Mómó eftir Michael Ende

Eiginlega keypti ég þessa bók óvart eða kannski frekar svona óforvarandis. Samt ekki alveg því fyrir um 35 árum (ótrúlegt að það geti verið svona mörg ár síðan) sat ég ásamt nokkrum vinum mínum í sér tíma í Heimspeki hjá Gunnari Dal í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti. Eitt af því sem hann gerði fyrir okkur var að rubba uppúr sér eitthvað um 20 bóka lista sem var listi yfir þær bækur sam hann sagði að við yrðum að lesa á lífsleiðinni. Eitthvað las ég af þessum bókum á sínum tíma en ein af þeim sem ég mundi alltaf eftir en án þess að les, var þessi: Mómó eftir Michael Ende. Núna var ég hins vegar að leita að jölagjöf handa frænku minni 12 ára og var ekki alveg viss um þessa bók sem jólagjöf handa henni þannig að ég keypti hana handa sjálfum mér til lestrar og ef mér litist á þá myndi ég gefa henni bókina. Það er ekki neinn stóridómur um þessa bók en frænkan fékk gjafakort í Smáralind í jólagjöf. Bókina fær hún kannski einhvern tímann seinna.

En bókin þá...

Jæja, eitthvað um bókina. Eins og við var að búast af bók sem komst á listann hans Gunnars þá er þetta ekkert mjög venjuleg bók – og svo las ég líka af umræddum lista Söguna endalausu eftir sama höfund sem ætti einnig að vera skyldulesning. Það er líklega hvort heldur hægt að segja að Mómó sé rosalega góð barnabók fyrir fullorðna eða góð fullorðinsbók fyrir börn.

Annars er þessari bók kannski best lýst með því að segja að hún sér einhvers konar heimspekileg vangavelta um tímann, hvernig maður notar eða eyðir tímanum. Hvort maður hafi tíma til einhvers eða ekki… og þá af hverju. Reyndar eins og einhver sagði einhvern tímann að þá þarf maður ekkert að vera að flýta sér eða gera sig tímabundinn því aðal galdurinn við tímann væri að það kæmi alltaf meiri tími aftur.

Hvað ef...

En hvað ef þetta væri allt saman satt... ef sagan sem maðurinn á óræða aldrinum sagði Michael Ende væri rétt... það væru einhver grámenni búin að plata okkur öll og þess vegna hefði enginn lengur tíma til neins. Veit samt ekki alveg með sjálfan mig því leti minni eru á stundum engin takmörk sett. Og þó... núna þessi jólin hef ég verið finnst mér upptekinn við að hafa tíma fyrir mig eins og mig lystir... en samt hefur sá tími einhvern veginn bara horfið frá mér. Kannski var maðurinn á óræða aldrinum í lestinni sem Michael Ende hitti Meistari Hora kominn þar í eigin persónu og þá grámennin búin að hrekja hann úr húsinu sem var og er hvergi. Er einhver saga sönn eða eru þær það allar... og skiptir það annars einhverju máli?

Annar í jólum = fyrsti í afgöngum

Jæja... jólaboðin afstaðin. Það var farið í Fagrahjalla á aðfangadags en sama fólk … ekki svo margt kom til mín á jóladag. Gæs fyrri daginn en aðallega hangikjöt seinni daginn. Margir pakkar opnaðir fyrr daginn en mikið spilað seinni daginn. Hvort tveggja alveg ljómandi.

Á aðfangadag var kannski helst í frásögur færandi að ég fékk tvöfaldan jólamatsskammt að þessu sinni. Ég sat fyrst með henn múttu minni og Ástu á Grund með öðru gömlu fólki og nokkrum hressum ungum konum sem sáu um að allt færi rétt fram. Svo var farið í Fagrahjallann og þar var eiginlega samt stjarna aðfangadagskvöldsins lítill kettlingur.

Já og eins og sést á myndinni hér að ofan þá heldur nýja linsan sem ég keypti mér áfram að rokka feitt.

Núna tekur hins vegar baráttan við afgangana við. Verð að mestu í flugeldasölu næstu daga og í þannig séð fullu fæði þar. Afgangarnir frá jóladagsboðinu munu því að einhverju leyti mæta afgangi hjá mér. Vona að ég endi ekki á að henda miklum dýrindismat þegar líður á. Henti óþægilega miklu í fyrra minnir mig. Það er eitthvað einkennilegt með þetta hjá mér að ég þarf alltaf að kaupa of mikið í matinn!

Innflytjandinn

Allt í lagi en ekkert í líkingu við Sakramentið

Vinnufélagi minn fór í óspurðum fréttum að tala um bókina Sakramentið eftir Ólaf Jóhann Ólafsson fyrir um tveimur árum síðan, sem varð til þess að ég las þá bók um síðustu jól ef ég man rétt. Mér fannt hún frábær og þegar lýsingin á nýjustu bók hans, Innflytjandinn benti til þess að þar væri eitthvað svipað á ferðinni, ákvað ég að verða mér útum eintak af henni til að lesa.

Ég segi ekki að bókin hafi valdið mér algjörum vonbrigðum og hún var alveg ágæt, skemmtileg aflestrar og mér leiddist ekkert að lesa hana en það var ekkert mikið meira en það. Óttaleg flatneskja á köflum og hægt að hraðlesa suma kafla sem voru eiginlega ekki um neitt, bættu engu við og voru ekkert áhugaverðir. Persónurnar í bókinni þokkalega áhugaverðar en samt tókst ekki að gera neitt almennilegt með þær.

Kannski það sem var áhugaverðast eða sérkennilegast var hvernig atburðir sem hafa átt sér stað síðustu ár og komið við Íslendinga voru notaðir í bakgrunni og stundum ekki í bakgrunni en þá skrumskældir til að búa til sögusvið bókarinnar.

Titillinn, "Innflytjandinn" hefur margs konar skírskotun í bókinni, sem kveikir á ýmsum tengingum í hausnum á manni. Eitthvað er kafað ofan í heim múslimskra innflytjenda en svo sem ekki miklu bætt við það sem maður áður vissi eða maður taldi sig vita.

Fléttan í bókinni er síðan í sjálfu sér ágæt og kom dálítið á óvart en samt eitthvað af lausum endum fannst mér - sem kannski skipti ekki neinu máli. Bókin var samt dálítið eins og að eftir 350 blaðsíður hafi höfundinum fundist þetta vera orðið gott og ákveðið að klára bara fléttuna nokkuð hratt.

Í heildina samt sagt alveg þónokkuð góð afþreying og ekki leiddist manni að lesa bókina.

Árleg eða hérumbil árleg aðventuferð bræðra í Fellsmörk

Það var kalt en það var fallegt!

Líklega ágætis ferð í Fellsmörk og þá jafnvel sú besta í huganum í langan tíma. Eitthvað skemmtilegt gert.

• Ég hafði verslað mér battarís-jólaljós (eða það sem var kallað partýljós) í Bykó síðasta haust og þeim var smellt upp í snarheitum. Það vantaði nagla og svo vantaði hamar en það fyrra fannst í geymslukamri bjálkakofans og því síðarnenfnda var til bráðabirgða bjargað með þykkbotna pönnukökupönnu!
• Það var grillað
• Var vopnaður nýrri linsu á Nikoninn og það vaknaði einhver hérumbil slökkt framtaksemi að taka kúnstmyndir.
• Það var að venju farið í einhverja stuttgöngutúra - við bræður reyndar sitt í hvoru lagi.
• Allt með kyrrum kjörum eftir nýafstaðið óveður (rauða aðvörunin) en á einhverjum tímapunkti var spáð mjög hvössu veðri í eða ofan Fellsmerkur. GS reyndar búinn að gera afar lítið úr því öllu fyrirfram og þar með mér en fæ svo spurningu á Facebook um hvort allt sé í lagi á austurhluta og ekki nógu gott að hafa ekki skoðað neitt þar. En það er eins og það er hjá manni, bæði í leik og starfi.

Það var annars svo kalt þennan sólarhring sem við vorum í Fellsmörk að mér var eiginlega kalt allan tímann. Lá uppi í rúmi og var að reyna að lesa bók en þá að drepast úr kulda á höndunum. Hefði þurft að vera með vetlinga við lesturinn!

Eitthvað sem ég hugsa en kem aldrei í verk þar í Fellsmörk.

• Það vantar skenk undir gluggann á dyravegginn. Hann myndi annars vegar nýtast sem hirsla undir dót sem er í húsinu og er dálítið alltaf út um allt og alltaf hálfpartinn fyrir. Hann myndi svo nýtast til að geta lagt frá sér farangur hverrar ferðar sem núna er alltaf út um öll gólf.
• Náttborð
• Hillur við efri koju
• Krókar við kojurúm
• Skápur inn í geymslukamarinn. Þunnur IKEA Ivar, helst með hurðum.

Móskarðahnúkar eða Móskarðshnúkar

Fór á Stardalshnúka með FÍ um síðustu helgi og þá kom til tals hvað hnúkarnir þar norður af eigi að heita: Móskarðshnúkar eða Móskarðahnúkar.

Ég sjálfur ólst upp við að þeir hétu Móskarðshnúkar en var fyrir líklega rúmum 10 árum síðan bent á að þeir hétu Móskarðahnúkar því á milli þeirra væru Móskörð en ekki eitt Móskarð. Miðað við það væri réttara að þeir hétu Móskarðahnúkar, þ.e. fleirtölumynd skarðanna væri notuð í nafni hnúkanna.

En ef ég skoða hvað er upprunalegra er ein leið að skoða hvað hefur verið skrifað í íslensk dagblöð og tímarit í gegnum tíðina. Þá á eintölumyndin (Móskarðshnúkar) vinninginn og það er yfirburðasigur. Móskarðshnúkar koma fram í íslenskum prentmiðum á timarit.is alls 191 sinni. Elsta dæmið er frá þarsíðustu öld eða 1899 í Andvara og Tímariti Hins íslenzka bókmenntafélags.

Skráð dæmi um Móskarðahnúka eru eingöngu 9 talsins og bara eitt frá því fyrir síðustu aldamót sem er auglýsing Útivistar um gönguferð þangað árið 1985. Þar er hins vegar um tölvuvillu í skönnun að ræða og það er greinilega verið að nota orðið í eintölu. Það eru því engin dæmi til um Móskarðahnúka nema eftir árið 2000.

Ef skoðað er hvort það er talað um Móskarð eða Móskörð þá snýst dæmið hins vegar við því ekki virðist vera talað um Móskarð í eintölu utan einu sinni - í Þjóðólfi árið 1876. Einhver nokkur dæmi eru um að tala um Móskörð hins vegar í fleirtölu.

Þetta er til gamans gert og ég ætla ekki að taka endanlega afstöðu. Væntanlega er rökréttara að tala um Móskarðahnúka en þeir hafa samt verið kallaðir a.m.k. á prenti Móskarðshnúkar síðustu 120 árin eða svo.

Svo sé ég að Landmælingar hafa tekið afstöðu því á vef https://ornefnasja.lmi.is/ er ekki að finna Móskarðshnúka heldur eingöngu Móskarðahnúka.

Nýtt dót

Kistufell Esjunnar og Grafardalur vestan Hátinds séð með nýju linsunni.

Veit ekki hvað er langt síðan ég verslaði mér síðast linsudót á Nikoninn. Það eru líklega svona 10 ár síðan. Reyndar á blankheitatímanum gerði ég ekki ráð fyrir að kaupa mér nokkurn tímann aftur nýja linsu - en blankheitatíminn er líklegast blessunarlega liðinn - eða kannski ekki svo blessunarlega.

En það var myndavélin sem gekk undir nafninu krílið sem gafst upp á mér eftir einhverja blauta gönguferð í haust þegar ég endaði á að hella te yfir hana í hristingi í eðalfáki Höskuldar. Hún hætti að geta lesi minniskort. Fór í viðgerð fyrir meira en mánuði síðan og átti að vera tilbúin bara eftir fáa daga. Búinn að hringja tvisvar og alltaf á hún að vera tilbúin eftir fáa daga. Þeir dagar hafa breyst í að ég er farinn að telja daga hennar talda.

Svo leiddi eitt af öðru. Fór á amrísku vefverslanirnar og jú... þar var einhver rauðlituð Olympus vél sem gæti kannski þolað meðferðina hjá mér... og svo sá ég einhverja linsu sem gæti verið gaman að eiga... og svo kom svartur föstudagur með alls konar tilboðum. Að endingu var hvort tveggja keypt. Linsan 16-80mm F2.8-4.0 sem myndin að ofan er tekin með og svo Olympusan rauða sem á að vera vatnsheld. Ég sem hafði helst ætlað að spara 100% á þessum svarta fössara með að leiða hann hjá mér enda með einhverra fárra tuga prósenta sparnað og eyðslu hátt í 200 þúsund. En ég held að þetta séu ágætar græjur!

Myndin að ofan er annars tekin síðasta sunnudag þegar ég fór í könnunarferð og myndatökubíltúr að skoða aðstæður fyrir göngu næstu helgar þegar stefnt verður á Stardalshnúka.

Flottar frænkur sem ég á

Bloggandinn ekki alltaf alveg að drepa mig. Var þó búinn að henda inn þessari mynd að ofan sem sýnir Margréti frænku mína flotta tróna efst í píramída balletfélaga sinna. Var auðplataður á sýningu og með myndavélina sérstaklega með. Tók sig upp smá gamalt ljósmyndaragen og var bara þokkalega ánægður með útkomuna. Fleiri myndir eru á Flicrk síðunni minni sem merkilegt nokk er ennþá til og reyndar bara talsvert uppfærð.

Já og hin frænkan auðvitað, Hrefna Vala er ekki síður flott!

Sporðamælingar Hagafellsjökla 11-12 október 2019

 

Á hraunklöppum ofan á móbergi sem kom undan Eystri-Hagafellsjökli fyrir fáum árum. Aðstoðarmenn í mælingunni, Höskuldur Björnsson g Birgir Höskuldsson

Líklega var þetta að verða síðasti séns en það var farið til sporðamælinga að Hagafellsjöklum núna um helgina. Sá vestari mælist hafa hopað 88m frá í fyrra og sá eystri 151m. Hef ekki áður mælt jafn mikið hop á vestari jöklinum og sá eystri er með því mesta.

Frá mælingu vestari jökulsins í góðri birtu 2000 lúmena höfuðljósdjásns.

Það var farið af stað úr bænum á föstudegi hvað ég man eitthvað uppúr hádegi. Gerð taktísk mistök með að fara fyrst í vestari jökulinn því þegar upp er staðið þá er mikið fljótlegra að fara fyrst í þann eystri. Endaði á að mæla jökulinn að mestu í myrkri. Var einn á ferð og það var dálítið sérstakt. Fyrir tæknimistök var næstum búið að kalla út björgunarsveitir til að sækja mig - þrátt fyrir að ekkert amaði að!

Séð til Eystri-Hagafellsjökuls frá mælipunkti FAR, yfir Hagavatn. Öxlin sem er á myndinni kom fram undan jöklinum sem jökulsker fyrir um 5 árum síðan.

Gisti á Hlöðuvöllum einsamall í skálanum og það var massafínt. Hitti Höskuld og Birgi við Hagavatnsskálann og farið til mælinga í afar góðu veðri að eystri jöklinum. Hann heldur áfram að hopa hratt og mældist hop hans um 150 metrar.

 

Skálinn við Einifell undir aspartrjánum fínu.

Í giljum ofan Fellsmerkur

Í Fjallgili ofan Fellsmerkur. Það má víst segja að íslenskar kindur eru sko alls engar gungur!

Hvort gilið heitir Fjallgil veit ég reyndar ekki alveg því það gæti verið nafnið á næsta gili sem annars heitir Þvergil. En flott er þetta gil. Á facebook fékk ég svo komment frá Höskuldi Björnssyni: "Ég reikna með að í framhaldinu hafi þetta sama verið staðfest um íslenska karlmenn." þar sem ég varð að játa ákveðinn gunguskap sem ég reyndar kallaði skynsemi. Rollurnar fóru þarna um eins og enginn væri morgundagurinn. Ég var meira meðvitaður um það að of líklegt væri á þessari slóð að það yrði enginn morgundagurinn hjá mér! Svo hafa rolluskjáturnar líka ákveðið forskot umfram mig þar sem þarf að fara á sillum með minna en meters hæð undir yfirhangandi bergi. Svo fyrir utan það að þeirra matur var líklega í brekkunni þarna ofar en minn matur þurfti að komast á grillið talsvert neðar. Ef þær bara vissu hvað ég ætlaði að éta... eða kannski einmitt þær vissu og töldu lífslíkurnar meiri með að forða sér þennan tæpa stíg en að hitta mig!

Átti annars fínan kvöld-fyrirmat-göngutúr þarna upp eftir. Gekk fyrst inn Lambárgil sem reyndist vera torsótt nema með meiriháttar vaðmennsku sem ég var ekki að fara út í einsamall þar sem áin rann öll milli hlíðar og hnullungs,sbr næstu mynd.

Lambá rennur milli hlíðar og risahnullungs. Ekki árennileg þarna!

Fór því uppúr Lambárgili og endaði í þessu sem gæti heitið Fjallgil en er sem sagt ekki alveg viss. Sá svo á GPS trakki að ég hafði farið hérumbil ofan í gilið hinum megin frá þegar ég var þarna 1. júlí á síðasta ári.

Í gilinu hvar ég sneri líklegast við - enda þurfti ég niður í Fellsmörk til að fara að snæða - og enda hefði annars fólk farið að óttast um mig.

Kannski hver veit...

... byrjun á einhverju nýju eða ekki neitt

Það eru einhver ár síðan og bæði axlarbrot og svæsið fótbrot búið að bætast í reynslubankann en það er spurningin með það hvort maður eigi að láta verða af því að fara í Landvættaverkefni næsta vetur. Ég ætti auðvitað ekki að hugsa um þetta einu sinni með fyrirmæli læknis um að ég megi ekki hlaupa. En það telur kannski ekkert alveg ef það er verið að hlaupa á mjúku undirlagi og ef það er verið að hlaupa nógu hægt.

Það sem ég gerði núna í dag er samt kannski fyrsta æfingin fyrir þetta hjá mér. Ég fór af stað að hlaupa og hljóp hluta af Jaðrinum. Reyndar ekki alveg þeim sem ég hef verið að hjóla þar sem ég fór einhverja nyrðri leið sem var hundleiðinleg, meira notuð af mótorhjólum en reiðhjólum, frekar grófur malarslóði að hluta til þar sem ekki var gott að hlaupa. Meðalhraðinn var ágætur til að byrja með á minn mælikvarða, eitthvað milli 9 og 10km/klst en datt svo alveg niður þegar færðin versnaði og endaði í 8.0 km/klst. En þannig hraði dugar samt alveg í það sem þarf að hlaupa í Landvættahlaupinu þó það sé auðvitað talsvert lengra. Ég hljóp ekki nema rúma 12 km en í Jökulsárgljúfrahlaupinu er hlaupið held ég 32 km. Tímamörk 5 klst þannig að með að hlaupa á 8 km/klst meðalhraða væri maður bara góður.

Það var rigning eins og mætti ætla af myndinni að ofan þó droparnir á henni séu reyndar feik. Svo fékk ég hælsæri. Utanvegahlaupaskórnir mínir sem reyndar eru eðal-góðir á flestan hátt virðast spæna upp á mér hælana ef ég fer ekki þeim mun varlegar.

......

Smá update:
Eftir að hafa skoðað þetta eitthvað meira þá held ég að þetta sé alveg rakið fyrir mig. Hlýt eiginlega að klára mig ágætlega af þessu og tilvalið að fara í þetta með mínu fólki í FÍ.
Líklega ætti ég að hafa mestar áhyggjur af skíðagöngunni þar sem ég er þvilíkur skussi í brekkum á brautargönguskíðunum!

....

WOW Cyclothon fyrir um 10 dögum

Heldur betur peppaður einhvers staðar á Suðurlandinu

Það var ákveðið að fara WOW með Deloitte. Ekki eins og fyrir tveimur árum þegar mér var boðið með tveggja daga fyrirvara. Núna fékk ég alveg mína tvo mánuði og rúmlega það. Enda var ég í eitthvað betra hjólaformi en þá þó það hafi nú ekki verið neitt framúrskarandi.

Undirbúningurinn var ekkert of mikill hjá liðinu. Það voru bara tvær sameiginlegar æfingar hjá okkur og eitthvað mjög illa gekk líka að ná liðinu saman. Það var samt komið eitthvað sem átti að vera endanlegt lið um tveimur vikum fyrir keppnina. það var hins vegar ætunin að hjóla líka með Deloitte NSE, með lið frá Newcastle. Það var þá ein þaðan, Anna Oswald, sem ætlaði að koma með okkur en þegar á reyndi voru forföll íu breska liðinu og þau þóttu ekkert geta hjólað, með vonlaust skipulag og endaði það með að Anna færðist yfir til þeirra aftur.

Halla og líklega Liam að gera sig klár í næsta sprett

Meginmarkmiðið í mínu huga var að við kæmum öll heil heim og að það yrði gaman. Það gekk ljómandi vel eftir. Einu notin fyrir sjúkrakittið mitt var að vefja stýri þar sem stýrisvafningar höfðu losnað. Stemmarinn í mínum hópi var alveg eðal allan tímann. Hefði kannski mátt vera eitthvað meiri keppnisaksjón á köflum en var nú samt alveg í góðu lagi held ég.

Ég reyndar eins og venjulega að drepast úr tímaskorti hitti liðið norðan Hvalfjarðarganga en þar skildi ég þá bílinn minn eftir.

Patrick að hefja (eða ljúka við) einn legginn á Möðrudalsöræfum

Það var gaman og lærdómsríkt að hjóla með Bretunum. Við vorum fimm í mínum hluta íslenska liðsins en bretarnir voru bara fjórir að hjóla með einn að auki sem var bara að keyra. skipulagið varð því þannig að við fengum alltaf nýjan hjólara í hvert skipti. Að mestu héldum við saman nema uppi á Holtavörðuheiði þar sem ég hjólaði einn á undan þeim í mjög hvössum hliðarvindi. Gamli fjallakallinn lét vindinn ekkert of mikið á sig fá og hjólaði bara í rólegheitunum með hjólið næstum á hlið. Bretarnir og líklega fleiri lið sem voru á svipuðum slóðum voru í skjóli af bílum til að komast þarna niður af Holtavörðuheiðinni.

Við fimm í íslenska liðinu vorum ekkert mjög ójöfn og að meðaltali hraðari en hinn hluti íslenska liðsins þar sem samt Heimir sá hraðasti okkar allra var. Sama mátti segja um bretana, þeir voru allir hraðir sem voru með okkur og tveir þeirra talsvert hraðari en ég - eða það fannst mér. Eftir á var e.t.v. best að hjóla með þeim en samt var engin sérstök tilhlökkun að hjóla með Patrick á meðan á því stóð en eftir á var það æðislegt. Náði almennt alltaf að skiptast á að drafta með honum. Eftir á þá sýnist mér að ég hafi verið með mesta meðalhraðann af íslendingunum - öllum. Heimir hins vegar hjólaði mikið meira en ég og reyndar var hinn hlutinn fyrir bæði lönd þannig að liðsmenn hjóluðu mjög mismunandi mikið. Í mínum hluta þá var þessu þanig séð alveg jafnt skipt.

Skráður tími á báðum liðum var 49:09.

Sameinað lið Deloitte á íslandi og UK liðið frá Deloitte NSE

Undarlegir dagar

Það var öðrum hvorum megin við páaskana sem mér varð eitthvað illt innan í mér. Líktist mest nýrnasteinum og því bara helvíti vont. Endaði á að fara til læknis og í nýrnamyndatöku en það kom bara ekkert út úr henni – þ.e. engir nýrnasteinar. Verkirnir minnkuðu svo hægt og rólega en var eitthvað verkjaður út af þessu líklega í heilan mánuð. Þar sem ekkert kom út úr nýrnamyndatökunni varð niðurstaðan sú að skoða meira og það er að fara að gerast núna á eftir. Miðað við aldur og fyrri störf var nefnilega talið rétt að ég færi í ristilspeglun.

Núna á hádegi mánudags er ég búinn að vera á fljótandi fæði frá því ég fór að sofa á föstudagskvöldinu. Reyndar dálítið flókið eða lélegar upplýsingar um hvað má. Engar mjólkurvörur en almennt allir drykkir en samt ekki með sterku litarefni. Veit ekki með Bora Bora eða Pina Colade te frá Te og Kaffi þar sem það er mjög litsterkt. Sleppti því held ég alveg eftir laugardaginn.

Svo á „síuð“ kjötsúpa að vera í lagi. Ekki neitt sem kom fram um hvernig hún ætti að vera síuð þannig að til að ég fengi eitthvað í kroppinn þá lét mér nægja að sigta hana. Þorði samt ekki að láta það eftir mér nema bara á laugardeginum. Ætlaði reyndar fyrst að setja hana í gegnum kaffifilter en sýndist að það kæmist ekki mikið í gegnum slíkan filter. Ég held annars að það væri alveg hægt að lifa eitthvað á svona sigtaðri kjötsúpu.

Svo mátti sjúga brjóstsykur og Opal eða slíkt. Ég held að ég hafi innbyrt meira og verra sælgæti síðustu tvo sólarhringana en ég hef gert í mörg ár. Eiginlega hreint ógeð. Svo ekki gott að mér sýnist að það sé ekki lengur seldur almennilegur brjóstsykur í poka. Það er bara eitthvað endalaust hlaupdrasl til. Lét það eiga sig.

Það mátti nota hunang til kaloríuinntöku og ég hugsanlega misnotaði það með að borða hunangið upp úr krukkunni.

En maður lifandi hvað ég hef áttað mig á því hvað ég er háður því að vera alltaf eitthvað að borða. Varð órólegur um leið og ég vaknaði á laugardeginum. Mátti ekki fá mér kaffi með mjólk útí og ekki brauðsneið með osti hvað þá eitthvað meira. Kaffi með hunangi gæti reyndar kannski vanist eitthvað.

Svo kl. 6 í gærkvöldi var settur af stað pípandi niðurgangur með inntöku á PICOPREP. Það virkaði eitthvað og núna er ég bara orðinn nokkuð vanur að sprauta með afturendanum í klósettið. Hef samt mestar áhyggjur af því að ég sé allt of skítugur ennþá þarna inni í mér til að hægt sé að skoða mig almennilega að innan. Núna er svo hafin tveggja tíma fasta fyrir herlegheitin.

En það kemur bráðlega í ljós.

Vona síðan bara að það fari ekki að koma eitthvað vont í ljós í þessu hjá mér... eða samt kannski að ef eitthvað er að þá komi það í ljós.

En ég er nú annars bara góður!

---

Uppfært
Þetta gekk alveg hreint ljómandi vel. Ekkert vont sást og fékk ekki nein kæruleysislyf og gat því bara keyrt heim strax á eftir. Núna, líklega rúmum hálftíma eftir að ég kom heim er búið að innbyrða AB mjólk tveggja lita með eðalmúsí, brauðseniðar með þykkum osti, kaffi með mjólk og súkkulaðikex. Líklega er ég mataristi - er a.m.k. frekar háður mat!

Það má annars færa til bókar að það að sjá svona inn í sig er með því undarlegra sem ég hef gert og þetta var alveg ótrúlega lítið óþægilegt. Þeir sem eru ekki mikið fyrir dóp ættu að prófa að sleppa kæruleysis sprautunni!

Björgunarleikar á Egilsstöðum

Langt um liðið frá seinasta pósti en það er þannig að stundum gerir maður eitthvað örlítið skemmtilegt eins og t.d. að fara á Björgunarleika Landsbjargar sem voru á Egilsstöðum. Var þar í eðalfínu liði HSSR sem við kölluðum Hvolpasveit enda óttalegir hvolpar. Eitt af verkefnunum var að stökkva ofan í Eyvindarána af gömlu brúnni. Reyndar bara tveir sem stukku í keppninni en við hin mönnuðum okkur upp í að hoppa eftirá. Ekki alveg það auðveldasta sem ég hef gert fyrir sálartetrið að láta sig gossa þarna niður. Videó bæði á þeim ofurhraða sem ég húrraði þarna niður og svo annað sem sýnir þetta aðeins rólegar!

• https://youtu.be/waA8ItS5Irs
• https://youtu.be/PUrsif5j2I4 (slow-motion)

Bæði videóin eru drónavídeó sem Óli Jón Jónsson tók af okkur.
Svo má líka koma fram að okkur gekk alveg sérdeilis vel á Björgunarleikunum og skv. stigagjöf lentum við í 6 sæti af líklega 15 liðum.

Ég var annars ekki alveg einhamur í þessari ferð og var með racerinn með mér og fór tvo sæmilega hjólatúra um 20 km inn með Lagarfljóti. Reyndar óttalegt rok þarna í sólinni.

Klukkubreytingin

VAKNIÐ: Ég vil hafa bjart á meðan ég er vakandi. Þessi breyting á klukku sem er verið að tala um myndi þýða fækkun á árlegum birtustundum í lífi venjulegs fólks eitthvað á bilinu 130 til 190. Ég sagði fækkun - breyting sem margir óska sér myndi þýða meira myrkur!

Ég sem sagt var einn af þeim notuðu samráðsvettvanginn til að benda á galla þess að breyta klukkunni.

Rökin koma t.d. fram hér: Getum við seinkað klukkunni á Íslandi og fengið þannig fleiri birtustundir yfir daginn?

Min skoðun: Ef það á eitthvað að breyta klukkunni þá ætti það að vera til þess að auka þann birtutíma sem við erum vakandi á. Birtutími eftir vinnu þegar fólk almennt frekar er að gera eitthvað til að nýta birtuna ætti alveg að gefa verið með tvöfalt vægi. Persónulega hef ég enga trú á því að unglingar sem far að sofa allt of seint og eru allt of syfjaðir á morgnanna verði eitthvað skárri þó sólin komi upp klukkutímanum fyrr eða seinna miðað við hvenær þeir fara að sofa eða þurfa að vakna.

Copy af Facebook síðunni minni.

Jöklar hopa hratt!

Það var komist í blöðin eftir mikið hop Hagafellsjökuls austari eins og annarra jökla reyndar líka.
mbl.is: Sporðar ís­lensku jökl­anna hopa.

Haraldur Gunnarsson á myndinni með dauðísleifarnar af neðri hluta jökulsins fyrir aftan sig.

Ætli ár síðasta túbusjónvarpsins sé runnið upp?

Það var sem sagt verslað sér nýtt sjónvarp með talsvert meira flatarmál en það gamla en hins vegar eitthvað færri rúmmetrar og talsvert færri kíló!