Á röndóttum sokkum á röngunni

Háskæld lokapróf eru sko ekkert til að gera grín að

Reyndar ekki lengur á röngunni en jafn röndóttir eftir sem áður

Það er alveg með ólíkindum hvað maður getur stressast fyrir svona próf. Jafnvel þó einkunnin skipti varla nokkru máli - nema þá kannski fyrir sjálfan mann - en það er þá kannski einmitt þess vegna sem það verður svona mikilvægt að standa sig vel. Held líka að Hreggviður hefði orðið alveg miður sín ef ég hefði klúðrað prófinu eitthvað illilega, sem gerðist held ég ekki enda ekki miklar líkur til.

Mér gekk annars ágætlega þó svo ég hafi nú ekki alveg vitað allt. Hver kann að nefna til dæmis nöfn á einverjum námum erlendis? Og til hvers? Var ágætur því því þarna sem máli skipti og bara þokkalega sáttur við mig sjálfan í þessu.

Síðan margt fyndið hvernig hlutirnir eru í undarlegri röð. Hitti þarna fyrir utan prófstofuna hana Hönnu Þóru sem ég réði til að vinna með mér í Stjórnvísi hér í dentíð. Þarf svo núna að klára að fara yfir og gefa einkunnir í gæðastjórnunarnáminu í Endumenntun þar sem einn nemandinn er mamma eins nemandans sem tók próf með mér í morgun. Þetta er stundum allt einhvern veginn á haus!

Síðan mætti ég í prófið, eins og við mátti búast á röndóttum sokkum en svona til hátíðarbrigða (reyndar alveg óvart) hafði ég annan sokkinn á röngunni. Vonast ég til að það sé gæfumerki og verði talið mér til tekna.

Núna þegar ég klára einkunnagjöfina hjá Endurmenntun (hvar skiladagur einkunna er víst í dag - hvað ég myndi ekki þola sjálfan mig sem kennara) þá taka við veðurfræðileg verkefni og loks próf í þeim fræðum eftir viku. Svo kennsla á úttektarnámskeiði og einhver gæðaleg vinna. Það er víst eitthvað í að jarðfræði verði í askana látin - hvað sem verður einhvern tíman. Gefum öllu sinn tíma.

Í gærkvöldi var svo aðalfundur Fellsmerkur þar sem Kjartan að sér og mér fjarstöddum var kosinn formaður.

Próflestur

Er örlítið að þreytast á þessu

Lesið í Jarðfræði 2 um flóð og flóðahættur í Sigurðar Þóararinssonar bók, Eldi í norðri.

Já og aðeins litið upp svona af því að þrífóturinn galdraðist þarna fyrir framan mig með myndavélinn. Er annars aðeins að lýjast strax við þennan próflestur. Finnst ég ekki muna eitt né neitt stundinni lengur og er farinn að hafa hálfgerðar áhyggjur af þessu. En þetta á víst allt saman eftir að fara einhvern veginn... svo mikið er víst!

....

Þegar eirðarleysið grípur mann...

Urtönd - Anas crecca syndandi á Seltjörninni

Maður nennir ekki endalaust. Stóð upp frá lærdómnum, keypti pulsu og ók mér í Ventó út á Seltjarnarnes. Þar beið mín önd sem ég hafði ekki séð áður. Fuglabókin segir að urtöndin sé minnst íslenskra anda. Er nokkuð viss um að þetta sé andfygli það, jafnvel þótt myndi í fuglabíokinni minni hafi verið hálf afleit - eða í það minnsta mikið verri en þessi. Jú annars... eiginlega er myndin í fuglabókinni alveg afleit.

....

Páskar

Þegar gamall hundur geltir gefur hann ráð...

Þá komu páskar eftir allt með viðeigandi óveðri. Þar sem maður á víst að vera að lesa fyrir próf þá er þetta eiginlega hið ákjósanlegasta veður. Hvorki fjallgönguferð HSSR var blásin af áður en hún hófst og jeppaferðin sneri við líklegast áður en hún var komin í Landmannalaugar.

Byrjaði páskadaginn auðvitað á því að ráðast á páskaeggið og eiginlega aðallega til að komast í málsháttinn. Málshátturinn var á einhverjum asnalegum skafmiða sem maður þarf að komast á einhverja asnalega vefsíðu til að fá að vita hvort maður vann eitthvað. Ég auðvitað svo rosalega spenntur að fá að vita um vinninginn að ég fékk að komast að því að vefsíða Freyjunammis var farin í klessu út af allt of miklu álagi. Veit ekki enn hvort ég vann eitthvað annað en málshátt og hundvont páskaegg. Málsháttur þessarra páska hjá mér er: Þegar gamall hundur geltir gefur hann ráð.

Ég veit ekki hvort óhljóðin frá honum Gelti hér á neðri hæðinni eru að verða eitthvað ráðlegri með því að hann eldist en dreg það all verulega í efa. En hvað er málið með páskaegg. Ég valdi núna egg úr dökku súkkulaði af því ég hélt að það væri eitthvað skárra en drottinn minn. Þetta ömurlegheitasúkkulaði kaupir varla nokkur nema í formi páskaeggs og þá bara til að fá páskaeggið með málshættinum. Ég er eiginlega farinn að gæla við hugmyndina um að henda leyfunum af því í ruslið barasta... ojbarasta!

Ég valdi annars egg frá Freyju því auglýsingarnar frá Nóa Síríusi voru svo yfirgengilega leiðinlegar með Arnari Jónssyni að röfla um að gaman væri að sjá alla vinna svona saman og væla svo um að láta bíða eftir sér.

Held ég fari að markaðssetja málshætti án páskaeggja fyrir næstu páska.

Þriggja þátta einfaldleiki Jim Collins og Jöklunarsaga Íslands

Þetta er dálítið langt og dálítið persónulegt blogg!

Í gær og í dag og á morgun hef ég:

• Verið í prófi
• Klárað ritgerð
• Farið yfir próf
• Kannski lesið aðeins fyrir próf
• Farið aðeins út að hjóla
• Og bloggað meira en dæmi eru um í langan tíma

Prófið sem ég er að taka er ekki alveg farið í vaskinn en það er svona við það að fara í vaskinn nokkuð reglubundið.  Hef heila þrjá daga til að klára það og ætti ekki að vera erfitt þegar ég er með eitt dæmi til að klára á hverjum degi.  Það eru sem sagt þrjú dæmi eða verkefni á prófinu.  Reyndar má ég velja þrjú af fimm þannig að þetta getur varla verið auðveldara... eða hvað.

Nemendurinr mínir sem ég fer bráðum að skulda einkunnir fengu meðal annars það verkefni að lýsa þriggja þátta einfaldleika Jim Collins.  Jim Collins stýrði hópi stjórnunarsérfræðinga fyrir nokkrum árum sem skoðuðu fyrirtæki sem þóttu þá skara framúr.  Eitt af því sem þau komust að, að einkenndi framúrskarandi fyrirtæki var að þau höfðu öll ákveðið að einbeita sér að einhverju sem var sniðmengi þriggja hringja.  Það var eitthvað sem þau höfðu áttað sig á að þau gætu verið best í, eitthvað sem þau höfðu brennandi áhuga á að gera og eitthvað sem jafnframt gaf þeim jafnar og góðar tekjur.  Þetta var eitt af því sem nemendurnir mínur í Endurmenntun áttu að lýsa.  Þeim gekk það flestum bara ágætlega en svo fór ég allt í einu að heimfæra þetta upp á sjálfan mig og manns eigið líf.

Fyrir tæpum 20 árum lauk ég prófi í verfræði frá HÍ.  Af hverju í ósköpunum fór ég í verkfræði?  Það er til fólk sem er svo visst um að ég hafi farið að læra ljósmyndun að þegar það sá mig sem verkfræðing þá ákvað það að ég hlyti að vera einver allt annar maður!

Fyrir næstum heilum aldarfjórðungi þegar ég var að ákveða hvað ég ætlaði að gera var margt sem togaðist á.  Eitt var að læra ljósmyndun og annað var að læra eitthvað raungreinalegt og eitthvað verkfræðilegt.  Stærðfræði og eðelisfræði fram að því var eitthvað sem maður hafði rúllað upp þannig að það kom vel til greina.  Vissulega var maður að taka myndir og fannst fátt skemmtilegra en það voru jú margir aðrir að því líka og hvernig í ósköpunum átti maður að fara að því að fá vinnu við ljósmyndun.  Ljósmyndadeildin á Mogganum var eiginlega það eina sem virtist vera eitthvað vit í en húin var þéttskipuð.  Svo var Páll Stefánsson þarna einhvers staðar en þar sem hann var, var varla pláss fyrir fleiri. Það varð því einhvern veginn þannig að verkfræðin varð ofaná.

Og það sem er dálítið merkilegt er að ákvörðunin mín var tekin að mestu leyti í samræmi við stjórnunarkenningarnar hans Collins sem hann hafði þá ekki einu sinni komið fram með!  Verkfræði var eitthvað sem ég var nokkuð viss um að ég gæti orðið mjög góður í og alveg gefið að mínu mati að verkfræðin myndi gefa vel í aðra hönd.  Og jú... þetta var eitthvað sem mig langaði til að gera.  Reyndar var kannski hluti af ákvörðuninni til á Kröflusvæðinu þegar ég heillaðist af hávaðanum og látunum í hljóðdeyfunum yfir borholunum þar.  Fyrir þá sem ekki vita þá eru hljóðdeyfar stóru hólkarnir sem eru settir yfir borholur og gefa frá sér miklar drunur en eru hins vegar ekki til að auka á fyrirganginn heldur til að draga úr hávaðanum.

Síðan þróaðist námið þannig að ég hef aldrei unnið við að hanna jarðvarmavirkjanir og ég stóð mig ekkert rosalega vel í náminu en átti þó mína spretti.  Eftir að náminu lauk fann ég samt spýtu fyrir mig sem var gæðastjórnun.  Og út frá þriggja þátta einfaldleikanum þá var það eitthvað sem ég varð í raun mjög góður í held ég örugglega og eitthvað sem ég hafði mikinn áhuga á og fannst mjög skemmtilegt.  Gaf svo sem ekkert rosalega mikið í launaumslagið en þó líklega allt í lagi.  Svo þróaðist þetta eins og allt annað og þegar upp var staðið fyrir um hálfu ári síðan þá var þetta að gefa sæmilega vel af sér, áhuginn var mikið til horfinn og ég er ekki viss um að ég hafi verið neitt svo rosalega góður í þessu á þeim tíma.

Núna hins vegar er ég í frekar undarlegri stöðu.  Ég er sjálfstætt starfandi ráðgjafi... les atvinnulaus.  En ég er líka í námi í Háskóla Íslands.  Er skráður í viðskiptafræði en tek engin fög þar.  Sótti loksins um á elleftu stundu um það sem ég ætlaði mér að fara að læra - eða reyndi að telja sjálfum mér trú um að ég ætlaði að fara að læra -  þ.e. umhverfis- og  auðlindafræði.

Kúrsarnir sem ég er að taka eru annars vegar raungreina- og þá aðallega jarðfræðikúrsar og svo einn svona alvöru umhverfis- og auðlindafræðiúrs.  Og það er sá kúrs sem ég er að taka prófið í sem gengur ekkert of vel og ég er greinlega ekkert að sinna - myndi annars ekki vera að blogga þessa langloku.  Ritgerðin sem ég var að klára var hins vegar í einum af jarðfræðikúrsunum.  Það var ritgerð um jöklunarsögu Íslands og þaðan kemur jú seinni hluti titils bloggfærslunnar.  Þar lagði ég allan minn metnað í að gera eins vel og ég lífisins mögulega gat.  Ekki af því að það væri svo mikilvægt heldur eiginlega bara út af því að mig langaði svo mikið til þess.  Á sama tíma og ég er að gera bara eitthvað í þessu umhverfis- og auðlindaprófi svona til að ég nái því þá er ég að fá 10 í einkunn á einverjum skyndiprófum í jarðfræði.  Ég er ekkert of viss um að margir hafi fengið 10 á þessum fjölkrossaprófum hans Hreggviðs í jarðfræði 2.

En það er þetta með hringina sem er enn að valda mér öllum þessum vandræðum.  Ef ég tek jarðfræði þá er hún eitthvað sem ég hef brennandi áhuga á og mér sýnist að ég geti orðið mjög góður í en ég sé ekki að jarðfræði geti gefið mér salt í grautinn.  Umhverfis- og auðlinda hélt ég að ég myndi verða góður í og hafa áhuga á en hvort tveggja hefur brugðist að einherju leyti.  En það getur jú kannski saltað grautinn eitthvað meira en hingað til en þó varla að neinu ráði.

Þessir þrír hringir þurfa að ná að skoppa einhvern veginn saman en kannski hitti einn fyrirlesarinn sem kom í vetur naglann á höfuðið með að segja að ef maður bara passar sig á því að gera það sem manni finnst skemmtilegt þá er maður í góðum málum.  Þá ætti maður að hafa áhugann og ef getan er einhver þá ætti maður að verða góður í því og ef maður er verulega góður í einhverju þá saltar það grautinn alltaf þannig að hann verður að minnsta kosti ætur.

Ég veit svei mér ekki... en fyrir þá sem vilja skoða ritgerðina mína sem ég er frekar ánægður með þá er hún hér á vef Háskóla Íslands.


Grímsfjall í Vatnajökli - úr vorferð JÖRFÍ árið 2008

Ó þið gróðurhúsaáhrif... hvar eruð þið eiginlega... hafið þið yfirgefið mig?

18. apríl 2011... Séð út um gluggann og bráðnauðsynlegir ullarsokkar í forgrunni

Í gær fór ég jú á racer en varla í dag. Í morgun þegar ég skrönglaðist af stað var snjókoma og sköfudagur! Ég var eitthvað að velta fyrir mér fyrir tveimur vikum eða þremur að kannski væri þá kominn síðasti í sköfu! En nei, ekki aldeilis. Ég þarf etthvað að skafa meira. Og það verður varla racer hjólað í dag en þar kemur nú reyndar kannski meira til en bara snjókoma.

Ég þjáist nefnileg af alveg hroðalegu heimaprófi. Já, það er auðvitað þess vegna sem ég er farinn að fara hamförum í blogginu. Ætti eiginlega líka að fara að setjast niður og prjóna. það sem maður hefur aldrei tíma fyrir kemst helst til of oft á dagskfá þegar maðuyr þarf að taka próf. Las einhvers staðar þessa skemmtilegu setningu í skólablaði: "Úr því að þú ert að lesa þetta þá ertu annað hvort veðurteppt(ur) einhvers staðar eða að lesa fyrir próf". Man þetta reyndar ekki orðrétt en einhvern veginn svona var þetta jú víst.

Prófið gengur annars ekki allt of vel. Var eiginlega búinn að gefast upp á þessu í kringum hádegið og eiginlega búinn að ákveða að slá þessu upp í kæruleysi en sá að mér og gef þessu einhvern smá séns. Er a.m.k. búinn að gera einhvern graut í einni spurningunni. Og svo er ég búinn að klína myndinni að ofan sem forsíðumynd á prófúrlausnina mína. Held annars að myndin verði það skársta sem fer í prófúrlausnina. Líklegast er maður eitthvað að gera ranga hluti!

Það vorar seint þetta árið

Æfingar á Rauðu-Eldingunni fara ekki mjög snemma af stað þetta árið. Fór reyndar í gær einn 20km túr. Það var kalt og það var hvasst. Núna hreytir hann úr sér snjóflyksum þannig að ég veit varla hvaðan á mig stendur veðrið. Fyrir tveimur árum síðan fór ég hjólatúr á Mýrarnar, næstum 100km túr. Ég er ekki kominn í þannig stand núna og eiginlega ekki veðrið heldur.

Reyndar á ég að vera að lesa fyrir umhverfis- og auðlindaþátta próf en eitthvað er áhugaleysið að gera út af við mig í þeim efnum. Verð ekki búinn að lesa nema lítinn hluta af námsefninu fyrir prófið sem hefst á morgun og er þriggja daga heimapróf. Held svo sem að ég viti alveg hvernig þetta fer.

Er nú samt ánægður með ritgerðina sem ég gerði um sögu jöklunar á Ísalandinu.

Nýr tímamælir

Svona þannig að ég geti staðið við einhverjar tímasetningar!

Var búinn að ætla að fjárfesta í nýju úri nokkuð lengi. Orðinn frekar þreyttur á að þurfa alltaf að kíkja á símann minn til að vita hvað tímanum líður. Held að ég sé bara þokkalega sáttur við þetta nýja úr mitt!

..............