Það var farið einn einn leiðangur á Hlöðufell

Áður en haldið var í hann upp á Hlöðufell. Fjallið búið að rífa af sér og allt hið bestasta! Ég tók reyndar engar frekari myndir í ferðinni. Ferðafélagarnir voru með betri myndavélar og sáu um það. Ég líka of upptekinn við mælivinnuna.

Veðurspáin var búin að sveiflast fram og til baka með tímasetingu á sæmilegu veðri við Hlöðufell. Stundum gott á föstudegi og stundum gott á laugardegi - stundum sæmilegt báða dagana. Að endingu var komin sæmileg spá bara fyrir laugardag en ekki fyrir föstudag þannig að það varð úr. Boð látin út ganga til sérlegra aðstoðarmanna, Gunna og Haraldar að það yrði farið í bítið á lagardeginum. Lagðir af stað úr bænum eitthvað uppúr klukkan 7 að morgni. Sem reyndist vera hin ágætasta tímasetning því Hlöðufellið var að rífa af sér þegar við nálguðumst það.

Fórum upp frá Gullkistu aðallega af því að ég gerði ráð fyrir ófærð norðan Skjaldbreiðar. Veit ekki hvort þar var ófærð en það var talsverður snjór fyrir ofan Laugarvatn eitthvað sunnan við Gullkistu og áfram á Miðdalsfjalli. Ruðningar á veginum og ekki björgulegt um framhaldið. Þetta var hins vegar bara staðbundinn snjór og þar sem farið var niður af Miðdalsfjalli var aftur orðið autt. Snjólaust að kalla inn á Hlöðuvelli.

Eftir að hafa boðið upp á ómerkilegt neskaffi en ágæta kanilsnúða og kleinur var haldið af stað upp á fjallið. Alls kyns hafurtask tekið með. Bæði til að mæla upp kjarnana sem höfðu verið boraðir tveimur vikum fyrr en líka búnaður til vetrarferða, broddar, axir, línubútur og slíkt þar sem ég gerði ráð fyrir talsverðum vetraraðstæðum í fallinu.

Uppferðin gekk afar vel og vorum komnir í fyrsta sýnatökustað. Gekk hins vegar ekkert of vel að finna hann þar sem GPS mælingar á honum höfðu klúðrast þegar kjarnarnir voru boraðir. Merkilegt nokk samt að punkturinn sem ég hafði búið mér til af korti af staðnum var bara með 2m skekkju þegar ég leit á tækið.

Í Kletabelti Hlöðufells. kjarnaborinn hitaður með prímusvatni! Mynd frá Haraldi Gunnarssyni

En þetta var ekkert alveg að gera sig. Kjarnarnir gaddfreðnir inni í klettinum. Það var brugðið á það ráð sem ég hafði undirbúið að hita vatn á prímus og svo var borkrónu stungið ofaní og handborað í gegnum frosið borsvarf. A.m.k. tveir kjarnar brotnuðu og útlitið ekki of gott. Tókst þá eitthvað að bæta aðferðirnar og náði að hreinsa í kringum restina af kjörnunum.Mæling á kjörnunum var svo ekki alveg að gera sig því að þrátt fyrir að hann Hlöðufellið hefði rifið af sér skýjaslæðurnar þá var ekki það sama að segja um fjöllin í nágrenninu. En það var sæmilegt sólskin og því notað sólarmið - þannig að ég þarf víst að fara að reikna eitthvað! Til að auka enn á gleði mína vantaði strik á fyrsta kjarnann og hann því ónýtur. Frekar verulega fúlt. En þá var bara að vanda sig meira!

Tókum ekki kjarna efst í klettabeltinu við gönguleið þar sem mig langaði meira í aðra kjarna ofar í fjallinu. Gæti alltaf tekið kjarnana í klettabeltinu á bakaleiðinni.

Borkjarnar mokaðir upp í hraunstalli ofan neðra klettabeltis Hlöðufells. Mynd frá Haraldi Gunnarssyni

Í litlu árgili við lítinn hraunstall þurfti að moka smá til að komast í kjarnana. Þar var ekki margt um fína drætti við orienteringu á kjörnum þar sem skyggni var lítið og sólin horfin. Það var notaður steinn í ekki mikilli fjarlægð og svo lét sólin sjá sig af og til. Veit ekki alveg með gæði allra þeirra mælinga.

Uppi á Hlöðufelli. Búinn að moka upp kjarnana og að myndast við að handbora þá út með bornum sem var hitaður með vatninu í prímusnum sem sést líka á myndinni við annan fótinn á mér. Mynd frá Haraldi Gunnarssyni

Áfram var haldið alveg upp. Þar var allt á kafi í snjó og talsverður mokstur til að komast í kjarnana. Aðstæður ekki of góðar og til að hafa eitthvað mið var hugmyndin að Gunninn myndi gerast mið. Hann gekk eitthvað í burtu og var óðar horfinn sjónum okkar. Kom eitthvað nær og reynt að miða á hann. En sá sem hefur prófað að fókusera með augunum í gegnum lítinn spegil á einhvern mann í þoku í hvítri auðn veit líkleg að það er eiginlega ekki hægt að gera. Það var því súrt í broti að ekki var hægt að mæla segulskekkju við þessa kjarna af neinu viti við svo búið. Pökkuðum saman en þá bara allt í einu blasti við Högnhöfði og önnur fjöll. Áttavitinn og annar búnaður dreginn upp hið snarasta og náð að mæla segulskekkju fyrir öll sýnin sem voru tekin. Reyndar bara teknir líklega 6 kjarnar af þeim rúmlega 10 sem eru þarna. Sumir reyndra niður við jörð og því hefði verið meiriháttar mokstur að ná þeim upp!

En svona um hvernig happið er að á síðasta kjarnanum sem var mældur þá rétt náðst í miðið sem var notað. Hefði ekki mátt neinu muna.

Fallegt veður á leiðinni niður! Mynd frá Haraldi Gunnarssyni

Haldið af stað niður í hinu fegursta veðri. Það var farið að skyggja þannig að kjarnar efst í klettabelti fá að bíða betri tíma. Hvenær sem sá tími kemur. Geri ekkert sérstaklega ráð fyrir að fara aftur upp á fjallið fyrr en þá næsta sumar. Niðurleiðin gekk ágætlega svo sem. Minn brotni fótur alveg þokkalega að standa sig en þetta var samt óttalegt pauf. Þó það hljómi eins og argasta bull þá er mikið auðveldara fyrir mig að ganga upp á fjall en niður af fjalli!

Vorum komnir með hausljós á niðurleiðinni, smá brauðsnæðingur við bílinn og svo haldið heim á leið um Gullkistuveg um kl. 8. Gekk vel og vorum reyndar álíka lengi að komast til baka og uppeftir. Um 50 mínútur niður á þjóðveg. Komnir í bæinn vel fyrir 10 um kvöldið held ég. Sem sagt innan við tveggja tíma bíltúr

Vel heppnaðir ferð lokið og ég fyrir mína parta dálítið uppgefinn eftir það. Aksturinn tók reyndar líka aðeins á. Eitthvað uppundir 20 kjarnar í poka bíða núna frágangs og sögunar hjá Leó - þegar hann kemur heim úr Svíþjóðarferð eftir eina viku.

Annars líka í manns persónulegu frásögur fært að þetta var fyrsta gangan mín í snjó frá því að ég braut mig. Gekk í raun og veru bara mjög vel held ég!