Isspiss... Botnssúlur

Svona smá æfingablogg hér á Laggablogginu áður en þetta fer á Isspiss bloggið...

Minns er svo treyttur að hann æltar núna bara að blogga hér á sínu eiginn bloggi... en það verður eitthvað sett á Isspiss bloggið á morgun eða einhvern tímann...

En sem sagt. Það var haldið af stað snemma morgunns. Reyndar ekkert of snemma. Ætlunin að hittast kl. 10 á Select sem auðvitað tókst ekki neitt, heldur mætti minn allt of seint en með nesti og nýja skó... en nei annars ekkert neina nýja skó heldur barsta nesti sem HK smurði af hinnu mestu lyst.

Svo var haldið af stað og það gekk vel. Við vorum bara fjögur saman og bara í Cesari og hann var í stuði eða svo vonaði ég en allt í einu tók hann hið hroðalegasta æðiskast og snúningshrðamælirinn fór í hærri hæðir en áður hefur sést og það kom reykuu, heilt ský aftur úr bílnum og ég skildi ekki neitt í neinu annað en að eitthvað voðalegt var að gerast. Í dauðans angins slökkti ég á bílnum en hann tók ekkert mark á mér. Þá var tekin hægri beygja inn eitthvað að einhverju hverfi sem er í Mosfellssveit og þá drap hann á sér og fór ekki lengra.

Nú voru góð ráð dýr. Ekki búið að fara á neitt fjall, veðrið alveg eðal en Cesarur alveg steindauður. Það varð úr að Arna fór til baka á puttanum og kom svo askvaðandi á sínum vitarastuttjeppa sem varð nú betri en enginn. Þar inn pökkuðum við okkur og ókum svo áleiðis til Þyngvalla. Þar var ekki áðum sinnt fyrr en komið var inn í Svartakot og allt hafurtask axlað og svo arkað af stað...


Leiðin var öll á fótinn og svona ágætasta klettaklifur þegar best lét.

Sem var okkur auðvitað einungis til mikillag gleði enda bratt klifurbrölt einungis til þess fallið að tryggja að hver meter feli í sér meter nær takmarkinu sem var 1093 metrar ef eitthvað er að marka þetta kortadót sem maður var með þarna.

Svo var haft ærlegt hádegisstopp rétt áður en tindinum var náð þar sem góflað var á alls kyns kræsingum. Einhverjir hefðu beðið með snæðing uns tindinum væri náð en við erum reyndari fjallafarar en svo og lékum á vindinn en létum hann ekki leika um okkur. Sátum þarna í fínu skjóli og glampanndi sól. Nokkrum metratugum ofar var tindurinn í hávaðaroki gátum við getið okkur til og með tilheyrandi skítakulda.

Þegar grófmetið var komið í kroppinn bauð Arna upp á viðbót í sætari kantinum sem var nefilega lummur og sýróp úr brúsa!

En þetta var annars algjörar heilsulummur eins og kokkurinn sjálfur benti á bakað úr spelt- og haframéli. Hollustan sem smjatt í algjöru fyrirrúmmi. Eftir að hafa úðað þessu í okkur og helt sírópinu út um allt var haldið af stað aftur upp á tindinn.

Það sem okkur hafði grunað reyndist á rökum reist. Botnssúlur eru í landi Hringadróttins og var þarna uppi tilbúinn bálköstur til merkjagjafar um víðan völl. Vissum við nokkuð af varðmaninum fyrir neðan stóra klettinn sem beið átekta til merkjagjafar. Höfðum við vit á að vera ekki að trufla hann því lögum samkvæmt var hann þar tilbúinn með alvæpni og með skýr fyrirmæli um að hálshöggva hvern þann sem kæmi nærri bálkestinum. Þar sem dauði eða almennt lífleysi er brottrekstrarsök í Isspiss þá héldum við bara áfram alveg upp á tindinn og spókuðum okkur þar.

Útsýni var gríðarmikið í ýmsar áttir og voru myndavélar mundaðar af miklu kappi til að fanga herlegheitin. (það getur annars verið gaman að smella á myndina hér að neðan því þá birtist hún svoltið stór!)

Svo var nú bara haldið aðra leið niður í bíl og ríkt almenn gleði í hópnum þó haft hafi verið á orði að þessar Botnssúlur væru nú bara svon Isspiss ekki mikið mál fyrir vant fólk!

Svo sést leiðin okkar svona hér...


Svo eru myndir hér.