lopapeysa sem gæti stungið

Ég held að það hafi verið mánudagur. Eitthvað seint farið að sofa kvöldið áður. Geisp - síminn minn (það er sko líka verkjaraklukkan) úti í bíl. Orðlögð leti ekki beint til þess fallin að fara að sækja símann. Svo sem vonandi enginn að fara að hringja í hann og HK með sinn síma (vekjaraklukka sko) til að vekja okkur. Og jú, einn sími (já, vekjaraklukka - ég var búinn að segja það)getur alveg vakið tvo ef því er að skipta. Jafn vel heila herdeild ef hún er ekki of dreifð. Það var því bara fari að sofa.

Svo kom morgun og sóli kom upp og svo heyrðis píp pípípíp... og hvað er gert þá? Jú auðvitað slökkt á helv... friðarspillinum... og hvað gerist þá... jú, þeir sem eiga að vakna, sofna bara aftur og sofa vært þangað til þeir annað hvort hætta að vera þreyttir (sem gerist mjög seint þegar þessir þreyttu eru hundþreyttir) nú, eða þá að það verður einhver truflun aftur... og það gerðist.

dðsssssssssss dððssssssssssssþþþþssszzzððððð og upp hrukkum við bæði á sömu sekúndu og hver var friðarspillirinn núna. Símavekjaraklukkan auðvitað steindauð en þessi nýja ekki. Frú hungangsfluga var nefnilega mætt á staðinn og sætti sig ekki alveg við þessa leti húsráðenda. Að liggja bara í bælinu steinsofandi. Fyrst var að líta hvort á annað og síðan springa úr hlátri og líta svo á klukkuna og fá áfall! HK orðin allt of sein og komin í sturtu. Ég eitthvað meira að dóla mér í bælinu. Datt svo í hug að losa okkur við hana vinkonu okkar og koma henni barsta út. Sem ég kem vopnaður glasi og pappaspjaldi albúinn til flugumennsku var hún þá ekki horfin eins og jörðin hefði gleypt hana. Nú... úr því að frú hungangsfluga komst inn um gluggann þá mátti nú líka alveg trúa því að frú hungangsfluga kæmist út um gluggann aftur! Hunangsfluguveiðimaðurinn ógurlegi sá því að hann hafði ekkert hlutverk í þessari veiðiferð meira og lagðist undir feldinn aftur. Var svo kallað og óskað eftir þátttöku hans í nestisgerð kennararns duglegasta. Og þá var farið á fætur. Til að hylja nekt veiðimannsins og halda á honum hita við nestisgerðina ætlaði hann að bregða sér í eina af þessum lopapeysum sem húsráðendurnir búa yfir. Heyrðist þá ekki aftur þetta óhugnanlega dðsssssssssss dððssssssssssssþþþþssszzzððððð og lét peysan bara ófriðlega. Má leiða að því líkum að peysuskömmin hefði getað stungið á hinn ógurlegasta hátt ef veiðimaðurinn hefði ekki tekið vopn sín og verjur aftur til handargagns og ráðist til atlögu við hinn ógurlega vágest sem lá reyndar hálf dasaður á svefnherbergisgólfinu. Var nú gerð leyfturárás ofan frá og glasinu brugðið yfir hinn ógurlega vágest. Lét hann mjög ófriðlega þegar hann áttaði sig á hvað hafði gerst. Varð svo að sama skapi frelsinu feginn þegar hann fékk að flögra út um stofugluggann og út í vorið sem er þarna einvhers staðar að búa til sumar hand okkur.

Nú en svo smurði veiðimaðurinn bara nestið, HK fór í sína vinnu og veiðumaðurinn gerðist svo bara aftur venjulegur meðaljón og fór í sína vinnu.

Líkur hér sögu þessari af hunangsfluguveiðimanninum ógurlega!

....