Það var sko þannig að ég fór í bíltúr út á Reykjanes til að ljósmyndanördast eitthvað aðallega held ég. Gekk fínt alveg þangað til ég gekk inn í eitthvað hroðalegt kríuger og þá blasti þetta hér við mér:
Já, þetta eru kríur og þær skiptu þúsundum og þær voru ekki að fljúga í burtu. Nei, þær voru í vígahug og flugu allar í átt að mér. Það eina sem bjargaði mér var að hann Kári blés svo hressilega að kríuhelvítin létu ekki að stjórn og fuku eiginlega eitthvað út í búskann. Sem var kannski ekki efnilegt þar sem ég var nú eiginlega úti í buskanum.
Síðan tók ég einherjar artífartí myndir [eða jabbnvel ekki einu sinni það] af yfirgefinni fiskeldisstöð.
Já, hinn lífsháskinn. Það var sko þegar ég kom heim og ákvað einhvern tíman þegar eðlilegt fólk er að fara að sofa að grilla mér lambalund á útigrillinu mínu að þá vildi ekki betur til en svo að af því hlaust einhver sá rosalegasti eldsvoði sem heyrst hefur um í grillheimum. Svo rosalegur að steikin var logandi þegar ég fór að troða henni í mig. Æ, nei annars. Er eiginlega að ýkja aðeins. Ég blés á steikarófétið eitthvað aðeins áður en ég át það og skar líka eitthvað af öskuhrúgunum í burtu.
Þriðji lífsháskinn. Man ómögulega hvað það var. Skiptir svo sek ekki neinu máli þar sem ég er sprelllifandi ennþá. Kannski var það kóngulóin á svölunum sem réðist á mig eða kannski var það þegar ég var næstum dauðir um eftirmiðdaginn niðri í Laugardal að skokka 5 kílómetrana. Skiptir svo sem ekki neinu - meikar ekki diff - enda er ég lifandi - eða hvað?
No comments:
Post a Comment