Datt í bókaskápinn minn
Datt eina ferðina enn í bókaskápinn minn og las um hana elsku Poonu. Dálítið góð morðsaga en ég er líklegast farinn að slappast í að skilja svona bókmenntir.Þeir sem ætla að lesa bókina hætti að lesa hérÞað kom reyndar fram á fyrstu blaðsíði að einhver væri alblóðugur upp fyrir haus og svona frekar morðingjalegur og aftan á bókinni stóð hver var drepinn. Ég hefði eiginlega ekki þurft að lesa neitt meira ef því hefði verið bætt við að systir líklega aðal söguhetjunnar hefði næstum drepist í bílslysi. Jú það hefði kannski mátt bæta við að annar hver maður í bókinni ætti hund og sumir þeirra væru orðnir lasburða. Það þyrfti kannski ekkert að taka þetta fram um hundana þar sem sagan gerðist í Noregi að mestu leyti.
Það var reyndar ekkert leiðinlegt að lesa bókina en söguþráðurinn var allur upp í loft ennþá þegar bókin var búin. Var það blóðuga steratröllið á rauða Golfinum sem drap hana með líkamsræktarlóðunum sínum eða var það sá sem enginn spurði á hvíta Saabinum sem drap hana í rólegheitunum með bowling kúlunni sinni?
Komst systirin sem lenti í bílslysinu einhvern tíman almennilega til lífsins eða drapst hún bara eða varð að óvita?
Það eina sem varð sæmilega ljóst var að hundur löggunar náði sér eitthvað eftir skurðaðgerðina.
Nei má ég þá frekar biðja um hann Arnald!
No comments:
Post a Comment