Þegar það kom snjór þegar við héldum að það yrði ekki kominn snjór

Slóðinn ósýnilegi upp með Þórisvatni hvar jarðfræðingar sáu sitt óvænna
og snéru við svo búið við.

Þó það hefði átt að vera löngu kominn vetur þá lét snjórinn all verulega bíða eftir sér - og það ekki bara í Reykjavík heldur líka uppi á hálendi. Gummin hennar Laufeyjar hafði sagt mér að Tungnárnjökull væri bara klaki neðstu parhundruð metrana. Ljósmynd úr Jökulheimum staðfesti að þar var ekki eitt einasta snjókorn. Ég var farinn að hugsa hvort það væri kannski hægt að fara í jöklamælingu að Hagafellsjöklum eftir allt saman eða hvort ég gæti farið einhvern túr að Hlöðufelli. En það sem varð úr var að ég fór með Haraldi Gunnarssyni þar sem förinni var heitið að gígnum Brandi við Þórisvatn. Ætlaði hann að sækja sér þar basaltgler til að greina í sínu mastersverkfni í jarðfræði - glerinnlyksur vill hann skoða.

Þorvaldur leiðbeinandinn hans hafði eitthvað hummað of lengi yfir því að fara í þessa ferð með honum þannig að úr varð að bara ég fór með honum. Veðurspáin þessa helgina var reyndar dálítið rysjótt. En ég gat ekki annað séð en að það ætti að verða skaplegt veður megnið af laugardeginum. Reyndar einhver úrkoma um nóttina og á tíma sýndist mér að það yrði hugsanlega stórhríð. Það hefði nú átt að segja mér að einhverjar líkur væru á því að það yrði einhver snjór kominn á svæðið - enda varð það raunin.

Það var ekki of gott skyggni á leiðinni og óttuðumst við þoku - sem samt hefði ekkert gert útaf við leiðangurinn þar sem við vorum með staðsetningar á hreinu. En einhvers staðar á Skeiðum eða ofar sáum við til fjalla og það sem truflaði okkur dálítið var að þau virtust sum hver vera alveg skjannahvít. Fyrir ofan Búrfellsvirkjun var allt orðið hálfgrátt yfir að líta. Snjóblinda og ekki of gott að keyra. Svo óx snjórinn en minnkaði líka aftur og við urðum bjartsýnir. Á Veiðivatnavegi var samfelld snjóföl. Þar sem við komum að GPS punktinum sem átti að segja okkur hvar ætti að beygja slóðann upp með Þórisvatni var ljóst að þetta gengi ekki. Slóðinn var svo gott sem ósýnilegur og þá ljóst að örðugt yrði að finna heppilegt grjót til sýnatöku. Var því snúið við en ætlunin að renna þar uppeftir aftur við tækifæri næsta sumar!

------------------
Skráð ERS / 8.12.2014