Að koma til byggða

Það var undarlegt að koma heim

Engin HK í hæðargarðinum. Minn bara í sturtu og að slappa af oghún bara að hringja ofan af fjalli... nebblega sko Grímsfjalli!

Það var nefnilega farið í Vatnajökulsferð JÖRFÍ en samt bara í svona mýflugumynd, þar sem þetta var bara helgarrúntur hjá mérnum. Verður nú sem gjörlast sagt frá einhverju sem gjörðist þarna á Fjallinu!


Fyrst var safnast saman á Select alveg eins og í fyrra þegar ég mann ennþá þegar Jöklarauður Fordinn kom í fyrra og þetta var alveg eins nemá núna var óttalegt skítviðri og svo auðvitað aðalið að ég var að fara með. Það var eiginlega mikill spenningur hjá manni. Einhvern veginn hafði mann alltaf dreymt pínulítið um að fara í svona rannsóknarleiðangur á fjöll og þá ekki hvað síst jökul. Ferð svona með einhvern tilgang og núna var ég víst með á listanum. Eftir dálítið japl, jaml og fuður var haldið af stað og ég á þeim rauða sem Eiríkur nokkur stýrði af miklum móð. Drundi mikið (ekki í Eiríku sko, heldur þeim rauða) og var mjakast burt úr bænum. Flesetir ef ekki allir utan Steina fólksbíkaböðul með kerru.

Ferðin sóttist ekki mjög hratt. Þungt hlass hjá mörgum en áfram mjakaðist þetta. Steini líklega orðinn lang fyrstur en við einhvers staðar á eftir aftarlega í lestinni. Það var spjall á leiðinni eins og lög gera ráð fyrir. Alls konar fjallaferðablaður og einhverjar reynslusögur, ég, HK og Eiríkurinn.

Þetta gekk allt ágætlega fyrir sig. Hittingur var ekki fyrr en í Hrauneyjum og svo komust allir sheilir í Jökulheima. Reyndar þurfti eitthvað aðeins að draga spíttarann hann Steina uppúr einhverri drullu þar sem hann villtist út fyrir veg. Svo sem kannski allt í lagi en landvarðahjartað hefði hikstað aðeins ef það hefði séð hvar festan var og ég held að það hefði sprungið ef það hefði orðið vitni að undarlegum skriftarverkum. Minn reyndar ekki alveg að skilja svona en hvað um það, minn getur ekki skilið allt og enda nýgræðngur í svona ferð.

Já algjör nýgræðingur og fékk þetta líka fína nýgræðings verkefni þegar upp í Jökulheimana var komið. Núna kann minn sko alveg að dæla olíu með handdælu á vörubíl, jafnvel þó einhver rafmagnsdæla sé einhvers staðar innan seilingar. Já ekki amalegt að vera í sinni fyrstu ferð og fá öll skemmtilegustu verkin þegar flestir voru bara að koma sér til kojs.


Og það var engin miskunn hjá Magnúsi (Tuma sko). Farið að sofa eitthvað klukkan tvö en ræs klukkan eitthvað sjö. Ekki margir tímar það til svefns. Það vildi reyndar til að við HK vorum bæði í ágætri æfingu og vön að svona stuttsofa. Þetta var reyndar bara ívið lengri svefn en var stundaður á H34 vikuna á undan.


Það þurfti að koma alls konar dóti fyrir. Fyrst var ferðbúist í Jökulheimum og það gekk nú svona frekar stóráfallalaust fyrir sig.


Bíllinn fylltur af alls kyns dóti og HK sitjandi í miðri súpunni glöð á svip!
Svo varð reyndar eitthvað skvamp í ánni. "Mikill sandur - mikill sandur" kom í talstöðinni og þetta leit út fyrir að ætla að verða fjör. Stóri Econlininn eitthvað að brasast úti í miðri á en það voru til spottar og ekki mikið mál að losa hann. Svo var bara farið aðeins neðar og allt gekk eins og í sögunni. Yfir komust allir.



Það voru notuð alls kyns farartæki áfram. Reyndar var fólksbíllinn skilinn eftir í Jökulheimum enda ekki sérlega viturlegt að þjösna honum yfir Tungnaá og efast maður eiginlega um að það hefði tekist. En svo voru sumir frumlegri en aðrir í fararskjótavali og var Gúsi sá frumlegasti á sínum mótorfáki sitjandi á fáknum uppi á kerru á meðan sullast var yfir seinasta álinn.





Svo hófst hið herjarinnar umstafl. Það er ekkert áhlaupaverk að koma svona leiðangri af stað. Heilir þrír tugir manna og drasl og dót í samræmi við það. Matur og útbúnaður og alls konar rannsóknardrasl. Merkilegast fannst nýgræðíngnum að sjá íssjána hans Finns. Skildi reyndar ekki allar útskýringarnar en þetta er snilldartæki og búið að kortleggja botninn á öllum helstu jöklum landsins ef ég skil málið rétt.

Það var mart í mörgu að snúast og minn svona reyndi að vera ekki mikið fyrir og hjálpa svo til þar sem hægt var að sjá í hvaða átt átti að bera einhvern brúsann, kassann, töskuna eða hvað sem var. Það var strappað fram og til baka og ýmsir hnútar bundnir en svo var kominn tími til að setja í gang - og það gerði Gústi - eða var það Hálfdán, held það reyndar en skiptir ekki máli.


Gústi ætti að minnsta kosti af stað á hjólinu og hélt svona nokkurn veginn jafnvægi þó það mátti vart milli sjá hvort hann ætlað að steypast á hausinn eða haldast á réttum kili. Og jú hann hélst á réttum kili en þetta var eitthvað maus og svo var krapi og svo var lausasnjór og svo var brött brekka og vesen og hjólið endaði nú bara aftur uppi á kerru. Tilraunin samt hin skemmtilegasta.







Kata og allir hinir tóku því bara rólega...


En Sandra brosti breitt og hausinn á pápa hennar gægðist út...


... en það stóð ekki lengi því sá gamli stökk á fætur og rétt náðist á mynd áðúr en hann var rokinn eitthvað...





Í Sovét gefst síðan tími til alveg allskyns. Það var spólað myndunum manns sjálfs yfir á Skinnið [eða heitir hún það ekki, nýja HK tölvan...] og allir voru að dást að meistaraverkunum eða svo mætti að minnsta kosti bestast halda!

Það var Tanya, Eiríkur og Erik.



Svo urðu allir eitthvað hálf svona súrir yfir því að við fimm værum bara að fara að yfirgefa svæðiuð!

.... en kannski eitthvað meira til að koma hér á morgun kannski!