. Gengum síðan daginn eftir yfir Hólmsárbotnana í sandölunum og meðfram náttúrulegu lóninu sem Hólmsá kemur úr. Áttum þarna dag í okkar æfintýraveröld.

Það voru settir upp sandalar og arkað beint áfram yfir það sem fyrir varð.

Það er nefnilega þannig þó það minnist ekki margir á það að plamp um hinn svo kallaða Laugaveg er alls ekki í ósnortinni náttúru lengur. Þar eru ferðamenn svo margir að maður fær ekki fyllilega á tilfinninguna að maður sé annað en einn af túristunum. Vilji maður breyta því hefur verið þjóðráð að arka austur fyrir Torfajökul og koma þar í ónumið land Hólmsárbotna en kannski ekki mikið lengur.

Rarik og kannski Landsvirkjun ætla að fá rannsóknarleyfi til að fara að setja lón sem nær meira og minna yfir allt svæðið og eyðileggur það nær algjörlega. Verri virkjunaráform hef ég líklega aldrei heyrt. Þetta slær við hugmyndinni um Bjallalónið sem var talað um í vor og er á vissan hátt verra en Hálslón við Kárahnjúka.

Kort sem sýnir hluta gönguleiðarinnar og hvernig lónið kæmi til með að dreifa úr sér

HK öslar áfram yfir vatnasvæðið í Hólmsárbotnum. Þetta færi allt á bólakaf í hinu fyrirhugaða lóni

Panorama mynd sem sýnir flatlendið sem færi á kaf. Hægt aqð smella á myndina til að fá hana stóra. Afsakið reyndar að það er einhver samlímingargalli í henni

Fossarnir þar sem vatnið gusast núna fram úr núverandi náttúrulegu lóni sem þarna er hverfa væntanlega.

Efsti foss Hólmsár þar sem áin rennur út úr lóninu

Og annar foss þar fyrir neðan

En einhver kynni að benda á að það sé bara verið að tala um rannsóknarleyfi en ekki neitt framkvæmdaleyfi og það geti varla verið slæmt að rannsaka svæði.

Þá er það þó því miður þannig að með rannsóknarleyfi þarf yfirleitt að leggja í alls kyns framkvæmdir til að geta stundað rannsóknirnar. Það þarf oftast veg og það þarf að bora til að vita hvernig undirlagið fyrir stífluna á að vera. Frægar eru auðvitað rannsóknarborholur sem eru gerðar eins og vinnsluborholur þegar verið er að virkja jarðhita. Síðan man ég vel eftir framkvæmdunum á Kárahnjúkasvæðinu sem voru gerðar á meðan eingöngu r var rannsóknaleyfi til staðar.

Síðan man ég varla eftir því að gefið hafi verið út rannsóknarleyfi án þess að virkjanaleyfi hafi fylgt í kjölfarið. Enda leggja virkjanaaðilar yfirleitt út í svo mikinn kostnað við rannsóknirnar að það er ekki forsvaranlegt annað en að leyfa þeim að halda áfram.

......

....

Farartæki út um allt

Mér er eiginlega hætt að lítast á dreifingu farartækjanna út um allar grundir. Á föstudaginn var farið í spurningakeppni SFS og þar sem þar skyldi sötraður áfengur drykkur til að tryggja gleði þrátt fyrir slakan áranangur var farið þangað hjólandi (nei, ég hjólaði ekki neitt fullur heim heldur skildi hjólið eftir - ég vildi hafa bílinn heima - og þess vegna er það hjól þar ennþá). Í dag fór ég svo og sótti nýja hjólfákinn. Skildi bílinn eftir þar og hjólaði heim. Þar sem nýi hjólfákurinn var eitthvað órólegur í svona nýju umhverfi leyfði ég honum að koma bara inn. Þannig að hann er hérna í andyrringu uppi á annarri hæð hjá mér og unir hag sínum hið besta. Svo er Cesar hér ennþá einhvers staðar rétt hjá á bílastæði og bíður því sem verða vill og Ventó er einhvers staðar í transporti með HK og aumingja Runi er víst kominn á haugana. Ég verð víst að fara að reyna að safna þessum farskjótum mínum eitthvað saman!

Nýr farskjóti

Það var líklega kominn tími á endurnýjun þar sem sá gamli Muddi Fox, Leðjuláki eins og karl faðir minn kallaði hann einhvern tíman er líklega að komast á bílprófsaldurinn og því farinn að keyra sjálfur.

Á reyndar eftir að sækja það en maður hjólar víst heim í dag!

Er annars af gerðinni Scott Aspect 10... örugglega alveg eðalfínt!

Annars er planið að sá gamli blái verði á nöglum í vetur en sá nýi grái verði hinsegin dekkjaður.

Raunir mælingamanna

Mælingahelgi helguð Hagafellsjökli Vestari

Það er súrt að hafa tekið eitthvað að sér og ná ekkert að gera það sem ætlunin var. Eitt af því sem var að verða þannig er mælingaverkefnið okkar fyrir JÖRFÍ sem felst í að mæla Hagafellsjöklana.

Allt of seint í gær á laugardag var haldið af stað á óbreytta Patrolnum á sumardekkjunum. Undirbúningurinn eitthvað dálítið mikið svona og svona. Punktar settir í GPS tækið á leiðinni uppeftir og stefnan sett á Linuveginn (sem reyndar ku vera farinn að vera kallaður eitthvað annað sem ég man ekki). Ætlunin að mæla vestari jökulinn fyrst því hann var ekki mældur í fyrra.

Patrollinn (það verður nú að fara að finna eitthvað betra nafn á þennan bíl ef hann á að vera álitinn einn af fjölskyldunni) stóð sig vel. Svo sem ekki erfitt verkefni en smá snjóföl og hann jú bara á sumardekkjum. Enginn vegur fannst til norðurs sem brúklegur þótti enda ekki gott að reyna við slíkt þegar snjórinn lá yfir. Það var því bara arkað af stað þegar fjarlægð í fyrsta punkt var rétt rúmir 3 km. Sá göngutúr gekk bara vel.

Gunni með GPS tækið góða við vörðuna sem heitir þv´þi frumlega nafni YJ í punktasafninu

Varðan í YJ var mæld svona meira til að sannreyna mælitækið en líka var tekin ein herjarinnar Panoramamynd sem er kannski eini vísindalegi ávinningur ferðarinnar.

Hagafellsjökull vestari, 18. október 2008. Ef smellt er á myndina fæst risaútgáfa af henni. Tekur smá tíma að sækja en sýnir jökulinn ágætlega

Á myndinni sést til árinnar sem við höfðum mátt vita að væri þarna. Vorum við eitthvað lítið búnir til vaðferða. Ekki einu sinni með vaðskó. Töluvert vatn var í þarna þar sem við komum að fyrst og nokkuð sjálfgefið að reyna að komast áfram án þess að þurfa að vaða.

Vatnshindranir mælingamanna

Gengum áfram til vesturs í von um að komast fyrir upptökin en það reyndist borin von. Gengum einhverja kílometra meðfram ánni og reyndar var hún mjög lítil sums staðar og svekkelsi að fara ekki yfir. En það var líka farið að ganga á birtutímann og orðið dálítið illa langt til baka því við vorum að ganga beint í burtu frá mælingarstaðnum. Ákváðum því að rölta okkur bara til baka.

Á leið til baka

Gerðum svo aðra tilraun í dag á sunnudegi en veðrið var að spillast og eftir að hafa verið í hríðarmuggu á Mosfellsheiði var ferðinni bara breytt í bíltúr um Grafninginn. Jökullinn bíður því betri tíma. Vonandi gefur á hann um næstu helgi en engu er samt að treysta. Bæði þarf veðrið að vera sæmilegt og síðan tekst ekki að mæla jökuljaðarinn nema það sé svona sæmilega snjólétt á svæðinu.

Tveir skuggalegir fyrir sunnan Hagafellsjökulinn

Kell - kell - kellingarfjöll

Það var verið á fjöllum um helgina

Búinn að fá nóg af bölmóði borgarlífsins og það skyldi stefnt á fjöll... Kerlingarfjöll. Áhersluferð óstofnaða áhersluhópsins hjá HSSR að verða að veruleika. Í fyrra mættu fjórir til að labba og fjórir til að aka þessum fjórum. Núna voru þetta eitthvað uppundir 40 manns. Frábær ferð. Hægt að smella á kortið til hliðar ef einhver vill sjá almennilega hvað var labbað.

Eftir að hafa fyrst farið góðan rúnt um bensínstöðvarnar í Ártúnsbrekkunni og síðan einn Hafravatnshring svona af því að Frímann var í svo miklu stuði þá var keyrt bara austur fyrir fjall og á Selfoss og eitthvað lengra áður en sami Frímanninn fattaði að hann var ekkert á leiðinni í Þórsmörk að fara að hitta einhverjar kerlingar heldur var hann að fara upp á Kjöl þar sem Kerlignarfjöll eru. Það var því bara snúið við og farið upp á Kjöl... loksins.

Eftir að ýmsir voru búnir að leika sér við ljósavélina með misgóðum árangri komust allir á það stig að geta sofnað. Það var samt skammgóður vermir því á fætur skyldum við og arka á fjöll. Einhvers staðar í morgunmuggunni voru fjöllin sem stefnt var á en þar sem morgunmuggan var eitthvað hálf ógegnsæ ákvað minn að skilja myndavélarapparatið bara eftir í skálanum.

Umrætt myndavélarleysi varð til þess að eitthvað lítið tók undurritaður af myndum í labbitúr dagsins, en GPS tækið mitt heldur því fram að við höfum í fullri alvöru komist upp á alveg heilan tind... Mæni sem hengilmænur horfa öfundaraugum á.

Allir eitthvað að ferðbúa sig í morgunmuggunni

Um kvöld var heljarinnar grill í boði sveitarinnar sem var eldað eftir kúnstarinnar reglum að frönskum hætti af frönskum kokkum fararinnar. Svo kom dagurinn eftir og þá var hægt að leggja af stað þegar Danni og Árni voru búnir að hvíla sig nóg.

Árni og Danni í fullkominni afslöppun á malarbingnum

Það var arkað niður með Hvítá frá Hvítárbrú þar sem þónokkuð brattar flúðir sem ganga undir nafninu Ábóti og PÁÁ lofaði í Hálendishandbókinni heilluðu hal og sprund.

Ábótinn í Hvítá. Bara nokkuð kröftugar flúðir

Fólk hafði verið narrað til að hafa með sér nesti og át það af bestu lyst. Þeir sem höfðu látið narra sig gófluðu á nestinu sínu á meðan unglingaadeildin stóð hjá.

Esra og fleiri að borða eitthvað

Nú, svo var bara farið í bæinn eitthvað í áföngum reyndar þar sem sumir fóru að smyrjka bílvélar með gírolíu eða eitthvað sem virkaði ekki of vel.

Sjálfur gæti maður verið á leiðinni upp á Kjöl eða Hagavatni reyndar aftur um næstu helgi til að mæla útlínur jökla þar sem snjór virtist ekki vera farinn að trufla þar af nokkru marki.

....

Lýðveldið Ísland

Hann heitir Jón og átt afmæli sama dag og Ísland

Tilraunin hófst 17 júní 1944 (eða kannski hófst hún 874 ég veit það ekki alveg) og henni lauk í október 2008. Mjög merkileg hagfræðitilraun sem fólst í að athuga hvort dvergþjóð gæti staðið á eigin fótum. Tilraunin gekk brösótt á köflum en þjóðin virtist endanlega vera að taka flugið í byrjun 21. aldarinnar. Þá gerðist það undarlega að þjóðin var eins og flugvél sem ofreisir sig og missir svo flugið og steypist til jarðar með braki og brestum.

Allt í einu fóru allir landsmenn að haga sér eins og nýfjárráða unglingar og eyddu öllu um efni fram og því fór sem fór.

Í flestum hagfræðibókum 21. aldarinnar er kafli um íslenska æfintýrið. Dæmi um víti til að varast.

Það eru annars mörg ár síðan ég bloggaði svona mikið síðast og líklegast er þetta meira af vilja en getu sem ég er að tjá mig hér og nú!

Að fara á hausinn

gamla daga voru síldarspekúlantar út um landið sem urðu ógeðslega ríkir og svo fór síldin og þá urðu þeir ógeðslega blankir eða fóru bara á hausinn. Þetta var í sjálfu sér bara gangur lífsins. Af hverju mega síldarspekúlantar nútímans ekki líka bara fara á hausinn?

Og af hverju er þetta svona. Í fyrra voru allir ógeðslega ríkir og ekkert lát á ríkidæmi landans. Það voru peningar alls staðar sem maður skildi ekki alltaf alveg hvaðan komu. Við áttum held ég áralangt heimsmet í viðskiptahalla en vorum samt einhver ríkasta þjóð í heimi. Einhvers staðar frá kom endalaust magn af peningum og hvaðan? Jú, líklega kom það frá útlöndum.

Það voru einhverjir íslenskir nútíma síldarspekúlantar sem áttu einhver fyrirtæki sem möluðu gull og þeir áttu banka sem möluðu gull sem kom líklegast þá erlendis frá í formi lánsfjár frá einhverjum erlendum síldarspekúlöntum og allir þessir græddu að öllum líkindum alveg ógeðslega mikið… en ekki lengur.

Núna kemur enginn peningur að utan sem til dæmis birtist í því að það vilja fæstir kaupa íslenskar krónur fyrir einhvern erlendan gjaldmiðil. Það sem var kallað hard currency hér í dentíð. Og þá stoppar þessi undarlega íslenska peningahringekja. Og hvað gerist? Fara þá ekki bara síldarspekúlantarnir á hausinn?

Bankarnir og fyrirtækin sem voru með alla peningana vörðu þeim líklegast ekkert of skynsamlega. Allt of há laun og allt of háar aukasporslur fyrir hagnað sem líklega var ekki neinn alvöruhagnaður og allt of mikið af fjárfestingum sem voru rugl út í buskann og skiluðu engum hagnaði þó reyndar eflaust sumt hafi tekist ágætlega.

En af hverju mega síldarspekúlantar nútímans ekki bara fara á hausinn eins og var hér áður fyrr. Fyrirtæki sem kunna ekki fótum sínum forráð eiga bara að fara á hausinn. Bankar sem lána þeim endalaust ættu líka að fara á hausinn og er þetta eitthvað svo hroðalegt.

Sjálfur vinn ég hjá einu ágætu fyrirtæki sem er í eigu annars fyrirtækis sem er í eigu annars fyrirtækis sem heitir Stoðir eftir því sem ég best veit og þeir eru á hausnum. Þeir skulda einhverjum, líklega bönkum fullt af peningum sem þeir geta ekki borgað og þá væntanlega þá eignast bankinn bara fyrirtækið. Bankinn fær samt auðvitað ekki allt til baka. Bankinn tók áhættu og lánaði í einhvern áhættu rekstur og verður að sitja uppi með það. Bankinn (sem er íslenskur) getur þá ekki staðið í skilum því hann fékk peningana sem hann lánaði að láni hjá öðrum banka (sem er útlenskur). Útlenski bankinn eignast þá bara íslenska bankann og vonandi er sá banki það stöndugur að fara ekki á hausinn líka. Þá eru bankinn íslenski bara orðinn útlenskur banki og er það ekki allt í lagi ef hann verður með einhverja starfsemi hérlendis? Þá á erlendi bankinn í raun fyrirtækið sem ég vinn hjá og væntanlega til að erlendi bankinn fái eitthvað fyrir sinn snúð þá fær það bara að starfa áfram eins áður hver svo sem hefur átt það í gegnum tíðina (sem eru orðnir dálítið margir aðilar).

Kannski eina vandamálið er að fólkið sem átti peninga í bönkunum tapar þá hugsanlega sínu sparifé en ekki ef stjórnvöld axla sína ábyrgð vegna slíkra skuldbindinga bankans.

En … æji … þetta er orðið langt og leiðinlegt og kannski ætti maður bara að fara að sofa og sjá hvort það verði ekki bara einhver allt annar veruleiki þegar maður vaknar á morgun.



Annars þetta með að hafa fengið allar þessar aukasporslur, stjórnendur almenningshlutafélaga, fyrir milljarðahagnað sem líklega var aldrei raunverulegur hagnaður… erlendis hefur fólk hefur farið í fangelsi fyrir minna held ég. Og ef það fylgir með í kaupunum að heil þjóð verði gjaldþrota þá er þetta eitthvað sem kalla mætti landráðastarfsemi.

Þeir eru stórtækir síldarspekúlantar nútímans.

Er það ekki annars dálítið skondið að allir 300 þúsund íslendingarnir (og ég þar meðtalinn að sjálfsögðu) hafa núna á einni viku breyst í útlærða hagfræðinga sem vita allt betur en allir aðrir!

Á kannski bara að loka sjoppunni og fara til Kanarí

Ég veit ekki alveg hvar ég á að byrja... mér hefur flogið svo margt í hug þessa síðustu daga. Ein setning hefur oft komið upp í hugann sem ástsæli seðlabankastjórinn þáverandi forsætisráðherrann sagði einhvern tíman að ef eitthvað væri gert eða ekki getrt sem var honum mjög á móti skapi að þá gætum við allt eins lokað sjopunni og farið til Kanarí.

Það er svo margt sem maður hefur heyrt sem vekur mann til umhugsunar. Hvers konar vit er í því að hafa gamla pólitíkusa að stjórna seðlabanka einnar þjóðar. Sama manninn og ef ég man rétt lagði niður ráðgjafastofuna sína, Þjóðhagsstofnun af því að hún sagði eitthvað sem honum mislíkaði. Annars var áðan í fréttum að einhver Ingimundur seðlabankastjóri hafi verið á fundi með ríkisstjórninni. Ég man ekki eftir ráðherra og ekki einu sinni þingmanni sem heitir Ingimundur þannig að það er kannski einhver í seðlabankanum kominn fram sem eitthvað veit og getur.

Og svo á að fara að nota lífeyrissparnaðinn minn til að bjarga þessu öllu saman. Ég ætla rétt að vona að það séu sett almennileg skilyrði áður en það verður fara að gambla kannski einu sæmilega öruggu eignina manns af því að verðum jú öll að sýna ábyrgð. Sýna ábyrgð gagnvart hverju? Gagnvart þjóð sem er á hausnum... já kannski. En ábyrgð til að bjarga bönkum... nei ég held varla eða eiginlega alls ekki.

Hvað felst í að sýna ábyrgð?

Fyrir ári síðan og meria að segja fyrir nokkrum mánuðum síðan voru bankarnir allir að sýna fínar afkomutölur og alveg ótrúlega fínar afkomutölur ef ég man rétt. Kreppan virtist þá bara vera eitthvað í fjölmiðlunum en þessir ofursnjöllu stjórnendur bankanna með milljón plús (alveg helling) í laun á mánuðu héldu áfram að standa sig.

Snillingarnir sem ráku sín fyrirtæki með margmilljarða hagnaði ár eftir ár. Fengu líka lágmark tugmilljóna bónusa fyrir að standa sig svona frábærlega. Ef þessi margmilljarða hagnaður var raunverulegur, hvernig getur það þá allt í einu gerst að bankarnir geta ekki staðið við skuldbindingar sínar. Ég hélt að banki væri að mestu leyti eins og hvert annað fyrirtæki ef vel gengi þá væri til aur til að standa við það standa ætti við.

Ef ég á að sýna ábyrgð með að lána þessum snillingum lífeyrissparnaðinn minn þá held ég að það sé lágmark að snillingarnir skili aftur bónusunum sem þeir fengu fyrir að setja bankana á hausinn!

Hvar er annars forsetinn núna að stappa stálinu í þjóðina - ætti hann ekki að reyna að hugga hina skefldu þjóð.

Afmælisveislur

Yngsti afmælisgesturinn að teygja sig í afmælisveislunni

Stóribróðirinn átti afmæli í gær, orðinn eitthvað heilum degi eldri en í gær og heilu ári eldri en í fyrra og eitthvað fleiri árum eldri síðan hann fæddist.

Tók afmælismyndir sem urðu reyndar meira af þeim afmælisgestinum sem hefur aldrei átt ársafmæli en það fer nú aðkoma samt. Sat eitthvað fram á kvöld og var mikið röflað um einkaþotuliðið, lélega pólitíkusa, ónýta seðlabankastjóra sem eru reyndar bara afdankaðir pólitíkusar og ríki sem hagar sér eins og nýfjárráða unglingur sem kaupir sér yfirdráttarheimildir án þess að gera sér nokkra grein fyrir að þurfa nokkurn tíman að borga eitt né nétt. Varð svo bara latur og fór ekki í seinni afmælisveisluskammtinn sem mér var boðið í. En óska þá bara Hönnu og Eiríki til hamingju með að vera að nálgast að verða hundgömul eða að minnsta kosti dálítið eins og fullorðin í árum talið.

Er núna í jóalaskapi, vaknaður bara nokkuð snemma upp liggjandi i rúminu sínu, maulandia súkkulaði, sem reyndar er ekki jólasúkkulaði heldur fríhafnargóss og einhver smá snjór úti. Getur maður farið fram á eitthvað meira?

.... Jú kannski!

Toskana að baki og veruleikinn tekur við

Í einum af vínkjöllurunum þar sem vínið er geymt í sérvöldum eikartunnum í oftast 1-2 ár

Ég var staddur í rútu á sveitavegi í Toskana þegar það fréttist að Glitnir væri orðinn ríkisbanki og þjóðin að fara á hausinn. Ég var í góðum hópi að smakka eðalvín Toskanahéraðs á Ítalíu. Loksins kominn heim í veruleikann með moskítóbit á rassinum fullur af þekkingu á Chianto - Chianto Classico - Super Toskana og meira að segja með í farteskinu heim löglegan skammt af þvílíkum eðalvínum.

....

Brúðkaup í Þórsmörk

Arna og David að giftast hvort öðru í Þórsmörk

Rútan öslar Krossánna á leið í brúðkaupið

Það gekk mikið á. Maður þekkir ekkert venjulegt fólk að gifta sig í Þórsmörk þegar allt er ófært þangað vegna vatnavaxta. Það var nú bara samt. Þetta var hið stórkostlegasta brúðkaup með gestum íslenskum og erlendum og allsherjargoði að gefa þau saman eða reyndar sjá til að þau gætu gefist hvort öðru.

Síðan veisla fram undir morgun þar sem slett var vel og hressilega úr klaufunum.

Á heimleið kom minn við í Fellsmörk þar sem allir vegir eru meira og minna ónýtir eins og stundum áður.

....

Í kvöld var síðan HSSR eitthvað fundur. Ég ætlaði að sýna mig og sjá aðra en endaði á að láta ekkert sjá mig þar. Ætlaði nú reyndar en þurfti eiginlega líka að undirbúa námskeið fyrir morgundaginn. Veit ekki með þetta hjálparsveitarstarf. Er einhvern veginn lentur þar utan allra flokka og einhvern veginn að flosnast út úr því. Ekki nógu gott en kemur í ljós hvað verður.

Starandi

augnaráð

Hann var þekktur fyrir starandi augnaráð. Það hafði gerst nokkrum dögum fyrr að hann rétt rak augun í borð með glösum á og það kostaði eitt eða tvö brotin glös. Maðurinn er samt látinn ganga með gleraugu til að draga úr þessari voðalegu störu sem hefur hertekið aumingja manninn

....

Sinnep

Það voru heilar fjórar tegundir af sinnepi í kvöldmat. Svo sem ekki í frásögur færandi nema að það var notað til að bragðbæta tvær pólskar pulsur sem fengust í Hagkaup eða einhvers staðar í einhverri búð sem ég man ekki lengur.

Vildi bara koma á framfæri gagnslausum upplýsingum því ég þarf að vera að undirbúa námskeið sem ég hefði þurft að undirbúa um síðustu helgi.

....

svona bara

... eitthvað

Í fréttum var ekkert helst fyrir utan manninn í speglinum en hann var bara að raka sig í framan...

Það var rólegt. Haustráðstefnan Skýrr á föstudaginn. Ég veikur heim af henni um kvöld með hita og magakveisu. Það er víst eitthvað að ganga. Þetta eitthvað er núna búið að ganga í gegnum mig.

Ekkert að gerast og ég fór að setja dót ofan í kassa dálítið einsamlaður. Hringt bjöllu og einhver kominn með Jökul (sem er ársrit JÖRFÍ) handa HK... jú, ég get tekið við því. Tek blaðið eitthvað annars hugar og sé ekkert framan í þann sem afhendir sem snarast burt en segir bless einhvern veginn eins og hann þekki mig. Það heyrist brúúúmmm þegar bíllinn fer í burtu. Ætli sportbíllinn hans Eiríks sé rauður. Mér dettur það bara svona í hug. Hann átti þá nú samt að segja eitthvað líka.

Ég er síðan sem betur fer allur að verða batnaður. Umgangspestin er farin í gegnum meltingarveginn, vörtuskrímslin (eða reyndar bardagi minn við vörtuskrímslin um yfirráð yfir il hægri fótar)sem gerðu mig ógangfæran í síðustu viku eru höldum við hún nafna mín læknirinn bara horfin og brákað marið rifbein sem hefur hrekkt mig fer að teljast vera ágætlega gróið.

Svo fer ég að renna út á tíma að finna mynd í bókina hjá Ljósmyndakeppni.is. Þar fór annars allt í háaloft um helgina, jé en ég er þokkalega ánægður með myndina hér að ofan.

....

Það er...

Rigning og bærinn er fullur af pilsklæddum útlenskum karlmönnum.
Það verður fótboltaleikur á morgun.
Ég eiginlega ógangfær.
En það er allt í lagi því það batnar og ég er bara nokkuð ánægður með þessa mynd :)

....

Búinn að vera ferlega dúlegur

Eitt og annað komist í verk

Fyrst var það ljósið í svefnherberginu sem ég féll gjörsamlega í stafi yfir. Og síðan þá hefur verið stríð í gangi. Stríðið við rússnesku ljósakrónurnar. Á íbúðarhæðinni er bara ein slík eftir. Kannski spurning um hvort hún verði vernduð sem minning um forna tíð. Kannski - enda er hún eiginlega bara frammi á gangi einhvers staðar. Og reyndar er önnur þarna í einhverri kompu. Hún fær nú að vera áfram. Það heyrir svo sem kannski ekki til algjörra tíðinda þetta með ljósin en hitt er stórmerkilegra að það er komin gardínulufsa fyrir einn glugga. Veit ekki hvort hún nái neitt að fjölga sér og kannski verður hún bara send eitthvað í burtu til stríðshrjáðra landa eða hvur veit hvað.

Svo af því að ég nota þetta blogg stundum sem mína eigin dagbók. Þá er fært til bókar að Ragna nokkur skóf í annað sinn fót minn að neðanverðu og lýsti yfir mikilli ánægju með árangur sem náðst hefur.

Nóg um það. Kvef er á undanhaldi og marið rifbein að gróa. Þetta er því allt að gerast hér!

....

Mig langar til að blogga eitthvað

Já þetta er víst greppitrýnið hann ég sem á þetta blogg með grán lubbann sem gránar bara meira með að vera gerður svarthvítur - já svei því!

Eitthvað langaði manninn til að blogga en hann var eitthvað ekki að koma sér að því almennilega. Og kannski tekst honum að blogga eitthvað meira en seinast þegar það kom bara ein mynd af honum af háaloftinu. Hann segir annars ekki farir sínar allar alveg sléttar.

Þegar verið var á háalofti átti reyndar að finna svart karton til að taka einhverjar roslega menntaðar kyrralífismyndir. Það tóks ekki að finna neitt í hinu annars ágætlega skipulagða háalofti. En svo er reyndar búið að útvega svona svartan kartón og búið að gera einverjar misheppnaðar myndir af eplum og appelsínum en hvað um það.

Seinast var bloggað á föstudegi fyrir viku. Þá var svona hópeflisallskonarstarfsdaguyr í vinnunni hjá honum. Sem vera ber tók hann þátt í því öllu saman. Af miklum móð sem síðan bara endaði með því að hann fékk brákað eða að minnsta kosti marið rifbein. Er búinn að vera svona hálf vesældarlegur síðan. Ekki bætti síðan úr skák þegar kvefóféti gerði sig heimankomið í líkamanum hans svona í hálsi og nefi aðallega.

Svo er minn búinn að vera roslega duglegur að gera eitthvað sem hefði átt að vera búið að vera gert fyrir margtlangalöngu. Til dæmis hafa svokallaðar rússneskar ljósakrónur verið nokkuð áberandi innan dyra. Á því er nú að verða breyting því mölbrotnar stássljósakrónur eru að taka öll völd. Einhvern tíman í vikunni gerðir ég svo djarfur að kaupa pappírsljós til að setja í svefnherbergið. Það gekk bar vel og ég hefði átt að halda mig við pappírsljósin því þau brotna ekki og svo var þetta líka svo odýrt að það hefði ekki tekið því að gera sér rellu út af því þótt það hefði verið ónýtt. Það var nefnilega fína ljósið sem fór í stofuna og er með innbyggðri sjálfseyðingarkvöt. Svaka flott ljós en þegar ég var að setja það upp sá ég að alveg hroðalega fínir postulínskeramikseitthvað skermarnir á því voru hannaðir þannig að þeir gátu dottið í gólfið. Einn vildi nú ekkert hanga eitt né neitt uppi en svo annar sem var kominn á sinn stað allt í einu púff-sjúff og niður hann datt krasshj og hann bara ónýndur!

Já, ég ætlaði bara svona að blogg um æfintýrin sem maður getur lent í!

....

Allt í drasli

....

Reykjanes um nætur

... og Hæðargarður um daginn

Við Reykjanesvita um miðja nótt

Maður er ekki alltaf sofandi þegar maður ætti kannski að vera sofandi. Það var Fellsmörk í gær, laugardag þar sem seinasta panelspýtan á gólfinu komst upp á vegg. Fyrir þá sem um vita, voru þettta töluverð tímamót. Svo var bara brunað í bæinn.

Eitthvað misskildi ég svefntímann og fór ekkert að sofa heldur endaði í bíltúr út á Reykjanesi til að taka einhverjar myndadrusslur. Eitthvað gengu myndatökur ekkert of vel en samt varð þarna nú ein mynd sem ég var líklegast þokkalega ánægður með. Ætlaði út að Gunnuhver en það voru svo mörg hættuskilti á leiðinni og svo þegar göngustígsvegarslóðinn lá eiginlega yfir einhverja hverina þá ákvað ég að vera ekki að taka áhættu af að brenna mig á fæti einn mín liðs um miðja nótt þegar ekki er von á neinum fyrr en eftir dúk og disk.

Endaði á baðferð þar sem affall af einhverri virkjunarskömminni rennur út í sjó. Flottur baðstaður og var ég að horfa á sólina koma upp þegar ég áttaði mig á að það átti víst að taka myndir af þessu. Dreif einhverja spjör á mig og fór svo að mynda. Eitthvað ekki of flott en samt kannski sæmilegt.

Sólarupprásin rétt eftir að ég var kominn í einhverja spjör

Svo sofið fram yfir hádegi. Sólskin og læti. Ég út í garð að nýta fína borðið mitt. Helvítis vindur hjá mér, Sigurrós og geitungunum. Þeir frekar ófriðlegir nema þessi eini sem drukknaði í appelsínusafanum mínum. Ég hafði reyndar vit á að drekka hann ekki. Þarf að gera eitthvað í skjólgirðingarmálum. Hún á neðri hæðinni með hundinn getur verið í blankalogni á sínum palli upp við húsvegg á meðan ég vesæll efrihæðaríbúi verð að láta mér nægja kuldagjóstur úti á miðju túni. Svona er láni mannanna misskipt.

....

Framkvæmdagleði og þráðlausa netið kom á óvart

Ég er búinn að pirra mig oft og mikið á því hvernig garðurinn kringum húsið sem ég bý í hefur hægt og rólega verið að verða einka eign konunnar á neðri hæðinni og feita hundsins hennar... en ekki lengur!

Fyrir svona ári síðan tók HK sig til eftir að hafa vorkennt hundskömminni svo mikið að geta ekkert hreyft sig að hún dreif í að koma upp grindverki í kringum garðinn þannig að hundurinn gæti verið þar óhindraður. Hún hafði einhvern óljósan grun um að þetta yrði til þess að hundurinn myndi gelta eitthvað minna. Ég veit ekki hvort hann geltir minna en ég veit fyrir víst að hann skítur meira út um allan garð. Hægt og rólega hefur garðurinn orðið þannig að þangað kemur maður ekki nema þá þegar maður þarf að slá garðinn og þá einhvern veginn eins og maður sé vinnumaður hjá konunni á neðri hæðinni og feita hundinum.

Einhvern veginn var mín hugmynd samt allaf sú að þegar maður á heima í húsi þar sem er garður þá á maður að geta notað og gert eitthvað við garðinn sinn. Og núna gæti það færst til þess betri vegar eftir að maður tók sig saman í andlitinu og klambraði saman borði og bekk. Svo sem ekki eins og maður hafi ekki gert svona áður en núna var það gert með stæl. Versluð vélsög og alls kyns grægjur til að koma herlegheitunum saman. Enda gekk það vel.

Svo loksins einhvern tíman seint um kvöld var verkið tilbúið og þá var bara að vígja það með að fá sér sæti og einn kaldan með. Svo datt mér snilldin í hug og hún gekk eftir. Núna sit ég hér í vellystingum praktulega og hlusta á Sigurrós í Ipod og Ipal og hamra lykla borðið beint á netinu úti í garði.

Jammsthul það held ég nú!